Blog 23 Pitou's Voyage The awe-inspiring beauty of British Columbia / Pitou's reis De ontzagwekkende schoonheid van British Columbia!

klik op de video ⇈

Instagram | YouTube | Subscribe Blog | Facebook

De Desolation Sound - BC

Friday Harbor - San Juan Eiland - Washington/VS 26 juni '23

Intro

'Haha kijk nou, nu zijn we echt in Amerika!', roepen we lachend tegen elkaar.

We zijn net over de grens gegaan van British Colombia naar de VS, we komen van de Gulf Eilanden - Saturna Eiland. Met Pitou varen we op volle kracht door een smalle pas en stroom tegen. We zien aan bakboord Johns Eiland en aan stuurboord Stuart Eiland. Het zijn de eerste eilanden van de San Juan Eilanden groep die we tegenkomen in de staat Washington. We zien tipi's op de zandkleurige rotsige oevers van Johns Eiland: 'Haha welcome to the US!' We vermoeden dat bij het tipi resort jeugd zomerkampen zijn, maar misschien ook niet. In onze gedachten zien we dansende indianen zich om een vuurtje bewegen. Nogal een cliché gedachte... Maar het is grappig dat we nou net dit eiland als eerste tegenkomen. We varen richting het eiland San Juan en leggen aan bij het Customs-dock in Friday harbor. De steiger is gemarkeerd is met een grote dikke rode streep, je kan het niet missen. Het aanleggen is nog een uitdaging met een vervelende harde vlagerige wind. De volgende stap is naar de Customs, daarover straks meer.

Aankomst vanuit BC bij de San Juan Eilanden - VS

Voordat we bij de San Juan Eilanden zijn in juni, gaan we eerst nog terug naar Campbell River, waar het alsnog in april geen lente wil worden...

Waar blijft de lente in Campbell River op het Vancouver Eiland?

'Dit is echt wel een lelijkerd die er nu aankomt!', zegt Liselotte met een zucht kijkend op de windy-app... 'Pffft nou, zeg dat wel! Blij dat we hier veilig in de haven liggen,' grijnst Machiel, 'die wil je niet op de Oceaan hebben.' We kijken elkaar aan en denken hetzelfde. Alweer meer dan driekwart jaar geleden hebben we moeten uitwijken op onze overtocht van Hawaii naar Alaska. Dat was vanwege een venijnige naderende storm van 50+ kts (windkracht 10) op onze hielen. We zijn ontkomen aan de storm op het nabijgelegen Haida Gwaii, onze eerste kennismaking met Brits Columbia (BC). En hebben er een fantastische schuilplek genoten, om nooit te vergeten. Inmiddels zijn er al heel wat fronten en slecht weer over ons heen gekomen. Dat heb je nu eenmaal op deze Noordelijke breedtes in de PacificNorthWest (PNW). Uiteraard went het nooit, maar over fronten van 35 a 40 kts maken we ons eigenlijk al veel minder druk. Elke week komt er in dit seizoen in de PNW wel zo'n front over.

Een flinke Storm raast over ons heen! - Campbell River - BC

Echter dit is er een van 50+ kts die over onze winterplek gebied/Campbell River gaat. Even wat extra lijnen en binnen alles toch maar zeevast zetten, er kan swell komen binnenrollen. De wind raast, giert en fluit om ons heen, de harde striemende regen klettert op ons dek. Gelukkig liggen we in de wind, dus worden we van de steiger afgeblazen. We gaan binnen 'gezellig', natuurlijk met onze “pittbulls' aan (uitgelegd in ons vorige blog 22), lekker een film kijken. Gelukkig horen we daarmee de geluiden van de harde wind en regen dan minder. En net genoeg geluid dat als er een landfast knapt o.i.d we dit zeker zullen horen. We komen er zonder schade door heen.
Onze cruisers vrienden van Fidelis, Joy en Flora bereiden zich ook voor op deze storm. Zij zijn inmiddels allemaal terug van een bezoek aan familie in Nederland en Duitsland. Onze winterstop hebben we gepland tot 1 mei en bovenstaande cruisers willen ook net als wij rond die tijd hun reis weer hervatten. In het voorjaar verwachten we beter weer.

Potluck dinner op Pitou met Fidelis, Joy en Flora - BC

We hebben gezellige tijden met elkaar, vieren Pasen, verven eieren en Paas-ontbijten met z'n allen op Fidelis. Ook organiseren we samen een aantal keer een potluck etentje. Deze gezamenlijke maaltijden zijn bij ons aan boord op Pitou. Een potluck diner blijft een mooi concept. Iedereen neemt wat mee aan eten hetgeen je tezamen deelt. Nooit hoeft de boot die iedereen ontvangt, al het eten maken. Meestal neem je gewoon zelf mee wat je wil drinken. Er volgen plezierige avonden met elkaar, wij zijn dan ook de enige wereld cruisers van de haven hier in Campbell River. Als je van het geijkte pad afgaat zoals wij (en dus niet naar Frans Polynesië) dan tref je weinig tot geen cruisers meer. Iedereen van dit groepje zeilers heeft de overtocht gemaakt van (Frans) Polynesië - Hawaii naar Alaska en naar BC. We wisselen veel ervaringen uit met elkaar en hebben lol.

Bij de brewery in Campbell River - samen met Fidelis, Joy en Flora - BC

We verkennen het Vancouver-Eiland per auto, hebben weer eens een “Europees” gevoel en nooit meer naar de kapper!

Omdat Fidelis in Nederland een tijdje is, mogen we hun auto lenen. We maken daar een paar keer met veel plezier gebruik van.
Victoria is een van de meest Britse steden van Noord-Amerika, in Canada gelegen in het uiterste zuidoosten van het Vancouver Eiland. De stad is vernoemd naar Koningin Victoria (UK). Het heeft een zeer Europese uitstraling met zijn smalle straatjes met stenen gebouwen uit de 19de eeuw. Victoriaanse architectuur, rode dubbeldekkers en nostalgische hackney-taxi's herinneren aan de koloniale tijd van het Britse rijk. Dit staat in schril contrast met de vele totempalen in de parken, die de samensmelting van de twee culturen betekenen. Victoria heeft prachtige uitgestrekte parken met exotische en inheemse planten.

Totem palen in hartje Victoria - BC

Tja als wij er zijn treffen we dat natuurlijk niet. Het is hartje winter, de inheemse bomen pronken wat verdrietig met hun vele kale bruine takken. Gelukkig is het droog in de paar dagen dat wij in Victoria zijn. We hebben een fijn hotelletje geboekt in de buurt van zo'n groot park midden in het centrum. Na een flinke auto rit van 6 uur, komen we eind van de middag in het donker aan.

Onze eerste gang is door het boven genoemde park met de nu wat slappe slierterige exotische vegetatie, naar de haven. Victoria haven is het middelpunt van de stad en de wateren weerspiegelen het indrukwekkende uitzicht op de prachtig verlichte parlementsgebouwen en het imponerende chique Empress Hotel. 'Ohh wat is dit gaaf, al die honderden gekleurde lichtjes,' zeg ik genietend tijdens onze avond wandeling. 'Ja, wat een uitzicht! Eindelijk weer eens in een stad met wat sfeer, hoe lang is dat geleden,' peinst Machiel nadenkend.

Het prachtig verlichte House of Parlement aan de haven van Victoria - BC

Het is moeilijk te benoemen, maar we hebben dit eigenlijk sinds Colombia niet meer gezien. Misschien in het oude centrum in Panama City nog, alweer anderhalf jaar geleden. Maar ook niet in Hawaii. Wat maakt een stad nou gezellig, dat je er graag doorheen loopt? Hmm vul het maar in. Wij houden van kleine winkels/boetiekjes gelegen in kronkelende straten met oude panden. Waar je net dat leuke rokje vindt en daarna een lekkere latte drinkt in een grand cafe. Een plein en een oude kerk in het centrum en met terrasjes en gezellige cafes, waar je een pastaatje eet met een lekker glas wijn. Ja dat klinkt eigenlijk heel Europees, haha dat zijn we ook natuurlijk. Maar wij kunnen je vertellen, dat vindt je niet in Hawaii, de stad Honolulu en ook niet in Campbell River, of andere steden hier. Maar in Victoria zien we dat weer een beetje terug. Niet alles is zo 'huge' en hoog met wolkenkrabbers en foodcourts, maar kleinere straten met winkels in opgeknapte panden uit het jaar 1900 en af en toe een plein afgewisseld met een park. De volgende dag gaan we weer naar de haven met licht, altijd op zoek en nieuwsgierig naar mede cruisers. Maar we zien hier echter geen enkele andere cruiser liggen.

We hebben een fijn hotel in de binnenstad van Victoria en wat een groot bed (er staat hier rechts van nog zo een :)

We bezoeken het Royal Britisch Columbia Museum. Eerlijk gezegd valt het museum ons een beetje tegen. De tentoonstellingen vinden we middelbare schoolachtig (heel leuk om er op die leeftijd naar toe te gaan). Maar de First Nation tentoonstelling waar we speciaal voor kwamen is gesloten. Helaas horen we dat pas toen we al door de entree waren. Gelukkig zijn in het park van het museum nog wat totempalen en een First Nations gemeenschapshuis te bewonderen.

Community huis First Nations in het centrum van Victoria - BC

Nou ja het is niet anders, we lopen in het museum een beetje rond met wat er wel is. En we kopen er een kaartje voor de 3D film voor de avond. Die heeft niks met Canada te maken maar gaat over de oceaan. Mensen wat hebben we daar van genoten, wij zien zo'n 3D film voor het eerst. Iedereen in de zaal heeft die gekke bril op en dan volgen we ademloos de 3D film. Opnames van scubaduikers in het diepe blauw van de oceaan met prachtige vissen en koraal en beelden van tropische eilanden/atollen in de Pacific... echt fantastisch.
We voelen ons heerlijk verwarmd in de museum film zaal en kunnen er weer tegen als we ruim een uur later in de kou met onze dikke winter jas weer buiten staan.

We hebben een leuke rondleiding in House of Parlement Victoria- BC

Het uitje is al bijna weer om, we reserveren nog een rondleiding door de indrukwekkende parlementsgebouwen. Een erg genoeglijke ervaring, een aanrader! De gids is een leukerd die geanimeerd over de huidige Canadese politiek vertelt. En dan is het zover... In een leuk hip wijkje drinken we eerst een cappuccino voordat Machiel weer eens na jaren naar zijn afspraak bij de kapper gaat. Een evenement op zich... Hij houdt er niet van, ik Liselotte knip hem al jaren. Maar nu denken we beiden: 'Leuk een goede coupe er weer eens in.' Na 45 minuten staan we weer buiten. 'Pffff dit is echt @#$%X&...,' zegt Liselotte met blosjes van opwinding. 'Het zijn bijna stekeltjes geworden, veel te kort!' De kapper zelf is heel tevreden: 'This is a real cool salty sailors' haircut,' zegt hij nog enthousiast bij ons vertrek en we de deur uitlopen. Ook wel eens gehad dat je sprakeloos bij de kapper weer buiten staat en denkt: 'Hoe is dit mogelijk, wat is hier nu gebeurd? Ik sta erbij en ik kijk ernaar...'
Laten we het er maar niet meer over hebben. Haar groeit gelukkig weer aan, punt.

De kapper doet zijn best...

Buiten de kapper hebben we genoten van antiek winkeltjes, diverse galerieën, lekkere koffietjes met een panini broodje en salades. Gedreven door de jonge generatie hier is de stad uitgegroeid tot een verzameling van coole winkels, authentieke koffiebars en unieke restaurants. We hebben voor het eerst Koreaans gegeten, een verrukkelijke ervaring. Zoals jonge generatie het mooi zelf zeggen is Victoria:
“A mix of the charming, modern, and tried and true”.

Een moment van hoogtevrees en vrolijk Tofino!

De Elk watervallen in Elk Falls Provincial Park zijn populair en liggen centraal gelegen op het Vancouver-Eiland. Bij ons in Campbell River ligt het echt om de hoek, op ~15 min rijden over de snelweg. Je kunt in het Park een aantal trails lopen door het oerbos. De grootste krachtige waterval ligt in het hart van het park en dendert spectaculair 25 meter naar beneden in een groen bassin. Een suspension brug (hang brug) bungelt op grote hoogte, vanwaar je uitkijkt op de indrukwekkende waterval. Erg leuk is dat er verschillende platformen zijn aangelegd met uitkijkpunten. Wij kiezen voor de grotere trail langs alle platformen en hebben schitterende uitzichten vanuit diverse hoeken op de waterval. Genoemd moet nog worden dat Liselotte bijna niet te krijgen is op die touwhang brug in de hoogte... Kijk naar de afbeelding hieronder. Links onder zie je de hangbrug en rechts daarvan zie het uitzicht vanuit de hangbrug, durf jij dat?

De Elk Watervallen - BC

Als Fidelis weer terug is uit Nederland, plannen we samen een trip naar het kleine charmante stadje Tofino, gelegen aan de Pacific aan de West Kust van het Vancouver-Eiland. Met zijn gekleurde huizen, winkeltjes en ligging tussen de oceaan en het regenwoud, biedt Tofino een mix van levendigheid en avontuur. Precies wat we zoeken om onze winterstop in het redelijk saaie Campbell River even te doorbreken. Het is heel gezellig met Fidelis (Jeanette & Jeroen), we kennen elkaar inmiddels al weer jaren. Na een flinke autotocht en ingecheckt in ons hotel verkennen we het kleurrijke Tofino, er hangt een plezierige en levendige outdoor sfeer in het dorp. We boffen met het weer, het is fris maar zonnig. We ontdekken al gauw waar we lekker kunnen ontbijten.

Ontbijten bij de Common Loaf Bake Shop - Tofino - BC

In een leuk gekleurd huis met een torentje zit een bakkerij. Ze hebben er zalige broodjes, croissants en andere heerlijkheden om er aan tafeltjes met een lekkere cappuccino neer te strijken. De bakkerij wordt bezocht door veel reizigers, er hangt een knus backpackers sfeertje.
We maken een uitdagende en prachtige hike op het Maeres eiland, waar we met een kleine ferry naar toegebracht worden. De ferry kapitein is zeer onderhoudend op de weg naar het eiland toe, haha hij blijft enthousiast allemaal aanwijzingen geven over de te nemen route.

Hiking in het weelderige oeroude regenwoud op Maeres Eiland - Tofino - BC

We volgen zijn advies en gaan van het geijkte pad af en hiken een aantal uur door het weelderige oeroude regenwoud. Het regenwoud is groen en adembenemend mooi, ondanks dat het nog maar net lente is. We klimmen over boomstammen, stappen over keien, waden door beekjes en glijden uit in de modder. En we lachen heel wat af. Met onze modderige bergschoenen (spijt dat we onze laarzen niet hebben aangetrokken, Jeroen lacht in zijn vuistje) strijken we neer in een bierbrouwerij, waar we genieten van heerlijke speciaal bieren.

Genieten in Tofino na een uitdagende hike! - BC

'Schoolzwemmen' op de berg met 'echte' badmeesters- en juffen en een lekker bakkertje!

Omdat het guur, koud en winderig is in de winter maanden hier op het Vancouver-Eiland, kom je in een boot tot niet heel veel stappen (lopen), dus krijgen we veel te weinig beweging. Buiten de boot doen we de boodschappen, maar alle supermarkten zijn best dichtbij hier in Campbell River, dus dat zijn ook al niet veel stappen. En gezellig hiken met dit weer doe je niet in die harde regenbuien en de snerpende ZO winden. Op een ochtend spreken we met Fidelis af om mee te gaan zwemmen in het zwembad op de berg, hier in Campbell River. Zij zijn er al een paar keer geweest. Als je afspreekt met elkaar dan moedigt en stimuleert dat extra aan en het is zo gezellig!

'Pfff ik was dit keer bijna niet gegaan,' mompelen we tegen elkaar. Vroeg in de ochtend (rond 8.15 uur, haha) en met een fikse tegenzin hijsen we ons weer in badpak- en broek. Wel eerst een koffietje, dat scheelt in het humeur en daarna hop naar het einde van de steiger, onze ontmoetings- plek. Je wil elkaar niet laten wachten en niet op komen dagen of de spelbreker zijn. We glijden in de auto van Fidelis en direct moeten we al weer lachen om elkaar. Daar zitten we dan met z'n vieren en rijden door wind en regen om baantjes te gaan trekken, jawel 3x per week!

In het zwembad op de berg - Campbell River - BC

We zijn inmiddels al heel wat keer in het zwembad geweest en voelen onze conditie vooruit gaan. Er zijn drie afgezette banen in het zwembad. Het 'vrij zwemmen' in banen gaat van slow naar moderate en moderate fast. En de bad jufs en meesters letten heeeeel goed op je. Als je schoolslag zwemt, ziet het er al gauw wat traag & knullig uit, als je crawlt toont dat snel & cool! Maar ik wil mijn kop-niet-onder-water (3x per week in chloor water is geen goede comby met krullen...), dan word je dus sneller in een andere baan gezet. En ik kan je zeggen dat ik helemaal niet langzaam zwem!
- 'Yes, you there!... Please go to the other lane,' roept de badjuf op een onverbiddelijke toon wijzend naar de langzame baan. Als een schoolmeisje laat ik me wegsturen door de strenge blonde badjuf met een kort pittig kapsel. Ze heeft misschien zelf te lang in het chloor gebadderd met haar witblonde haartooi, als je aanmaant met zo'n stem! Het doet je weer helemaal denken aan de middelbare school... hilarisch! Als we er met z'n allen aan denken schieten we nog steeds in de lach. Na het baantjes trekken, genieten we allemaal enorm van een lange warme douche. We mikken er met andere lessen op dat we zo kunnen doorlopen naar onbezette douches. Het kan heel druk zijn voor Jeanette en mij direct na zo'n les, er zwemmen veel meer vrouwen dan mannen. Ook de kleedkamers voelen heel bekend aan. Al die vrouwen, jong en oud die zich omkleden, lichtelijk ongemakkelijk bewegend, maar super aardig en toegankelijk. Meerdere vrouwen spreken Jeanette en mij aan of we uit Nederland komen. Iedereen heeft wel aanverwante familie daar wonen of is in Canada geboren met een Nederlandse moeder en/of vader en herkennen de taal die wij spreken.

Na onze 50 baantjes op zaterdag gaan we na het zwemmen opgefrist en wel, nog even langs onze favoriete bakker Dave. Daar halen we heerlijk vers bruin zuurdesem brood welke altijd net is gebakken en lekker warm aanvoelt. Ook wijzen we in de vitrine croissants voor de zondag aan en koffiebroodjes-met-bakkersvla-en-in-het-midden-een-halve-perzik, mmmm. Haha de calorieën kunnen er weer bij... We kunnen er weer tegenaan en gaan moedig verder met de to-do op Pitou.

De Desolation Sound samen met Fidelis, een waar hoogtepunt! - BC

Op naar de Desolation Sound/ fjord!

Eind maart pakken we een mooi weervenster en gaan we met onze 2 boten (Fidelis en Pitou) de Desolation Sound op met als doel de Toba Inlet waar een mooie waterval is. De Desolation Sound ligt niet ver van Campbell River af, op zo'n 50 NM (Nautical Miles), de Toba inlet is een zij-arm. We hebben weer even zin in een onderbreking in onze winterstop. Iedereen is hard aan het klussen op z'n schip, het onderhoud moet in deze maanden gebeuren. Als je veel mijlen maakt zoals wij allemaal, krijgt je boot een flinke optater. Het is belangrijk om alles goed na te gaan, kijken wat er nodig is en dat je in de gaten hebt wat er slijt en van alles op tijd repareert.

Voor het vertrek is het altijd: Doet alles het nog? Het begint met het starten van de motor. Want dat is alweer een tijdje geleden. Altijd even spannend. Ik hoor de sleutel omdraaien en ja hoor het vertrouwde ronkende geluid van de motor doet me glimlachen. Maar dan... ontvalt er een vloek. In het stuurhuis hoor ik Machiel mopperen: 'Hmmm wat is dat? De boegschroef doet het niet aan de bakboord!' 'Pffft dat is balen...,' mompel ik. Machiel knikt bevestigend en probeert de scherpe bocht achteruit te maken in het smalle stuk als we de box uitdraaien. Ik snel naar buiten en sta klaar met de fenders mocht er iets... maar oef gelukkig niet, trots op mijn captain! Alle boten liggen hier zo dicht op elkaar in wintertijd. Ah, weer iets op de 'to-do' erbij, zie ik Machiel denken... en we draaien vanuit de havenhoofden de Strait of Georgia op. We gaan met slack (laag tij) door de stroomversnellingen, Fidelis zien we er al doorheen gaan. Het avontuur is weer begonnen!

Varen in de Desolation Sound is adembenemend mooi! - BC

Fjorden met enorme bergenwanden, sneeuwtoppen en koffie proeverijen!

Er volgt een geweldige tijd met onze boten. De natuur is adembenemend mooi. We varen door de befaamde Desolation Sound/fjord, waar we al zoveel over hebben gehoord. De steile bergwanden hebben indrukwekkende besneeuwde bergtoppen. De lucht is blauw en het is kraak helder. We jubelen dat we weer varen en dat we zulk prachtig weer hebben. Nooit krijgen we er genoeg van om tegen elkaar 'Ohh,' en 'Ahh,' te zeggen 'wat is dit mooi!' Overal rustige ankerplekken die prachtig liggen en waar we met de dinghy op uit gaan om te gaan hiken op de eilanden.

Toba Inlet, een zijarm van de Desolation Sound - BC

De waterval in de Toba Inlet is een beetje armzalig vinden we. Je zou juist denken dat zo'n waterval in het begin van de lente door het smelt water uit de bergen enorm krachtig en groot zou zijn. Maar dat is het niet. Toch genieten we van het indrukwekkende natuurschoon en nemen we al draaiend met onze boot-konten, van elkaar foto's bij de waterval. De volgende ochtend vroeg komt er een motorboot (een trawler) op onze boot af. Ze komen heel dichtbij aanvaren op onze ankerplek en we zien een ouder echtpaar naar ons zwaaien met iets in hun handen: 'Hier, voor jullie, we hebben ze vannacht gevangen. Enjoy, welcome to BC guys!,' roepen ze ons vrolijk toe! En we pakken twee grote zakken scampi's aan. Hoe ontzettend aardig is dat!! 'Thanks a lot guys!' En ze varen al weer weg. Met z'n vieren maken we de beesten soldaat. Bij ons aan boord bakken we ze met knoflook in olijf olie. En samen met knapperig stokbrood uit de oven, salade en een koud wit wijntje, wordt het weer een feestje!

Schitterende besneeuwde bergtoppen in de Desolation Sound - BC

Aan alles komt een eind en we hebben mogen proeven hoe BC eruit zien als het níet regent of stormt! Er moet nog van alles gebeuren op Pitou en ook Fidelis heeft z'n uitdagingen in hun kombuis (keuken). Ondertussen zijn we natuurlijk weer aan het zwemmen geslagen voor voldoende beweging. We houden het-baantjes-trekken goed vol met elkaar.

De winnaar! Lekkere koffie, na het proeven van vele soorten! - BC

En er gebeuren allerlei regelzaken. Machiel wil hier de (te) dure koffiecups voor ons Nespresso apparaat niet kopen. Dus we zijn alweer een tijdje aan de poeder koffie. We noemen dat een kopje 'zee-koffie'. Omdat we dat altijd op zee doen, dan zetten we het Nespresso apparaat niet aan. Hij gaat meerdere soorten Italiaanse koffie bestellen via amazone. En dat worden koffie proeverijen bij ons aan boord. Jeanette & Jeroen zijn ook koffie freaks zoals wij en doen mee, zij hebben hetzelfde koffie apparaat als wij aan boord. Machiel doet een flinke bestelling en elke week komt er wel weer een pakketje koffie aan om te proeven. Er is één grote winnaar vinden we eensgezind. En dat is de Arabica di San Marco Tre Venezie caffe (nee we hebben er geen aandelen in, haha). Na vele soorten koffie geproefd te hebben, steekt deze heerlijke San Marco er qua smaak met kop en schouders boven uit en is prima betaalbaar.

Joepie, we hebben Starlink!! - BC

STARLINK voor ons hemel op aarde!

Wat we ook bestellen is Starlink, we maken gebruik van een hele goede aanbieding hier in Canada. Wat is Starlink eigenlijk? Starlink is een satelliet-constellatie van het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX en biedt internet toegang. Door duizenden satellieten in een lage aardbaan te plaatsen levert het bedrijf wereldwijd breedbandinternet. Tegen een prijs die vergelijkbaar is met huidige (bekabelde) internetverbindingen. De antenne die je erbij krijgt is zo groot en strak als een pizza doos! En jaaaaa natuurlijk willen wij graag snel internet want we zijn de trage haven wifi hier helemaal beu. Door deze nieuwe ontwikkelingen kunnen we nu snel internet aan boord hebben, dankzij de satellieten van Mijnheer Elon Musk. We kunnen hiermee midden op zee Starlink gebruiken wat voor ons een enorme voorruitgang betekent. Ook op geïsoleerde plekken zal de Starlink het hopelijk doen. Na onze ervaringen op de afgelegen Inside Passage waar we geen normaal bereik hadden (alleen Iridium-Go die niet altijd bereik had). We konden toen het internet niet op, maanden lang. Dit betekent voor ons dus een geweldige verandering. We kunnen nu veel uitgebreidere weerberichten binnenhalen op zee of waar dan ook en communiceren. Op zee, voor wat er nodig is, je zet de Starlink dan af en toe aan, anders kost het te veel stroom met ook nog de autopiloot aan. In dit gebied in BC ook op afgelegen plekken diep in de fjorden armen zou de Starlink goed bereik moeten hebben. We gaan het allemaal uitproberen de komende tijd. Tot nu toe doet het apparaat het in ieder geval fantastisch en het is allemaal super gemakkelijk aangesloten! We varen nu met een pizzadoos op ons pilothouse, haha je krijgt er honger van! Joepie, we hebben STARLINK en zijn er zo blij mee!!

We varen met een mooie strakke antenne! - BC

We zwaaien onze zeilvrienden uit en doen onze laatste klusjes, help mijn man is lasser!

De eerste die vertrekken zijn onze vrienden van de Joy. Arianne en Michiel zijn leukerds en heel gul in hun info die ze delen met ons. Met hun Contest zijn ze al in Frans Polynesië geweest. Er staat hun een flinke klus te wachten aan onderhoud, Joy gaat uit het water op Texada Eiland. Zet 'm op Joytjes, maak jullie boot maar weer helemaal als nieuw! Daaaaag! we zien jullie vast gauw weer! Altijd lastig als leuke mensen weer vertrekken...

Ook Lente aan boord
Wij zijn inmiddels ook al bijna zover om te vertrekken. Binnen is alles op orde en goed georganiseerd, de voorraden zijn gecheckt en aangevuld. Alle wassen zijn gedraaid en we hebben een schoon bed, altijd heerlijk. Het interieur is gesopt, het is binnen opgeruimd, fris en schoon. Ook maak ik nieuwe hoezen voor alle banken, een hele klus! Een spannende laatste onderneming is dat Machiel boven onze zonnepanelen de steun van de antenne mast gaat maken. Op weg van Hawaii naar Alaska was deze afgebroken door een flinke zeegang. Hij moet daarvoor in de dinghy op een trap gaan staan (balanceren, brrr) om het te lassen. Ja... lassen! Mijn man is lasser en van alle markten thuis, haha als psycholoog. En het lukt, de nieuwe aangeschafte las apparatuur werkt goed, well done Machiel! En het dak van ons pilothouse waar de antenne van de Starlink op staat glimt tegen je aan door een verfbad. Alsmede stukjes van de romp waar een aantal streepjes verf af waren zijn netjes weer in de lak gezet. En de boegschroef doet het ook weer!

Machiels in z'n element! Zijn eerste las-klus is heel goed gegaan! - BC

Dan is het weer Daaaaag!, dit keer tegen onze vrienden van Fidelis, zij worden opnieuw gestaagd in Sidney (Vancouver Eiland). De afgelopen twee weken hebben wij bijna iedere avond gekookt en hebben ze met ons mee gegeten. Hoe gezellig is dat! De Fidelis staat op de de jachtwerf en is uit het water. Het kombuis kunnen ze een tijdje niet gebruiken. Ze gaan straks naar Alaska weer terug, maar we zien elkaar gelukkig weer in Mexico. We gaan jullie missen! Fidelis trakteert ons nog op etentjes zo lief, dat was heus niet nodig... We hebben het heel graag gedaan!

Veel gezelligheid met Jeanette & Jeroen - asperges eten aan boord van Fidelis! - BC Tot gauw weer in Mexico!

En dan vertrekken ook onze vrienden van de Flora! Daaaaag! Zij gaan ook weer hun eigen weg, na gezellige momenten met elkaar. We hebben heel wat gesprekken met hun gehad over Starlink en info gedeeld. Naar het mooie Haida Gwaii is hun koers, maar we gaan elkaar ook vast weer tegenkomen in Mexico, Daaaaag! Ook de Flora's en Fidelissen hebben Starlink aangeschaft hier en varen met de bijzondere strakke antenne!

Boerende zeeleeuwen! - BC

Jaaaa we zijn vertrokken! Boerende zeeleeuwen; Rapids en betoverende watervallen!

Op 1 mei vertrekken we en precies op die dag is het schitterend weer. De zon schijnt en het is 25 graden. Zo mag het iedere dag van ons zijn! Eindelijk gaan we weer verder met onze reis.
Onze eerste stop brengt ons naar een klein eiland vol boerende zeeleeuwen. Dit betoverende gebied staat ook wel bekend als het Galapagos van het Noorden. Het verwelkomt ons met zijn ongerepte natuur en charmante zeeleeuwen kolonies. We kunnen niet anders dan gefascineerd raken door deze speelse en nieuwsgierige wezens. Hun geur is wat minder... we ruiken ze al op grote afstand!

Liselotte in haar element op Hornby Eiland, altijd zoeken naar een mooie schelp! - BC

Vervolgens varen we naar prachtige ankerplekjes en onze volgende uitdaging staat al te wachten: de beruchte Malibu Rapids, de ingang van de Princess Louisa Inlet/fjord! Deze stroomversnellingen nemen ons mee op een opwindende en adrenaline-pompende rit. We wachten geduldig tot slack water, doen drie maal een oproep op kanaal 16 (het nood- en oproep kanaal op zee van de marifoon) dat we er aan komen, er kunnen geen tegenoverliggende boten tegelijkertijd doorheen, dat is te smal. Op het moment dat de stroom het rustigst is gaan we er met een bonzend hart doorheen. We navigeren door een scherpe bocht en laten ons meevoeren door het toch wel kolkende water, wat een natuurkrachten! Maar uiteindelijk valt het ons gelukkig best mee.

Na de spannende Rapids varen we de smalle fjord in, met hoge zwarte granieten bergwanden en besneeuwde toppen. Het wordt afgewisseld met het frisse uitgelopen lente groen op begroeide steile hellingen met hoge sparren. Onze reis leidt ons naar het einde van de fjord, waar we verrast worden door het gezelschap van onze vrienden van Joy en de Flora! Het ontvangstcomité staat voor ons klaar bij de publieke steiger en ze pakken handig onze landvasten aan.
Lachend juichen we ze toe: 'Haha hallo jongens, jullie ook hier? Wat een toeval, zo grappig!' Er worden direct allemaal ervaringen uitgewisseld op de steiger, natuurlijk over de Rapids...

Hereniging Joy - Flora - Pitou - Princess Louise Inlet- BC

Na een gezellige borrel met Joy en Flora, scheiden onze wegen weer de volgende ochtend. Zij vertrekken voor het krieken van de dag om op tijd met slack door de Malibu Rapids te gaan, anders kan je de fjord niet uit. En ankeren zit er niet in, de wateren van de fjord zijn immens diep. Wij blijven achter met uitkijk op het schouwspel van de adembenemende Chatterbox Watervallen. Een enorme waterval die zich spectaculair stort in jade groen water. We liggen alleen aan de steiger en hebben het privilege om dit natuurwonder elke dag te aanschouwen. We maken een hike door het regenwoud dat deze watervallen omringt. En volledig nat gespetterd door de waterval, het tumult en de opwaaiende nevels, kunnen we elkaar niet eens horen of zien! Het voelt als in een sprookje en we voelen compleet betoverend door al dit natuurschoon!

We liggen eerste rang aan het dok met uitzicht op de Chatterbox Watervallen - Princess Louisa Inlet- BC

Met moeite rukken we ons los en varen 2 NM zuidwestwaarts naar het MacDonald Eiland in Princess Louisa Inlet. We pakken een mooring en kunnen kiezen welke, we zien geen boot of mens in de wijde omtrek. Helemaal alleen...? Nee, dat zijn we niet. Barn zwaluwen vinden ons erg interessant, ze vliegen op en aan en strijken neer op onze railing, zonnepanelen en kajuitdak. En ze hebben een speciaal plekje uitgezocht. Onder ons zonnepaneel, naast de sirene en ons rode knipperlicht zijn ze bezig met takjes en modder om een nestje te bouwen. Elke ochtend halen we het weg. Overal liggen takjes en blubber spatten in onze kuip en ja ook kak. Nou snap ik het goed, het is ook een heel fijn plekje, maarrrr dit is niet zo handig toch? Machiel bindt een handdoek om hun favoriete plekje en dat helpt. De zwaluwen blijven weg en wij kunnen rustig weer in onze schone kuip zitten. Het is prachtig weer en we eten er elke dag. Met zonsondergang doen we wel onze ingang naar het pilothuis gauw dicht, vanwege dikke grote zoemende zwarte muggen die komen buurten.

MacDonalds Eiland - Princess Louisa Inlet - BC

We liggen in jade groen water, de bomen om ons heen zijn met hun jonge uitgeschoten blaadjes groener dan groen, we genieten enorm van de wildernis. Onze provisie kastjes lijken ook betoverd, we eten vanuit onze voorraden die nooit op lijken te raken. Tegenwoordig zijn we heel handig met het inslaan van verse spullen. Na een maand onderweg, zonder winkels/supermarkten in de omtrek, is er nog van alles. We gaan elke dag aan land, vanuit onze mooring-plek hetgeen op een steenworp is. Er schijnt hier een zwarte beer te wonen. We zien hem echter niet, zelfs niet als we gaan barbecueën. Ik zit eerlijk gezegd niet helemaal rustig aan de houten tafel waar we groentes en vlezen roosteren. Maar de beer komt niet op bezoek bij ons, gelukkig hoeven we de berenspray die we altijd bij ons hebben, niet te gebruiken.

De Canadezen hebben een belangrijke waarschuwing voor beren hier:
'If it's black fight back' en 'If it's brown lie down'!
(zwarte beren zijn gevaarlijk, maar bruine beren - grizzly's - zijn extreem gevaarlijk!)

Vancouver City

Van de Wildernis naar de betonnen jungle van Vancouver City

Na al het natuurschoon hier in BC is het nu tijd om weer wat stadse sferen op te doen.
Vancouver City, een bruisende bestemming die ons zeilschip heeft verwelkomd in False Creek, in het hart van het centrum. Het was een zenuwslopende ervaring om de twee bruggen naar False Creek te passeren, waarbij onze mast maar net niet de bruggen raakten. Ademloos navigeerden we door de bruggen, continue in de hoogte kijkend! Pffff, dat was een nagelbijtend moment waarbij we ons hart vasthielden. We vinden een mooi plekje tussen de vele boten die hier ook voor anker liggen.

We hebben geen sterren nodig met deze oogverblindende skyline - Vancouver

Heel leuk is dat we op Instagram overspoeld worden met aardige en betrokken reacties van onze volgers. Ze maken foto's van Pitou vanaf de seawalls en sturen ze ons op via de chat van Instagram. Het maakt dat we ons ontzettend welkom voelen. Het is alsof de stad ons met open armen ontvangt en aanmoedigt om alle prachtige plekken te ontdekken.

Een van die heerlijke plekken is Granville Eiland. Hier vermaken we ons prima! We slenteren door galeries, struinen over de markt en genieten van de levendige straatmuzikanten die hier optreden. Het is alsof we in een zorgeloze bubbel zijn beland.

Een ander pluspunt is dat we onze dinghy op alle ferry plekken mogen aanleggen. Wat een gemak, we kunnen de stad verkennen zonder ons druk te maken over vervoer. Het geeft ons de vrijheid om op eigen tempo te genieten van alles wat Vancouver te bieden heeft. We maken enorme wandelingen op de seawall (pad langs het water). Vancouver heeft de langste ononderbroken paden langs de oevers van het water. De seawalls zijn elk 28 km lang, aan 2 kanten.

Historische als hyper moderne architectuur in Vancouver

Helaas is niet alles rozengeur en maneschijn. Wanneer we oude en nieuwe wijken, inclusief Chinatown bezoeken, schrikken we even. Vooral in Chinatown zien we daklozen en drugsverslaafden op de stoep zitten of hangen en alle Chinese winkeltjes zijn heel vroeg al dicht. Het is hartverscheurend om te zien dat mensen (mengelmoes van nationaliteiten) in zulke moeilijke omstandigheden verkeren. We voelen ons er verdrietig onder en hopen op een betere toekomst voor ze. Ook op onze ankerplek merken we enkele problemen op. Er zijn verwaarloosde boten waar zwervers op wonen en het lijkt erop dat Vancouver niet in staat is om hier iets aan te doen. Het is teleurstellend om te zien dat deze problemen nog steeds voortduren, ondanks alle pracht en praal die de stad te bieden heeft.

China Town - Vancouver

Maar desondanks is Vancouver een adembenemende stad met zijn indrukwekkende skyline die zowel overdag als 's nachts schittert. De wolkenkrabbers worden verlicht door ontelbare lichtjes, waardoor de stad een magische sfeer ademt.
Een hilarisch moment valt nog te vermelden. Door het extreem lage tij en de wind uit een andere richting komen we plotseling scheef te liggen onder een hoek van 24 graden. We zijn aan de grond geraakt, een onverwachte gebeurtenis aangezien we al meer dan een week op deze ankerplek liggen en de wind al alle richtingen heeft op gestaan. Liselotte heeft nog moedig de was opgehangen die net klaar was, onder een hoek van 24 graden...
Kortom Vancouver heeft ons verrast met zijn mix van spanning, gastvrijheid, uitdagingen en schoonheid.

We liggen aan de grond... - False Creek - Vancouver

Op de Gulf Eilanden: Een onverwachte ontmoeting met Hollanders en een tour op Gabriola Eiland!

Op Gabriola Eiland genieten we van de baai en het bos. We maken een hike op het eiland en kijken elke dag naar de watervliegtuigen vanuit de kuip. Ze landen en stijgen op vlak bij Pitou. We zitten eerste rang, wat een gaaf gezicht. Het zijn de Havilland Beavers die hier op- en aan vliegen, het bedrijf wordt beheert door de oorspronkelijke bewoners, the First Nations.

Via Instagram krijg ik een berichtje van Allan Frisk, een volger van ons. Met zijn auto rijdt hij speciaal naar de baai in het Oosten van Gabriola Eiland en heeft Pitou zien liggen. Hij vindt het leuk om ons te zien en biedt een rondrit aan op het eiland. Allan en zijn vrouw Carole zijn in de Covid tijd verhuist van de grote stad naar een farm hier op Gabriola Eiland. We worden opgehaald door het stel en het voelt spannend aan als een blinddate. Allan had zijn auto beschreven en we lopen op elkaar af. Zo grappig om op die manier via de sociale media mensen te leren kennen. Wij rijden in hun pickup het eiland rond en strijken neer bij de Cidery Ravensskill Orchards. Het landhuis is omringt met boomgaarden met appels die zich uitstrekken over grote landerijen. De zon schijnt fel, het is bloedheet en een cidertje gaat er best in.

Cidery Ravensskill Orchards - Gabriola Eiland - BC

We ontvangen een proeverij van meerdere ciders, het sprankelende spul is lekker fris en smaakt ons goed. Wat een leuke plek, we hebben een geanimeerd gesprek met deze toch onbekenden voor ons. Het gaat over onze reis, Allan heeft er een heel aantal vragen over. En wij over hun plek hier op Gabriola. Ze hebben het erg naar hun zin hier op het eiland. Vanuit de Cidery rijden we naar hun farm en krijgen er een rondleiding. Ze hebben geiten en aantal jonge geitjes. En een batterij kippen in een prachtige grote ren, honden en drie paarden. Het ziet er gezellig uit en je ziet ze genieten van deze prachtige landelijke plek.

Jonge geitjes op de farm bij Allan & Carole en we krijgen gekleurde eieren uit hun ren! - Gabriola Eiland - BC

Er staan meerdere gebouwtjes los van elkaar op een glooiende open plek omringt door een enorm dicht cederbos. We snappen dat ze hier niet meer weg willen. Carole geeft ons een roze, groen, blauw en bruin ei mee uit de kippen ren. Nooit geweten dat je zulke kleuren eieren hebt! 'Dat ligt aan het soort kip,' vertelt Carole als we in de pick-up stappen. Allan brengt ons weer terug naar de steiger waar onze dinghy ligt. Wel voldaan stappen we weer aan boord. Heerlijk dat iedereen verschillende soorten dromen heeft en ze waarmaakt! We kijken elkaar aan, we zijn hier al weer veel te lang, door die te leuke watervliegtuigen en de tour.

De Havilland Beavers op Gabriola Eiland - BC

'Hey hallo!,' horen we vanuit de kuip als we die avond aan het eten zijn. Daar komen twee mensen aan geroeid met een dinghy! Het blijken Cora en Hans Klardie die hier inmiddels al meer dan 50 jaar wonen. De in Nederland geboren Cora & Hans zijn goede vrienden van Elly en Dick Koopmans. De Nederlandse wereld zeiler(s) - en jachtontwerper Dick Koopmans en zijn vrouw Elly waren hier alweer lang geleden met hun zeilschip Jantine in het jaar 1996 en 1997. Dat weten we goed omdat wij hun boek hebben gelezen (en aan boord hebben), Zeilend naar de wildernis gepubliceerd in 2003.
Er volgt een geanimeerd gesprek met Cora & Hans in de kuip en we drinken thee met chocolaatjes. Ze zijn erg hartelijk en we lachen veel met- en om elkaar, het lijkt alsof we ze al jaren kennen. Ongelofelijk is dat we inschatten dat deze mensen al ver in de tachtig moeten zijn en toch zo jong overkomen, eveneens zien ze er super uit! Het zijn ook zeilers en ze halen heel wat anekdotes op over Elly & Dick in de tijd dat ze hier waren met hun boot. We praten enthousiast over van alles en nog wat.

Cora vertelt dat een vriend van hun had gebeld: 'Cora er ligt een boot met een Nederlandse vlag in de baai!'
- 'Kom Hans, we gaan er nu naar toe! Zo gezegd, zo gedaan en daar zitten we dan,' lacht Cora bij ons aan tafel in de kuip. Het paar heeft hier zelf een huis gebouwd. En zouden voor geen goud terug willen naar Nederland. Hun kinderen zijn hier geboren en getogen en evenzo hun kleinkinderen. Ze nodigen ons uit voor een wijntje, morgen. Met spijt in ons hart vertellen we dat hier al veel te lang liggen en dat we echt weer verder moeten. We vertrekken we morgen vroeg, het is nu nog mooi weer en we moeten rekening houden met de stroom. Dat snappen ze goed en er komt ooit een volgende keer spreken we af. Ze stappen weer in hun dinghy, haha hilarisch. Wat een innemend stel, zo ondernemend willen wij ook blijven op die leeftijd. Na hun bezoek pak ik het boek van Elly & Dick er nog even bij en sla de passages op waar Cora tijdens ons gesprek over vertelde. De 'Klardies' staan inderdaad een aantal keer in het boek genoemd, hoe leuk is dat!

We nemen afscheid van het prachtige British Columbia! Wat hebben we van je genoten!

We nemen afscheid van BC en hup, op naar de USA! En onze plannen voor de komende maanden!

Ahhh British Columbia, waar de tijd even stil staat en de natuur haar beste beentje voorzet. Je hebt ons verrast en verwend met je ruige kustlijnen, mystieke bossen, je eindeloze mogelijkheden voor avontuur en ons onvergetelijke herinneringen gegeven. En de Canadezen? We werden omringd door de warme hartelijkheid en gezelligheid van relatief onbekenden, die ons hebben overspoeld met hun gastvrijheid. Zo leuk om te zien hoe trots de Canadezen zijn- en praten op/over hun land. Dank voor de vele ontmoetingen, eindeloze chats en de vele tips en leuke plekken die we van jullie hebben mogen ontvangen! We willen eigenlijk niet weg, maar na meer dan een half jaar (!) British Columbia is het tijd om weer verder te gaan. Aan alles komt een eind, zelfs aan een Canadese knuffelmarathon, haha.

Dus varen we naar nieuwe horizonten. Onze volgende bestemming? De San Juan Eilanden gelegen in de staat Washington, ten Noorden van Seattle. Het is tijd om onze Amerikaanse buren te gaan ontmoeten!

Met een mix van spanning en opwinding precies op de grens tussen Canada en Amerika, op zee (!) krijgen we na het invullen van de Amerikaanse douane-app, al een telefoontje van een douane- beambte, ook moeten we al gelijk met beeld (via de douane app) onze B1B2 visa in onze paspoorten laten zien. Leve Starlink dat we dit allemaal kunnen ontvangen. Op haar advies gaan we inklaren in Friday Harbor (San Juan eiland). En geloof het of niet, we hebben het geluk een douane beambte te treffen die haar baan als 'vriendelijkste persoon op aarde' serieus neemt. Ze begroet ons met een innemende glimlach en een stevige handdruk en geeft ons na het gezamenlijk invullen van het I-94 formulier het groene licht om een half jaar in de VS te blijven, het kan niet beter!

Eind juni bezoeken we na de San Juan eilanden Seattle en daarna gaan we ons voorbereiden voor de oversteek naar San Francisco. Om vervolgens via de Channel Islands of California (en misschien LA) en San Diego naar Mexico te zeilen. Op naar nieuwe belevenissen :)

WORDT VERVOLGD!

Cheers vanuit Friday Harbor met prachtig zonnig weer,

LISELOTTE & MACHIEL

En natuurlijk vinden we het heel leuk als je reactie schrijft onderaan ons blog. We zijn benieuwd wat je er van vindt, of misschien heb je nog een vraag?

Wist je dat...

-- de Starlink het tot nu toe fantastisch doet! Ook op de meest afgelegen plekken!

-- Liselotte weer brood heeft gebakken, welke goed zijn gelukt!
-- wij in ons blog bij 'where are we' al onze ankerplekken en havens staan? Ook is onze kaart (met twee vingers er op bewegen) waar we zijn, altijd up-to-date!
-- we herhalen elk blog dat als je op de foto's klikt ze veel scherper zijn!
-- dat we Campbell River een hele fijne plek vonden om te overwinteren. Winkels dichtbij, heerlijke douches en wasmachines. En we hadden een goede box waar Pitou lag
-- Liselotte veel bloemen heeft geplukt in het voorjaar, Pitou stond binnen helemaal roze- blauw- geel- groen te stralen
-- we bij het opruimen van de voorraden veel te oude meel aantroffen, daterend uit onze tijd in Panama. Helaas hebben we die moeten weggooien. Dat geldt ook voor de gist die over de datum was. Bij deze producten komt het heel nauw anders rijst je brood niet
-- we in de avond vaak films en series kijken via Starlink - Netflix
-- we weer wassen draaien met onze eigen was machine! Dat is lang geleden, onze laatste was hebben we gedraaid in Honolulu - Hawaii. Maar door de andere temperaturen (winter weer) afgelopen jaar in Alaska en BC konden we onze was niet buiten drogen. En binnen is te weinig ruimte en dan het wordt ook te vochtig. Zo blij dat onze wasmachine nog steeds als een zonnetje draait!
-- onze kleindochter Mera 💖 alweer ruim 9 maanden is! Het is het aller schattigste en leukste meisje ter wereld (haha dat mag je als oma & opa zeggen hè?). Ze groeit goed, tijgert inmiddels de hele kamer rond en in de keuken schuift ze naar de brandblusser en trommelt er muziek op! Wil vooral zélf eten met vijf tanden, handjes & voetjes + lepel. Ook de vloer krijgt hapjes en daarna gaat ze altijd van top tot teen onder-het-eten even in de afwasbak om afgespoeld te worden :) Mera kan enorm ondeugend kijken en zijn, hard schaterlachen en slaat al bladzijdes om in een boek! Ze kletst de oren van je hoofd met 'mama', 'dada' en heel veel andere gekke en innemende kreten! Ook kruipt Mera naar Lies-de-poes en roept: 'Hey!' En dan wil ze Lies hartstochtelijk 'aaien' en haar fluffy staart pakken, waar Lies iets minder enthousiast over is... Wat missen we haar! We zijn heel blij dat Martijn & Nikki ons via whatsapp veelvuldig video's en foto's opsturen, zodat we alles toch een beetje kunnen meebeleven. Gelukkig gaan we elkaar weer gauw zien!
Tja een 🌎 wereld zeilende oma & opa zijn we toch nog wel even...
-- we het heel spannend maar ook zeker weer leuk vinden om de Pacific weer op te gaan naar San Francisco. Het is alweer een jaar geleden dat we de oversteek maakten op de Pacific van Hawaii naar Alaska. Altijd dubbele gevoelens bij elke oversteek die eraan komt, dat veranderd nooit!
-- we de afgelopen maanden mei en juni bijna alleen maar zon hebben gehad? Daar genieten we enorm van na de stormachtige, natte en koude winter hier op het Vancouver Eiland!
-- we een insta 360 camera hebben gekocht waarmee we een hele goede groothoek lens nu hebben!
-- we samen met Fidelis de Hollandse winkel hebben bezocht op Vancouver Eiland. We konden veel Hollandse producten daar krijgen, zoals speculaas, dropjes, kaas, hagelslag etc. Van alles hebben we wel iets gekocht, het is verleidelijk dat heimwee eten! (foto onder het blog)
-- álle ankerplekken hier super rustig zijn! Zo fijn dat het nergens zo druk is. Altijd een ruime plek overal. Nooit swell hier
-- dat Machiel 'woont' in zijn jogging broeken... Ik moet echt vragen om weer eens een spijkerbroek of iets anders aan te doen! Gelukkig heeft hij geen korte jogging broek, haha