9. Pitou's voyage South of Spain (Atlantic coast)/Pitou's reis Zuid Spanje (Atlantische kust)
|
Rota, Spanje 25 april 2019
'En dan rijden er geen treinen ....'
We liggen in de
haven van Rota, een stad in de provincie Cádiz, regio Andalusië,
aan de Atlantische kant van Spanje. Een mond vol voor zo'n klein
stadje, maar het bevalt ons hier wel.
Rota is een kleine
levendige stad en bestaat uit twee delen. Het oude gedeelte met zijn
smalle straatjes bestaat onder andere uit een centrum, een
dertiende-eeuws kasteel en enkele kerken. Daarnaast zijn er in de
stad veel monumenten, een jachthaven (waar wij liggen) en
een vissershaven. Ook is er een natuurpark en zijn er botanische tuinen te
bewonderen. Het nieuwe gedeelte van Rota ligt aan het strand met een
promenade. Hier wandelen we vaak, het strand is prachtig met
licht-geel zand en een mooie blauwe zee. De bebouwing van dit deel
bestaat voornamelijk uit tweede huizen van de Sevillanen.
Het stadje grenst
aan een Amerikaans/Spaanse marine basis. Voor ons heel handig vanwege
de verbinding met een bus die vanuit deze marinebasis rechtstreeks
naar Sevilla rijdt, in 2 uur. We hebben hier al meerdere keren
gebruik van gemaakt.
We zijn eind maart
een weekje in Nederland geweest. We vertrekken vanuit Rota met de bus naar Sevilla en hebben van daaruit een vlucht naar Amsterdam Schiphol. En daar begint
het.... moeten er maar beetje om lachen. We kopen treinkaartjes op Schiphol en hopen dat we de trein op dit late tijdstip (01:00 uur) nog halen. Maar wat is dat....? er rijden helemaal geen treinen
naar Leiden! Hoe kan dat nou? Grappig is dat we dat vernemen van
twee goede vrienden van onze zoon Martijn, zij waren op een feestje
geweest, hoe toevallig is dat! We komen hen tegen in de hal op Schiphol die naar de treinen gaat. Ze melden ons dat er
werkzaamheden zijn op het spoor en dat de treinen vanaf 23:00 uur
niet meer rijden, de komende twee weken. Buiten zou een rij staan met
mensen die ook naar Leiden willen, waar de NS vervangend vervoer voor geregeld heeft. Enfin, wij gaan dus (lichtelijk uit ons humeur want we willen naar bed....) in een rij staan van +/- een
km. Ik hoor je al denken, dan neem je toch een
taxi? Mmmm wel even gevraagd, maar dat vonden we toch best wel
duur. Het is op dat moment 01.30 uur. We hebben het wel eens
gezelliger en ook een stuk warmer gehad.... Uiteindelijk valt
het wachten mee, we stappen in een bus, de een na laatste van die nacht vernemen we en rijden
in één ruk door naar Leiden.
Het is een drukke,
gezellige maar heel volle week. Heel veel mensen gezien, maar het
merendeel natuurlijk niet. Door veel regelzaken die we te doen
hadden, denk o.a. aan bootonderdelen, was ons weekje werkelijk
volgepropt. Het allerbelangrijkste is als we in Nederland zijn, dat we onze zoon Bart Jan weer even uitgebreid zien (en wat maakt hij het supergoed, zo fijn!) Tja onze andere zoon ver weg in New York City samen met Nikki, zij maken het ook heel goed daar in hun hippe appartement. Dat het hun goed gaat en ze fijne mensen om zich heen hebben, is niet vanzelfsprekend. We hebben er in ieder geval een heel dankbaar gevoel over. Dat maakt het voor ons dat we langdurig weg zijn, wel een stukje makkerlijker (het loslaten en zo....;)
Nog iets anders om los te laten. Onze siamese kater-poes Olivier. Nu al bijna 3 jaar geleden dat we Olivier een maand op vakantie meenamen op Pitou om uit te proberen of hij meekon op wereldreis. Olivier vond het heerlijk om de hele dag bij ons in de buurt te zijn, maar verder vond hij het niets.... Hij hield niet van het zeilen (het scheefgaan) en was angstig als de motor aan moest. Echt heel zielig was dat om te zien, dan kroop hij ver weg. We hebben daarom 2 jaar geleden een moeilijke beslissing moeten nemen. Olivier is naar een tante van mij gegaan, Mieneke en daar is hij nu nog steeds. Ik breng hun altijd een bezoekje, als we in Nederland zijn. Het gaat zó goed met Olivier, ook Mieneke is heel blij met hem. Ze gaan samen naar bed en staan samen op. Hoe fijn is dat? We hadden geen beter thuis aan hem kunnen geven dan bij Mieneke!
Mieneke en Olivier |
Heel blij zijn we
met ons aangeschafte satelliet communicatie apparaat 'Iridium-Go'. We
hebben met de aanschaf gewacht er kon immers een nog nieuwere versie
uitkomen. Tot nu toe het apparaat niet nodig gehad. Met
'Iridium-Go' kunnen we midden op de oceaan bellen, mailen en
weerkaarten binnen halen. En indien nodig, noodsignalen uitzenden.
Wij vinden het een 'must have' onder alle mooie technische snufjes
van deze tijd.
Helaas zijn we na terugkomst uit Nederland allebei wat grieperig, waarschijnlijk niet alleen hagelslag (en andere typisch Hollanse producten) meegenomen, maar ook een virus.... Ik (Liselotte) proef en ruik nog steeds helemaal niks, nada :(
Onze favoriete stad
in Spanje is Sevilla. Deze temperamentvolle hoofdstad van Andalusië
heeft werkelijk alles. Het is een adembenemende mix van Spaanse en
Moorse invloeden en is de bakermat van de Spaanse Flamenco. Overal op
straat kleine gepassioneerde Flamenco- en muziek optredens welke de
stad veel sfeer geven. Tapas barretjes, leuke winkeltjes, kronkelende straatjes en met veel groen waar we rondstruinen. Het ene na
het andere pittoreske pleintje met sinaasappelbomen waar we
neerstrijken op een terrasje met een wijntje en wat tapas. Sevilla
heeft ons hart gestolen. We zijn er nu al meerdere keren geweest en
hebben een verliefd gevoel voor deze prachtige stad. Het Paleis
Alcazar en Giralda liggen in de Joodse wijk 'Barrio Santa cruz', je
kan er niet om heen. Op alle momenten van de dag hebben wij dit
paleis met de toren al aanschouwt, zeer de moeite waard. In 'Santa Cruz' zien we weer van die typische azulejos tegels, in
fonteinen en bankjes verwerkt. Ook zie je deze tegels terugkomen
in deze hele streek in de (uien)torens van kerken en kastelen, ik
ben er verzot op. Jammer voor ons is dat de keren dat we in Sevilla
waren, het Flamenco museum al was volgeboekt. Aan zo'n bezoek is een
voorstelling verbonden. Nou ja, die houden we tegoed, je kan niet
alles hebben.
Nee, dat geldt ook voor het ankeren. In deze streek van Spanje zijn weinig tot geen ankerplekken. In de winter en het voorjaar veel harde wind, welke vaak uit het Oosten komt waardoor je al gauw aan lagerwal ligt. Dan kiezen we liever voor een haven. Een ankerplek die we kunnen aanbevelen hier is bij de brug bij Cádiz, als de wind natuurlijk uit de goede hoek komt!
Sevilla, met de prachtige azuleos tegels |
Cádiz met z'n mooie (uien)torens |
Toren in Rota, met prachtige azuelos tegels in de koepel |
De 'trut' en de sherry die we níet
proeven
Hier in Rota doen
we bijna elke dag even wat boodschappen. Er is een Supersol op
zo'n 500 meter. Iets verder zijn de Aldi en de Carrefour.
Plusminus 50 min. lopen (enkel). We gaan daar naar toe omdat ze
lekkere kwark hebben en een zalige broodafdeling met Spaanse broden en
lekkers. Ook andere producten zoals fruit en walnoten zijn er heel
betaalbaar. Maar met heel wat van die boodschappen is dat toch wel
een hele sjouw. Een handige verdeling is dat ik de
boodschappen doe, in de tijd dat Machiel een aantal 'bootklussen'
doet. In mijn eentje al die boodschappen, best zwaar. Dus.... mmmmm.... ja, we zijn overstag, ook wij hebben er nu een!
Ja, ik bedoel een
boodschappen karretje, zo'n 'oude-lullen-ding', we zijn gezwicht.
Veel zeilers hebben er een, de Aquamarijn had 'm ook al
aangeschaft. Het was voor ons een behoorlijke hoge drempel, de
aanschaf, beetje hoog tuttig-gehalte. Maar nu, je snapt het goed, super handig! In andere zeilers
blogs heb ik er overgelezen, dachten toen nog, ècht
niet. Dus....
De benaming van
zo'n karretje wordt onder zeilers de 'boodschappen trut' genoemd, dat
is dan wel weer geestig. Ga ik dus boodschappen doen met de 'trut'.
Op de heenweg naar de Aldi kan ze nog scheef, de kleine
wieltjes zijn dan ingeklapt, de iets grotere wieltjes rijden heerlijk
en veren licht. Op de terugweg, zit de 'trut' bomvol. Ik kan dan
kiezen of ik haar achter me aantrek, of voor me uit rijd. Ik kies de
laatste mogelijkheid. Ik rijd de 'trut' voor me uit en dat voelt heel
vertrouwd. Jarenlang hebben we onze kinders zo in de buggy gereden en
vervoerd. Lieve blonde bollies waar ik op uitkeek, de moeders vrolijk
om me heen groetend. We hadden altijd zo een blik van moeders
onderling, we 'begrepen elkaar'. Nu rijd ik met de 'trut' ook op die
manier. Ook nu kom ik moeders tegen, een buggy voortduwend. Uit de
verte zien ze mijn wippend staartje en 'levendige' loop, er zóu een kindje in kunnen zitten.... Dan zien ze mijn
vrolijke grijns en mijn 'stokbroodkinderen' die uit de 'trut' steken hahaha :) We begrijpen elkaar ook nu wel, ik krijg altijd een lach
terug. Kortom de aanschaf had eerder gekund en we genieten nu van ons
bezit, geen winkel te ver om alleen naar toe te gaan.
bij Pitou met een volle 'boodschappen trut' |
Vorige keer lagen
we in Puerto Sherry. En ik had geschreven dat we vast nog sherry
gingen proeven. Nou dat gaat niet meer gebeuren. 'Waarom niet', hoor ik je misschien denken, we
zitten zo dichtbij en het hoort zo bij de Spaanse traditie en
cultuur? Ja en ja. Allemaal waar. Maar.... eigenlijk houden we niet
van sherry en de proeverij + Engelse en Spaanse rondleidingen
beginnen vroeg op de dag, om 10:00 uur in de ochtend. Daar moeten we
dan eerst nog komen hè! Dat betekent voor ons een uur lopen vanaf de
haven, geen probleem natuurlijk. Maar zo vroeg sherry drinken, wat we
toch al niet lekker vinden (kost ook nog eens 15 euro pp), doen we
toch maar niet. Kiezen liever voor een heerlijk warme 3 gangen lunch
voor minder dan die prijs. Dat is een fijne gewoonte van de
Spanjaarden. Maar we kunnen nog steeds niet wennen aan het late tijdstip van het eten in de
avond. Op de tijd dat wij willen eten zo rond de klok van 19:00 uur
zijn de Spanjaarden aan de koffie met een lekker gebakje en de keuken die niet eerder open gaat dan 21:00 uur. Dus maken we nog steeds
regelmatig gebruik van 'menu del dia' in de middag, een warme hap lekker en
betaalbaar. In de avond eten we dan een boterham/broodje. De zalige tapas (al eerder genoemd in blog 3) die we zo
mooi uitgestald zagen en zó super lekker waren in Noord Spanje
(Bilbao en San Sebastian) zijn we nooit meer tegen gekomen op die
manier.
Carnival in Cádiz |
De 'volksfeesten' en tradities
We vieren uitbreid
carnaval in Cádiz, waar we bij de brug een tijdje voor anker liggen met Pitou. Veel mensen op de been, op ieder plein en hoekje
verklede mensen. Ze zingen en dansen en wij dansen en zingen mee en
worden volledig in de groepen opgenomen. Wat een fijne sfeer en een
vrolijke boel. Het voelt heel anders dan Carnaval in Nederland.
Vooral de muziek vind ik beter te hebben, Spaanse muziek is
heerlijk en vol passie. Ook zien we nergens 'ladderzatte' mensen of
opstootjes.
We hebben weer een leuke ontmoeting met de Aquamarijn, elkaar in
geen maanden gezien. Zij waren nog in Portugal. Een heel gezellig
weerzien, we hebben elkaar veel te vertellen. We vieren met hun het laatste staartje van de 'Carnival Pequeña' in Cádiz, het
weekeinde erna. We kokkerellen uitgebreid en schuiven bij elkaar aan en eten heerlijk de zelfgemaakte happen op.
Nog leuk om te vermelden zijn de speeltuinen met 'work-outs', welke je veel ziet in deze streek. Het zijn een aantal 'toestellen' waar je een 'work-out' op kan doen. Je ziet oudere mensen trapfietsen (op z'n plaats); rennen op zo'n toestel ect. Er wordt veel gebruik van gemaakt, in eerdere blogs al genoemd dat de mensen hier 'op leeftijd' veel wandelen en bewegen. Sportieve jongeren, ouderen, eigenlijk alle leeftijden op de been met sneakers- en trainingspak aan. De hele dag wordt er gebruik van gemaakt, overdag moeders, kinderen en ouderen, in de avond vooral de werkende groep vermoeden we. Leuk om te zien, uiteraard proberen wij ook alle toestellen uit.
Pasen, 'Semana Santa' |
Indrukwekkende processies |
De afgelopen week stond in het kader van Pasen, op z'n Spaans 'Semana Santa'. Wat een
belevenis! Pasen wordt in Nederland heel anders gevierd dan in Spanje
(geen choco eieren zoeken in de tuin). Het is het belangrijkste
religieuze feest wat er is. Welk deel je in Spanje ook bent, overal
trekken grote processies langs. Er worden geschenken uitgedeeld. Zo
geven peetooms op Palmzondag
'Tortell de Ram'. Dat is een ring van
zoet brood die rijkelijk versierd is met gekristalliseerd fruit. Aan
het einde van de week op Paaszondag, wordt de 'Mona de Pascua'
gegeven. Deze wordt door het hoofd van de familie aangeboden. Het is
een rijk versierde taart van eierdeeg, versierd met figuurtjes van
chocolade. We hebben ze zien liggen bij de bakkerijen.
Het hele stadje
Rota loopt uit. Het ene 'praalornament' gedragen door de
'boetelingen' nog mooier dan de andere. We zien veel traditie en
plechtigheden, doch in een fijne sfeer. Klaagzangen in de ochtend en
eindeloze stoeten met trommelaars en crucifixen. De 'boetelingen'
dragen bijzondere lange gewaden, voorzien van hoge puntige capuchon
in verschillende kleuren (Ku klux klan-achtig....) Degene die de gewaden dragen beelden de mensen uit die Christus gedood hebben. Hun
gezichten zijn bedekt, aan de capuchon hangt een lap in dezelde kleur met 2 gaten erin voor de ogen en daardoor anoniem. Een levensgrote, uit hout gesneden,
heiligenbeeld wordt op de schouders van de gelovigen door de straten
gedragen. Mensen zijn heel trots, we krijgen overal voorrang om te
filmen en te fotograferen. Oud en jong alles staat langs de kant om
te kijken naar de processies. Dit hadden we niet willen missen. In
Amsterdam ruikt het overal naar wiet, hier naar wierook....
Op de valreep komen onze goede vrienden Renata en Michel langs, zij verblijven de Paasweek in Estepona, hier 2 uur rijden vandaan. We maken heerlijke tapas op Pitou, een feestje om zo bij te kletsen en ze samen weer te zien!
We eten tapas op Pitou |
En hoe nu verder
Ondertussen zijn we
'nog steeds' in Spanje. Is dat erg? Nee hoor, we genieten hier nog
met volle teugen. Wel vinden we het tijd worden om weer een flink stuk te gaan zeilen. We zijn ons
schip daarvoor aan het voorbereiden en doen daarnaast allerlei klussen. De
motor liep vaak te heet, een vervelend gevoel. Op aanraden van de
leverancier vernieuwen we de thermostaat. Helaas geen verbetering.
Mmmmm.... dat was een klus van een paar uur. De thermostaat zit namelijk op
een plek waar je heel moeilijk bij kunt. Ons hele bed moet open en
via een klein gaatje en smurfenhandjes is het na veel moeite gelukt. Maar.... probleem is nog niet opgelost GrrrY#$%&@.... We verrichten weer verder onderzoek. Dan blijkt dat de thermometer op
het dashbord 15 graden te hoog aanwijst. Altijd handig de adviezen op
de facebookgroep 'boottechniek'. Daar zit een hoop ervaring en
expertise....en enorme bereidheid de ander te helpen. 'Terug naar de basis' en 'Op het blok
meten met een infrarood meter', riep er een. Nu ja, dat weten we dan
ook weer. Vals alarm dus. Gelukkig hebben we zo'n meter aan boord!
Verder nog iets stuk? Neen, gelukkig niet. Altijd wel wat
roestplekjes op een stalen boot om bij te werken. Waar we verder van genieten? Van de Spaanse en Franse films via netflix op onze televisie. We hebben data genoeg, we zullen bij ons volgend blog daar iets over schrijven hoe we dat doen hier aan boord en eens laten zien waar onze televisie zit....
roest bijwerken |
Tijd om naar de
Canarische eilanden te gaan? Jazeker, daar hebben we veel zin in.
Er zijn nog steeds
in deze hoek veel harde winden, we hebben flinke stormen gehad, tot
50kts aan wind. Nog even en dan zijn, volgens Jimmy Cornell (zie blog
8) de voorjaarsstormen voorbij en kunnen we hopelijk in mei de oversteek naar de
Canarische eilanden gaan maken van +/- 600 zeemijl.
Dus.... duim voor
ons voor een fijn weer venster en een lekker windje schuin van
achteren!
Hasta luego!
PS:
1. Ons blog wordt druk gelezen, wat we natuurlijk erg leuk vinden! Is er nu iets waarvan je zegt schrijf daar eens iets over, laat het ons weten!
2. Op de pagina over over onze boot hebben we nieuwe (interieur) foto's toegevoegd. Ook onze pagina waar zijn we is up-to-date, zodat je altijd kan zien waar we zijn!
Zo te zien maken jullie het goed op de Pitou. Leuk om jullie verhalen te lezen en de filmpje te zien.
BeantwoordenVerwijderenOndertussen is de Pien zich ook aan het klaar maken om dit seizoen af te zakken naar de het zuiden. Wende krijgt vandaag haar eerste zeilles dus we gaan genieten :)
Groetjes en we treffen jullie vast snel weer eens.
Hi Marij en Toon! Leuk om van jullie te horen. Nu met z'n drietjes aan boord, spannend hoor. Ben benieuwd naar jullie verhalen, leuk als we elkaar weer eens zien! Wij wachten nu op een weervenster naar de Canaries, mss daar ;)
VerwijderenGroetjes Liselotte