9. Pitou's voyage South of Spain (Atlantic coast)/Pitou's reis Zuid Spanje (Atlantische kust)

                                                                   klik op de video ⇈

                                                                 

⬇ FOLLOW US ⬇ 'hyperlinks on 'Link-tree' PRESS BELOW ⬇

('Gram'; FB; YouTube)

https://linktr.ee/Pitou

Rota, Spanje 25 april 2019

'En dan rijden er geen treinen ....'

We liggen in de haven van Rota, een stad in de provincie Cádiz, regio Andalusië, aan de Atlantische kant van Spanje. Een mond vol voor zo'n klein stadje, maar het bevalt ons hier wel.

Rota is een kleine levendige stad en bestaat uit twee delen. Het oude gedeelte met zijn smalle straatjes bestaat onder andere uit een centrum, een dertiende-eeuws kasteel en enkele kerken. Daarnaast zijn er in de stad veel monumenten, een jachthaven (waar wij liggen) en een vissershaven. Ook is er een natuurpark en zijn er botanische tuinen te bewonderen. Het nieuwe gedeelte van Rota ligt aan het strand met een promenade. Hier wandelen we vaak, het strand is prachtig met licht-geel zand en een mooie blauwe zee. De bebouwing van dit deel bestaat voornamelijk uit tweede huizen van de Sevillanen.

Het stadje grenst aan een Amerikaans/Spaanse marine basis. Voor ons heel handig vanwege de verbinding met een bus die vanuit deze marinebasis rechtstreeks naar Sevilla rijdt, in 2 uur. We hebben hier al meerdere keren gebruik van gemaakt.

We zijn eind maart een weekje in Nederland geweest. We vertrekken vanuit Rota met de bus naar Sevilla en hebben van daaruit een vlucht naar Amsterdam Schiphol. En daar begint het.... moeten er maar beetje om lachen. We  kopen treinkaartjes op Schiphol en hopen dat we de trein op dit late tijdstip (01:00 uur) nog halen. Maar wat is dat....? er rijden helemaal geen treinen naar Leiden! Hoe kan dat nou? Grappig is dat we dat vernemen van twee goede vrienden van onze zoon Martijn, zij waren op een feestje geweest, hoe toevallig is dat! We komen hen tegen in de hal op Schiphol die naar de treinen gaat. Ze melden ons dat er werkzaamheden zijn op het spoor en dat de treinen vanaf 23:00 uur niet meer rijden, de komende twee weken. Buiten zou een rij staan met mensen die ook naar Leiden willen, waar de NS vervangend vervoer voor geregeld heeft. Enfin, wij gaan dus (lichtelijk uit ons humeur want we willen naar bed....) in een rij staan van +/- een km. Ik hoor je al denken, dan neem je toch een taxi? Mmmm wel even gevraagd, maar dat vonden we toch best wel duur. Het is op dat moment 01.30 uur. We hebben het wel eens gezelliger en ook een stuk warmer gehad.... Uiteindelijk valt het wachten mee, we stappen in een bus, de een na laatste van die nacht vernemen we en rijden in één ruk door naar Leiden.

Het is een drukke, gezellige maar heel volle week. Heel veel mensen gezien, maar het merendeel natuurlijk niet. Door veel regelzaken die we te doen hadden, denk o.a. aan bootonderdelen, was ons weekje werkelijk volgepropt. Het allerbelangrijkste is als we in Nederland zijn, dat we onze zoon Bart Jan weer even uitgebreid zien (en wat maakt hij het supergoed, zo fijn!) Tja onze andere zoon ver weg in New York City samen met Nikki, zij maken het ook heel goed daar in hun hippe appartement. Dat het hun goed gaat en ze fijne mensen om zich heen hebben, is niet vanzelfsprekend. We hebben er in ieder geval een heel dankbaar gevoel over. Dat maakt het voor ons dat we langdurig weg zijn, wel een stukje makkerlijker (het loslaten en zo....;)

Nog iets anders om los te laten. Onze siamese kater-poes Olivier. Nu al bijna 3 jaar geleden dat we Olivier een maand op vakantie meenamen op Pitou om uit te proberen of hij meekon op wereldreis. Olivier vond het heerlijk om de hele dag bij ons in de buurt te zijn, maar verder vond hij het niets.... Hij hield niet van het zeilen (het scheefgaan) en was angstig als de motor aan moest. Echt heel zielig was dat om te zien, dan kroop hij ver weg. We hebben daarom 2 jaar geleden een moeilijke beslissing moeten nemen. Olivier is naar een tante van mij gegaan, Mieneke en daar is hij nu nog steeds. Ik breng hun altijd een bezoekje, als we in Nederland zijn. Het gaat zó goed met Olivier, ook Mieneke is heel blij met hem. Ze gaan samen naar bed en staan samen op. Hoe fijn is dat? We hadden geen beter thuis aan hem kunnen geven dan bij Mieneke!

Mieneke en Olivier

Heel blij zijn we met ons aangeschafte satelliet communicatie apparaat 'Iridium-Go'. We hebben met de aanschaf gewacht er kon immers een nog nieuwere versie uitkomen. Tot nu toe het apparaat niet nodig gehad. Met 'Iridium-Go' kunnen we midden op de oceaan bellen, mailen en weerkaarten  binnen halen. En indien nodig, noodsignalen uitzenden. Wij vinden het een 'must have' onder alle mooie technische snufjes van deze tijd.

Helaas zijn we na terugkomst uit Nederland allebei wat grieperig, waarschijnlijk niet alleen hagelslag (en andere typisch Hollanse producten) meegenomen, maar ook een virus.... Ik (Liselotte) proef en ruik nog steeds helemaal niks, nada :(

Onze favoriete stad in Spanje is Sevilla. Deze temperamentvolle hoofdstad van Andalusië heeft werkelijk alles. Het is een adembenemende mix van Spaanse en Moorse invloeden en is de bakermat van de Spaanse Flamenco. Overal op straat kleine gepassioneerde Flamenco- en muziek optredens welke de stad veel sfeer geven. Tapas barretjes, leuke winkeltjes, kronkelende straatjes en met veel groen waar we rondstruinen. Het ene na het andere pittoreske pleintje met sinaasappelbomen waar we neerstrijken op een terrasje met een wijntje en wat tapas. Sevilla heeft ons hart gestolen. We zijn er nu al meerdere keren geweest en hebben een verliefd gevoel voor deze prachtige stad. Het Paleis Alcazar en Giralda liggen in de Joodse wijk 'Barrio Santa cruz', je kan er niet om heen. Op alle momenten van de dag hebben wij dit paleis met de toren al aanschouwt, zeer de moeite waard. In 'Santa Cruz' zien we weer van die typische azulejos tegels, in fonteinen en bankjes verwerkt. Ook zie je deze tegels terugkomen in deze hele streek in de (uien)torens van kerken en kastelen, ik ben er verzot op. Jammer voor ons is dat de keren dat we in Sevilla waren, het Flamenco museum al was volgeboekt. Aan zo'n bezoek is een voorstelling verbonden. Nou ja, die houden we tegoed, je kan niet alles hebben.

Nee, dat geldt ook voor het ankeren. In deze streek van Spanje zijn weinig tot geen ankerplekken. In de winter en het voorjaar veel harde wind, welke vaak uit het Oosten komt waardoor je al gauw aan lagerwal ligt. Dan kiezen we liever voor een haven. Een ankerplek die we kunnen aanbevelen hier is bij de brug bij Cádiz, als de wind natuurlijk uit de goede hoek komt!

Sevilla, met de prachtige azuleos tegels

Cádiz met z'n mooie (uien)torens

Toren in Rota, met prachtige azuelos tegels in de koepel

De 'trut' en de sherry die we níet proeven

Hier in Rota doen we bijna elke dag even wat boodschappen. Er is een Supersol op zo'n 500 meter. Iets verder zijn de Aldi en de Carrefour. Plusminus 50 min. lopen (enkel). We gaan daar naar toe omdat ze lekkere kwark hebben en een zalige broodafdeling met Spaanse broden en lekkers. Ook andere producten zoals fruit en walnoten zijn er heel betaalbaar. Maar met heel wat van die boodschappen is dat toch wel een hele sjouw. Een handige verdeling is dat ik de boodschappen doe, in de tijd dat Machiel een aantal 'bootklussen' doet. In mijn eentje al die boodschappen, best zwaar. Dus.... mmmmm.... ja, we zijn overstag, ook wij hebben er nu een!

Ja, ik bedoel een boodschappen karretje, zo'n 'oude-lullen-ding', we zijn gezwicht. Veel zeilers hebben er een, de Aquamarijn had 'm ook al aangeschaft. Het was voor ons een behoorlijke hoge drempel, de aanschaf, beetje hoog tuttig-gehalte. Maar nu, je snapt het goed, super handig! In andere zeilers blogs heb ik er overgelezen, dachten toen nog, ècht niet. Dus....

De benaming van zo'n karretje wordt onder zeilers de 'boodschappen trut' genoemd, dat is dan wel weer geestig. Ga ik dus boodschappen doen met de 'trut'. Op de heenweg naar de Aldi kan ze nog scheef, de kleine wieltjes zijn dan ingeklapt, de iets grotere wieltjes rijden heerlijk en veren licht. Op de terugweg, zit de 'trut' bomvol. Ik kan dan kiezen of ik haar achter me aantrek, of voor me uit rijd. Ik kies de laatste mogelijkheid. Ik rijd de 'trut' voor me uit en dat voelt heel vertrouwd. Jarenlang hebben we onze kinders zo in de buggy gereden en vervoerd. Lieve blonde bollies waar ik op uitkeek, de moeders vrolijk om me heen groetend. We hadden altijd zo een blik van moeders onderling, we 'begrepen elkaar'. Nu rijd ik met de 'trut' ook op die manier. Ook nu kom ik moeders tegen, een buggy voortduwend. Uit de verte zien ze mijn wippend staartje en 'levendige' loop, er zóu een kindje in kunnen zitten.... Dan zien ze mijn vrolijke grijns en mijn 'stokbroodkinderen' die uit de 'trut' steken hahaha :) We begrijpen elkaar ook nu wel, ik krijg altijd een lach terug. Kortom de aanschaf had eerder gekund en we genieten nu van ons bezit, geen winkel te ver om alleen naar toe te gaan.

 bij Pitou met een volle 'boodschappen trut'  

Vorige keer lagen we in Puerto Sherry. En ik had geschreven dat we vast nog sherry gingen proeven. Nou dat gaat niet meer gebeuren. 'Waarom niet', hoor ik je misschien denken, we zitten zo dichtbij en het hoort zo bij de Spaanse traditie en cultuur? Ja en ja. Allemaal waar. Maar.... eigenlijk houden we niet van sherry en de proeverij + Engelse en Spaanse rondleidingen beginnen vroeg op de dag, om 10:00 uur in de ochtend. Daar moeten we dan eerst nog komen hè! Dat betekent voor ons een uur lopen vanaf de haven, geen probleem natuurlijk. Maar zo vroeg sherry drinken, wat we toch al niet lekker vinden (kost ook nog eens 15 euro pp), doen we toch maar niet. Kiezen liever voor een heerlijk warme 3 gangen lunch voor minder dan die prijs. Dat is een fijne gewoonte van de Spanjaarden. Maar we kunnen nog steeds niet wennen aan het late tijdstip van het eten in de avond. Op de tijd dat wij willen eten zo rond de klok van 19:00 uur zijn de Spanjaarden aan de koffie met een lekker gebakje en de keuken die niet eerder open gaat dan 21:00 uur. Dus maken we nog steeds regelmatig gebruik van 'menu del dia' in de middag, een warme hap lekker en betaalbaar. In de avond eten we dan een boterham/broodje. De zalige tapas (al eerder genoemd in blog 3) die we zo mooi uitgestald zagen en zó super lekker waren in Noord Spanje (Bilbao en San Sebastian) zijn we nooit meer tegen gekomen op die manier. 

Carnival in Cádiz

De 'volksfeesten' en tradities

We vieren uitbreid carnaval in Cádiz, waar we bij de brug een tijdje voor anker liggen met Pitou. Veel mensen op de been, op ieder plein en hoekje verklede mensen. Ze zingen en dansen en wij dansen en zingen mee en worden volledig in de groepen opgenomen. Wat een fijne sfeer en een vrolijke boel. Het voelt heel anders dan Carnaval in Nederland. Vooral de muziek vind ik beter te hebben, Spaanse muziek is heerlijk en vol passie. Ook zien we nergens 'ladderzatte' mensen of opstootjes.

We hebben weer een leuke ontmoeting met de Aquamarijn, elkaar in geen maanden gezien. Zij waren nog in Portugal. Een heel gezellig weerzien, we hebben elkaar veel te vertellen. We vieren met hun het laatste staartje van de 'Carnival Pequeña' in Cádiz, het weekeinde erna. We kokkerellen uitgebreid en schuiven bij elkaar aan en eten heerlijk de zelfgemaakte happen op. 

Nog leuk om te vermelden zijn de speeltuinen met 'work-outs', welke je veel ziet in deze streek. Het zijn een aantal 'toestellen' waar je een 'work-out' op kan doen. Je ziet oudere mensen trapfietsen (op z'n plaats); rennen op zo'n toestel ect. Er wordt veel gebruik van gemaakt, in eerdere blogs al genoemd dat de mensen hier 'op leeftijd' veel wandelen en bewegen. Sportieve jongeren, ouderen, eigenlijk alle leeftijden op de been met sneakers- en trainingspak aan. De hele dag wordt er gebruik van gemaakt, overdag moeders, kinderen en ouderen, in de avond vooral de werkende groep vermoeden we. Leuk om te zien, uiteraard proberen wij ook alle toestellen uit.

Pasen, 'Semana Santa'

Indrukwekkende processies

De afgelopen week stond in het kader van Pasen, op z'n Spaans 'Semana Santa'. Wat een belevenis! Pasen wordt in Nederland heel anders gevierd dan in Spanje (geen choco eieren zoeken in de tuin). Het is het belangrijkste religieuze feest wat er is. Welk deel je in Spanje ook bent, overal trekken grote processies langs. Er worden geschenken uitgedeeld. Zo geven peetooms op Palmzondag

'Tortell de Ram'. Dat is een ring van zoet brood die rijkelijk versierd is met gekristalliseerd fruit. Aan het einde van de week op Paaszondag, wordt de 'Mona de Pascua' gegeven. Deze wordt door het hoofd van de familie aangeboden. Het is een rijk versierde taart van eierdeeg, versierd met figuurtjes van chocolade. We hebben ze zien liggen bij de bakkerijen.

Het hele stadje Rota loopt uit. Het ene 'praalornament' gedragen door de 'boetelingen' nog mooier dan de andere. We zien veel traditie en plechtigheden, doch in een fijne sfeer. Klaagzangen in de ochtend en eindeloze stoeten met trommelaars en crucifixen. De 'boetelingen' dragen bijzondere lange gewaden, voorzien van hoge puntige capuchon in verschillende kleuren (Ku klux klan-achtig....) Degene die de gewaden dragen beelden de mensen uit die Christus gedood hebben. Hun gezichten zijn bedekt, aan de capuchon hangt een lap in dezelde kleur met 2 gaten erin voor de ogen en daardoor anoniem. Een levensgrote, uit hout gesneden, heiligenbeeld wordt op de schouders van de gelovigen door de straten gedragen. Mensen zijn heel trots, we krijgen overal voorrang om te filmen en te fotograferen. Oud en jong alles staat langs de kant om te kijken naar de processies. Dit hadden we niet willen missen. In Amsterdam ruikt het overal naar wiet, hier naar wierook.... 

Op de valreep komen onze goede vrienden Renata en Michel langs, zij verblijven de Paasweek in Estepona, hier 2 uur rijden vandaan. We maken heerlijke tapas op Pitou, een feestje om zo bij te kletsen en ze samen weer te zien!

We eten tapas op Pitou 

En hoe nu verder

Ondertussen zijn we 'nog steeds' in Spanje. Is dat erg? Nee hoor, we genieten hier nog met volle teugen. Wel vinden we het tijd worden om weer een flink stuk te gaan zeilen. We zijn ons schip daarvoor aan het voorbereiden en doen daarnaast allerlei klussen. De motor liep vaak te heet, een vervelend gevoel. Op aanraden van de leverancier vernieuwen we de thermostaat. Helaas geen verbetering. Mmmmm.... dat was een klus van een paar uur. De thermostaat zit namelijk op een plek waar je heel moeilijk bij kunt. Ons hele bed moet open en via een klein gaatje en smurfenhandjes is het na veel moeite gelukt. Maar.... probleem is nog niet opgelost GrrrY#$%&@.... We verrichten weer verder onderzoek. Dan blijkt dat de thermometer op het dashbord 15 graden te hoog aanwijst. Altijd handig de adviezen op de facebookgroep 'boottechniek'. Daar zit een hoop ervaring en expertise....en enorme bereidheid de ander te helpen. 'Terug naar de basis' en 'Op het blok meten met een infrarood meter', riep er een. Nu ja, dat weten we dan ook weer. Vals alarm dus. Gelukkig hebben we zo'n meter aan boord! Verder nog iets stuk? Neen, gelukkig niet. Altijd wel wat roestplekjes op een stalen boot om bij te werken. Waar we verder van genieten? Van de Spaanse en Franse films via netflix op onze televisie. We hebben data genoeg, we zullen bij ons volgend blog daar iets over schrijven hoe we dat doen hier aan boord en eens laten zien waar onze televisie zit....

roest bijwerken

Tijd om naar de Canarische eilanden te gaan? Jazeker, daar hebben we veel zin in.

Er zijn nog steeds in deze hoek veel harde winden, we hebben flinke stormen gehad, tot 50kts aan wind. Nog even en dan zijn, volgens Jimmy Cornell (zie blog 8) de voorjaarsstormen voorbij en kunnen we hopelijk in mei de oversteek naar de Canarische eilanden gaan maken van +/- 600 zeemijl.

Dus.... duim voor ons voor een fijn weer venster en een lekker windje schuin van achteren!

Hasta luego!

PS:

1. Ons blog wordt druk gelezen, wat we natuurlijk erg leuk vinden! Is er nu iets waarvan je zegt schrijf daar eens iets over, laat het ons weten!

2. Op de pagina over over onze boot hebben we nieuwe (interieur) foto's toegevoegd. Ook onze pagina waar zijn we is up-to-date, zodat je altijd kan zien waar we zijn!