Blog 20a Pitou's voyage Panama → Hawaii our first huge crossing on the Pacific/ Pitou's reis Panama → Hawaii onze eerste grote oversteek op de Pacific

Instagram | YouTube | Subscribe Blog | Facebook

Aloha, we zijn op HAWAII! (Lahaina - Maui)

Honolulu, 18 juni  '22

Poep (vogels)

“Ga je weg lelijkerd!!”, brult Machiel hard en ik pak weer eens de pikhaak. Ahh zielig denk je dan, van die schattige fluffy vogels, of te wel bruine genten. We noemen ze boobies (in het Engels vertaald is het the brown booby – of meervoud boobies). Want op onze oversteek van Panama naar Hawaii hebben we  honderden boobies (ja echt waar!) gehad op Pitou. Ze komen allemaal 'even' uitrusten. En ja, ook kakken. Kak vogels zijn het. Ze poepen je hele boot onder. Oké dat kan je schoon maken, maar ze schijten (sorry) ook onze zonnepanelen onder en die vangen daardoor minder zon. En onze zonnepanelen zijn (heilig!) bevestigd achter op de arche heel hoog, waar je onder zeegang heel moeilijk bij kan. Dus... Machiel gaat op onze 'lelijke invalide' kruk (genaamd de 'ugly') staan, deze is eigenlijk voor in de douche voor een oudere dame/heer, eerlijk gekocht in een 'senior-store' haha. De ugly heeft een indrukwekkende dikke rubberen 'noppenbodem' aan elk van zijn 4 poten en daar ging het ons om! We weten het, het ziet er niet uit... maar het glijdt niet weg als je scheef gaat. Machiel balanceert onder zeegang staande op de ugly met een dweil-mop aan een verlengde pikhaak om de poep van de zonnepanelen te halen. Niet te doen.... je had hem moeten horen, haha. Vele uitrust plekken hebben de boobies gevonden op Pitou, ze vinden het erg fijn bij ons. Met de grootzeilval (touw waarmee je het grootzeil hijst) en slingerende lijnen proberen we de boobies van de zalingen af te jagen. Helaas vinden ze het al wiebelend ook fijn naast de windmeter hoog in de mast. Dus... nu hebben we poepzeilen, met de mooiste dessins in roomwit tot bruin, dat dan weer wel. Onze nieuwe prachtig witte zeilen zijn geformeerd tot 'een (ei)land-kak-kaart'. Onderzeegang proberen we de poep eraf te halen hetgeen niet gelukt is. Het is niet te geloven hoe goed de boobies kunnen balanceren, met die grote platvoeten van ze. Eerst jagen we ze overal weg. Maar als ze op onze railing gaan zitten, je weet wel op die mooie rvs stalen tubes die we hebben en we al 50 keer 'boe' hebben geroepen; met de pikhaak hebben staan zwaaien en prikken; de sirene hebben aan gehad, geven we de moed op. Ze winnen. Ongelofelijk lang blijven ze zitten op onze railing, dagen lang van zonsopgang tot zonsondergang. Het is aan de andere kant ook wel gezellig, zo'n rij met kwetterende gevederde vrienden, met hun 'veren-bibsen'. Liselotte vindt het aandoenlijk en smelt voor hun lieve donzige koppies. Met z'n allen de donkere nachten in. Zijn we toch niet alleen op die onmetelijke grote stille oceaan. We blijven echter achter met een gangboord vol kak... Zie aantal foto's onder, nog veel meer dieren komen aanvliegen of aanzwemmen!

De boobies blijven dagen aan boord bij ons met hun platvoeten en fluffy koppies!

Motorboot Pitou
Zonder d(r)ollen (haha nu stop ik...) het is een grote oceaan oversteek zo met z'n tweeën, rechtstreeks van Panama naar Hawaii. We foerageren enorm, na eerst een grote inventarisatie te hebben gedaan van wat we allemaal nog hebben. Erg fijne supermarkten zijn hier (info voor de cruisers) de 'De '99' en 'De Ray', overal in Panama. Niet alleen voor de grote oversteek doen we de boodschappen, maar ook omdat we hebben gehoord dat het leven in Hawaii best prijzig is. Dus er wordt ingeslagen: (volkoren)meel; gist; pasta; rijst; muesli; pakken houdbare melk; vele blikken met groentes, bonen, tomaat, fruit etc.; we maken vlees in (rund en kip) en slaan op de laatste dag voor vertrek al het vers in (= groenten & fruit & vlees). Een visje hopen we onderweg te vangen.

Veel fruit & groente worden ingeslagen voor de oversteek

We vertrekken uit Vista Mar Marina (Panama) en worden uitgezwaaid door een heel aantal grote pelikanen. Op onze oversteek hebben we wisselende winden waar bepaalde zeilvoeringen bij horen. We zeilen: aan-de-wind; halve-wind; bij-de-wind; ruime-wind; voor-de-wind; en haha geen wind. En met 'geen wind start onze oversteek'. Dagen lang geen wind, dag en nacht op de motor. Comfortabel om zo te beginnen, weinig swell, dus ook weinig bewegingen. We zien dolfijnen, oh zo leuk en ook grote schildpadden steken hun kopjes omhoog, dat is genieten. Maar ja, lang zonder wind met zo'n lange oversteek voor de boeg is ook weer niet fijn, je wil wel voldoende diesel overhouden. Je zal maar snel een onweersgebied uit moeten als er geen wind staat, dan wil je niet zonder diesel zitten. Of een schip op ram koers om snel te kunnen uitwijken. Of in de wind moeten sturen om een rif te zetten in het grootzeil, stormrondje en gijpen etc. etc. Uiteindelijk motoren we 127 uren. Ook merken we dat we hele dagen een flinke stroom tegen hebben. We schieten weinig op en gaan maar 4 kts... echt kak (toch nog maar een keertje). En dan komt er wind vanuit Costa Rica. Het zijn de Papagayo winden, deze waren ons al voorspeld. En dat merken we, ze komen 'aangesneld' opeens vanuit het niets.

Kak-Eilandkaart op onze fok!

De alles-over-het-weer-weter: Blij-met-Bruce!
Gelukkig hebben we Bruce Buckley onze weerman. Hij is meteoroloog en een BN-er in zijn land Australië. Hij heeft al heel wat zeilwedstrijden op wereld niveau begeleid als weerman. We worden heel blij van Bruce. Bruce denkt en kijkt met ons mee op onze oversteek vanuit zijn woonplek in Perth. Hij ziet weerfronten aankomen, onweersbuien, of heel harde wind en nog veel meer! Hij weet waar wind is, of geen... Wij kunnen niet op die manier (ver) vooruit kijken, we hebben immers geen internet. Via de satelliet halen wij wel weerkaarten op. Maar dan zien we alleen het kleine gebiedje waarin wij varen. Bruce overziet veel grotere gebieden met alle fronten. Hij mailt ons elke dag (via de satelliet) met een uitgebreid weer bericht en vaak ook een koers/waypoint zodat we in de goede gebieden blijven. Hij beaamt dat er hele stukken zijn waar de stroom helaas tegen kan staan. Alsmede meld hij dat de Doldrums (windloze gordel rond de evenaar) weinig tot geen wind heeft. Vaak gepaard met buien, onweer en bliksem. Ja daar zijn alle zeilers van op de hoogte van dat gebied, zo ook wij. Gelukkig heeft hij ons goed door die zone geleid, waar deze rukwinden/squalls & bliksem zijn. Fijn zo iemand die meedenkt vanaf de kant en veel meer overziet dan wij. Want de oceaan is groot, heel groot. Je weet niet hoe alles gaat lopen op zo'n enorme oversteek. 

Met de klok mee: vele aangespoelde pijl-inkvisjes liggen in het gangboord; eendenmosselen - zeepokken zuigen zich vast aan onze romp tijdens onze oversteek!; klein zwart vogeltje komt binnen vliegen en wandelt naar de punt, blijft daar 2 dagen en vliegt daarna naar buiten; Amerikaanse klifzwaluw komt ook uitrusten bij ons en zit een dagje op onze dinghy 

Na een paar dagen, hebben we een goede regelmaat. Omdat we allebei 'gezond' willen blijven, snoepen we weinig (alsof het daar mee te maken heeft dat je misschien ziek wordt...). Maar toch, alle beetjes waar je zelf invloed op hebt, zijn meegenomen. Ook drinken we geen druppel alcohol, tja alert willen we te allen tijde blijven. We wisselen elkaar in wachten 's nachts om de 3 uur af. En overdag slapen we vroeg in de ochtend en aan het eind van de middag om de beurt een beetje bij. Rest van de dag zijn we bezig met eten maken, een hele klus met al die bewegingen; schrijven elke dag in het logboek (Liselotte) en op tracker/onze route van Predictwind schrijft Machiel dagelijks; weerbericht uitwerken; bezig met zeilvoeringen etc. Eigenlijk best wel druk, de dagen vliegen voorbij. Vergeet niet dat alle bewegingen in je schip veel tijd kosten. Een toilet bezoek, spullen pakken voor het koken en het koken zelf etc. Als we alles gedaan hebben, kijken we een film of een serie in de middag, via de harde schijf op de televisie. Van veel zeilers hebben we films & series overgenomen op onze harde schijf, dit is goud waard. Het is heerlijk om even in zo'n serie te duiken (we hebben o.a “The Bridge' Deense serie gekeken) en die bulderende oceaan niet te horen of de wind. Echt genieten, je bent gewoon even van 'die boot' af. Om de 10 min. kijken we buiten of er iets aankomt. We hebben overigens ook AIS alarm ingesteld voor naderende tankers/boten. Dat werkt prima, we zijn grote tankers tegen gekomen, in die bijna vijf weken (maar) drie. Jongens wat een groooote plas!

We komen in die 34 dagen op de oceaan, maar 3 schepen tegen, we maken vaak even een praatje

De eerder genoemde harde Papagayo winden (deze ontstaan in centraal Amerika) blazen ons richting het koraal eiland Clipperton. Ooit van gehoord? Clipperton is een klein ringvormig atol, gelegen 1120 km van Mexico in de Pacific. Het heeft geen permanente bewoners en wordt voornamelijk bezocht door Mexicaanse vissers en patrouilles van de Franse marine. Het valt ook onder direct gezag van de Franse regering, zoals zoveel eilanden op de Pacific. Denk aan Frans Polynesië: de Markiezen; Gambier eilanden; Tahiti (de Society eilandengroep) etc. 

Dit geïsoleerde eiland is vernoemd naar John Clipperton, een Britse piraat. Er wordt beweerd dat hij er in begin van de 18e eeuw zijn schuilplaats van maakte om passerende scheepvaart aan te vallen. Je snapt dat wij aan de ene kant heel graag even een kijkje hadden genomen op dit afgelegen eiland. Aan de andere kant is het eiland omringt door vele riffen en heel ondiep. En om een onweersgebied te ontwijken zijn we wat meer Noordelijk gaan zeilen en waren we uiteindelijk 80 NM van Clipperton af, te ver om voor ons. Dus die hebben we overgeslagen, maar het blijft een spannende plek om geweest te zijn zo in de middle-of-nowhere.

Als we Clipperton Island voorbij zijn, krijgen we eindelijk na een korte windstilte en weinig wind, de Tehuantepec winden uit Mexico. Het is een gewelddadige berg-valwind uit het Zuiden van Mexico die aanzwelt op de Oceaan. Het betekent in ieder geval wind! Maar helaas waren het wat vlagerige winden en vaak gepaard met buien. We hebben een aantal keer flinke buien over gehad met in een keer 35 kts wind. Gelukkig zonder swell, dat werd volledig plat geregend. En een week verder kwamen we in de echte harde trade-winden, we hadden dag en nacht vaak 30+ kts wind. Het is ook nooit goed, veel wind of geen wind. Liefst er tussenin... maar dat hebben we maar een paar dagen van de hele passage gehad.

Elke dag wel iets bakken: 1. Koningsdag met bruinbrood en een rozijnenbrood 2. tijdens onze oversteek op de Pacific bakken we o.a een lekkere uienkruier met zongerijpte tomaatjes en olijven

Er wordt allerlei lekkers in het kombuis bereid. Liselotte maakt ontbijt met yoghurt (homemade) met vers fruit en walnoten en ze bakt om de dag een lekker brood, waar we 2 dagen mee doen. Een zalige geur verspreidt zich dan in de kajuit, dat blijft een feestje broodbakken! Zoals krenten brood; uienkruier; olijvenbrood; notenbrood of een gewoon bruin of wit brood en ga zo maar door. Ook is het gelukt om een keer heerlijk knapperige koekjes te bakken. Machiel kookt vaak de warme hap. Kortom het is smullen! Toch wil ik opmerken dat we door de hele passage weinig trek hebben. We denken dat het komt omdat je toch echt heel weinig beweegt. Natuurlijk we doen pogingen om op je plek te lopen/springen rekken en strekken (hilarisch om te zien...;) maar dat haalt het niet bij fietsen elke dag, hiken, in je huis lopen, traplopen etc. Dat zijn flinke afstanden. Als wij geen oversteek maken lopen we veel, vaak 15.000+ stappen, we hebben immers geen auto (missen we ook niet). En dan als laatste een korte opmerking over het slapen: het rolt :) haha.

Samengevat oversteek Panama → Hawaii:

– We hebben er 34 dagen (hele etmalen) over gedaan op een afstand van 4800 NM (Nautical Miles);
– Motor uren 127 uur, +/- 400 liter diesel verbruikt;
– Dit keer zijn we echt heel goed bevoorraad geweest! Appels & sinaasappels hebben we heel veel ingeslagen en het bleef supergoed, we houden er zelfs van over na de oversteek; alsmede hele pompoenen, die blijven ook eindeloos goed (één opgegeten en de ander is zelfs nu nog goed, op 10 juni!); hebben hele harde groene tomaten gekocht, tot na 4 weken op zee waren die nog goed en ook zijn ze mooi rood geworden; ook de harde ingekochte kiwi's worden langzaam rijp echt super, heel lang van kunnen genieten; bananen hoe groen je ze koopt gaat minder goed, na 4 dagen al papperig. Alles ingekocht bij groente stalletjes langs de weg (dus niet gekoeld);
– De grootste dag afstand is 180 NM en het diepte punt is een dag afstand van 79 NM. Gemiddeld is onze dag afstand op de oversteek 141 NM (etmaal) geweest met een gemiddelde van 5.9 kts/per uur. Niet slecht als je je bedenkt dat we in veel windstiltes hebben gezeten en grote stroom tegen hadden van 2 kts (zeker een kleine week);
– De zonnepanelen hebben het heel goed gedaan, ze hebben ons 95% van de energie geleverd onderweg, we zijn daar uitermate tevreden mee. Alle elektronica staat er op aangesloten, zoals Alice (de stuurautomaat ) die een grote verbruiker is; alle apparatuur zoals o.a. AIS, radar; 2 koelkasten; de vriezer; verlichting etc.
– We zijn enthousiast over de water maker onder onderweg, bijna elke dag staat deze aan. De watermaker ontzilt het zee water tot heerlijk drinkwater! We komen met bijna volle water tanks aan na bijna vijf weken op de oceaan. Hoe gaaf is dat, water maken met zonne-energie!
– We hebben voor het eerst in onze reis gebruik gemaakt van een 'weerman'. Bruce Buckley is geweldig. Het klopte allemaal wat hij ons onderweg voorspelde. Er waren meerdere fronten waarvoor we hebben moeten uitwijken. Dat waren onweersbuien en ook een aantal gebieden met harde winden (35+ kts). Vele zeilers maakten al eerder gebruik van een weerman (je huurt zo iemand in), vooral voor grotere oversteken. En dat hebben we voor de eerste keer gedaan in onze reis, het was ook een joekel van een oversteek, Blij-met-Bruce!

Aloha staat voor heel veel...

A sence of  ALOHA   we zijn op Hawaii!
De Hawaiiaanse cultuur is zoals de meeste Polynesische culturen, gebaseerd op het land. De Kanaka Maoli (inheemse inwoners hier) zijn één met het land. Het land vormt de basis van de cultuur, met zijn stromen, bergen, stranden en oceanen, het moet in eerbied worden bewaard en beschermd zoals het was in oude tijden. De historische bezienswaardigheden, begrafenissen, taal, kunst, dansen etc. moeten worden gekoesterd. Dr. Paul Pearsall (auteur 1942-2007) legt in zijn boeken uit dat de inheemse Hawaiianen leven met een gevoel van ALOHA. Het woord 'Aloha' bestaat uit 2 delen. 'Alo' betekent delen en 'ha' betekent ademen. Aloha betekent dus 'adem delen' en meer precies om de levensadem te delen. 'Aloha' is hier niet weg te denken. En het staat overal voor of op. Op je bier, op apri's, teksten bij winkels op de snelweg, 'drive Aloha'. Iedereen zegt hier ook Aloha als je binnenkomt, als je weg gaat, maar bovenstaande diepere betekenis vinden we heel ontroerend. 
De inheemse Hawaiianen verwijzen vaak naar westerlingen als haole. Het woord 'haole' bestaat ook uit twee delen. 'Ha' betekent 'adem' en 'ole' betekent 'zonder'. Kortom, vele inheemse Hawaiianen blijven westerlingen beschouwen als mensen die 'buiten adem zijn'. We nemen zelden de tijd om te stoppen, ademen en alles te waarderen om ons heen (is dat zo?). Aloha is dus meer dan alleen een begroeting. Het kan dus ook liefde en genegenheid uitdrukken, waarnaar de Hawaiiaanse eilandbewoners leven.

JAAAA we zijn er!
Na bijna vijf weken op de Pacific, komen we aan bij het eiland Hawai'i, oftewel 'the Big Island' zoals het hier ook wel wordt genoemd. Om verwarring te voorkomen: de staat/eilanden groep is 'Hawaii', maar het eerste eiland wat we aandoen is dus 'Hawai'i'. Het is qua oppervlak ook het grootste eiland van de eilandengroep, maar dun bevolkt. Pas op het laatste moment zien we kleine lichtjes verschijnen want het is nacht, altijd spannend om op een nieuwe plek aan te komen in het donker! Maar alles gaat goed en we ankeren in het pikkedonker om 03.00 uur in de baai bij Hilo, vlak naast een grote dam-muur van keien die de golven breken. Een flesje bubbels bewaren we voor later op de dag vandaag, we duiken er nog even samen in, oef dat is een tijd geleden dat we samen sliepen en dan ook nog in ons 'niet-bewegende-bed'! Nog een paar uur kunnen we lekker slapen. En als we onze kop naar buiten steken in de ochtend, haha zien we niet veel. Het is droog, maar heel vochtig en mistig. We zien de kant bijna niet. We rollen de dinghy naar beneden en gaan eens even verkennen. Op de ene of andere manier moeten we een beetje wennen...  maar zijn er, we zijn op Hawai'i!

De dag van onze aankomt op Hilo op het eiland Hawai'i. We treffen mist en regen zoals je ziet!

Hawai'i!
Bijna alles is anders hier op Hawai'i, ook de geur. We treffen geen douane aan en het regent - regent en het regent pijpenstelen. Het is echt heel grijs hier, haha waar doet ons dat aan denken...? Met de dinghy maken we een flinke en wilde rit naar het kleine haventje bij de brug vlakbij het centrum van Hilo waar we aanleggen. We worden hartelijk verwelkomd door een paar zeilers die op hun boten wonen. Het is een bij elkaar geraapt rommeltje, wat er op die boten ligt maar het komt easy-going en gemoedelijk over. Het doet ons denken aan Las Palmas op Gran Canaria, daar had je ook mensen die van alles aan boord sjouwden. We zien hier hele grote planten in het gangboord, fietsen, (plastic) grasmatten en alles met groot zeil er boven. De echte grasmatten behoeven geen water want... Hilo blijkt de stad te zijn waar de meeste regen valt van de hele USA!! Alles bedacht, maar dit is toch een grote verrassing. Tussen de buien door gaan we op zoek naar de douane, die er na een uur lopen via een prachtig parkje, niet zijn. Op de terugweg doen we boodschappen in de supermarkt. We zien 'roze' brood, 'paars' brood, gelukkig ook bruin brood, maar allemaal niet te betalen (een broodje voor $8). Dat brood blijven we wel lekker zelf bakken. Gelukkig is er ook een fijne farmersmarkt met vers fruit en groente van de streek hier. De mensen zijn erg vriendelijk. Het stadje is leuk, met kleine gekleurde houten huizen waar zich souvenir winkeltjes in gevestigd hebben. Het doet ons een beetje denken aan de kanaal eilanden, de winkeltjes dan. En de bomen.... die zijn echt kolossaal en groen - weelderig groen! Veel banyan bomen, zo groot hebben we ze nog nooit gezien. De vegetatie is hier geweldig! Gekke 'paddenstoelbomen' en dikke stammenbomen waar een toefje groen op zit, we kijken onze ogen uit. Ook de zwarte lava stranden zijn imponerend, waaraan Hilo ligt. Nadat je zo lang op zee hebt gezeten roepen we alleen maar tegen elkaar: “oh....ah....wow...daar!...kijk... “etc. We zijn vol verwondering, ondanks de regen. Op onze oversteek hebben we elke week de klok moeten verzetten. Inmiddels is er 12 uur verschil met Nederland, het is hier 12 uur vroeger. Als onze dag begint, is voor iedereen in Nederland de dag al weer voorbij. Zo'n gek idee dat we nu aan de andere kant van de wereld zijn!

Enorm bijzondere vegetatie hier, we kijken onze ogen uit en voelen ons klein..!

Op een mooie dag (nee, geen sprookje...) raken we in gesprek met Marc in de haven. Marc is een gepensioneerde Coast Guard en hij heeft een leuk zeilschip in de haven vlakbij waar wij altijd met de dinghy aanleggen. Hij woont al lang op Hawai'i en biedt zich aan om ons te gidsen op het eiland en neemt ons een dagje mee in zijn 4wheeldrive. Hawai'i is de thuisbasis van 3 van de meest bekende en prominente bergen van de staat waaronder de altijd actieve Kilauea vulkaan in Volcanoes National Park. We kiezen om naar het vulkaan park te gaan en het wordt een gezellige dag. Het is mooi om met iemand die je niet kent het eiland op te gaan en bijzondere gesprekken te hebben. We hiken met z'n drieën in het natuurpark en bewonderen het natuurgeweld. Marc weet veel te vertellen over Big Island. We zien vuur, rook bij de vulkaan Kilauea die sinds 1983 voortdurend actief is. De enorme Kilauea-krater heeft een diameter van 2 mijl en actieve lava die in de oceaan stoomt. Van de lava tubes (buizen) hadden wij eigenlijk nog nooit gehoord. De voorkeurs naam hier voor de lava tubes is Nãhuku, wat letterlijk 'de uitsteeksels' betekent in de Hawaiiaanse taal. Een deel van deze grote 500 jaar oude grot, is achter gelaten na een grote lava stroom. Door het uitbundig-groene regenwoud hike je er naar toe. De plafonds zijn hoog (tot 20 ft)., de tubes zijn een geweldige introductie tot de geologie van de lava buis. Je kunt de gestolde druppels en golven zien en de prachtige vormen en kleuren van mineralen die uit de rotsen wegvloeien. 

Op Hawai'i in het Vulkaan park, bezoeken we de werkende krater van vulkaan Kilauea en de lavatubes

We vinden dit adembenemend, ook genieten we van het weelderige en prachtige regenwoud. Erg mooie vegetatie hier. Wij trakteren op een lekkere lunch en we rijden weer terug naar Hilo, onderweg begint het, ja hoooor, weer te regenen. Heel tevreden bedenken we dat we weer eens zon hadden vandaag op het goede moment, wat een heerlijke dag! Gelukkig is inmiddels het inklaren gelukt en ook Scott de havenmeester komt bij ons langs op Pitou. Dat is een protocol. "Eigenlijk moet je om een boei heenvaren, zodat we kunnen zien dat je boot kan varen", meldt hij. “Haha", lachen wij, “maar wij zijn vanuit Nederland helemaal naar hier gezeild!?” Scott moet er zelf ook om lachen, “ja”, zegt hij, “maar we hebben je niet zíen binnen varen...!” Ondertussen krijgen wij meerdere malen het shaka  teken  op z'n Hawaiiaans van hem, ook wel hang loose genoemd. En hij geniet van onze Panamese koekjes bij de thee, hij dompelt ze lekker onder in zijn mok. “Ahh... zegt hij,  ik geloof jullie wel hoor”. Wij gniffelen stiekem naar elkaar en denken: “check!”. Het hang loose teken komt oorspronkelijk uit Hawaii, is een gebaar van vriendelijk bedoelingen dat vaak wordt geassocieerd met Hawaii en de surf cultuur.

Scott de havenmeester van Hilo komt aan boord van Pitou, we halen hem op met de dinghy. Hij doet een security check en maakt continue het hang loose teken en roept: "aloha welkom op Hawai'i!" haha, zo leuk!

 “Ja, jaaaa nu....” roept Machiel! Ik stap á la minute in ons vervoermiddel, de dinghy. Het is een klus om erin te stappen als we voor anker liggen bij de plaats Lahaina op het eiland Maui. De dinghy beweegt enorm op en neer, het is even mikken met je benen naar beneden, haha geen zin om in vol ornaat in het water te vallen. En toch is het genieten op deze rolly plek. Er staat hier enorme swell, het is net alsof we varen. Het anker houdt ons goed, altijd fijn om te weten, grote krachten komen op zo'n anker. We hebben een adembenemend uitzicht op groene wollige bergen, nog nooit op die manier gezien (zie foto bovenaan ons blog). De waterdichte rugzakken hebben we hier echt nodig. We gaan het stadje Lahaina verkennen, het is een wilde rit op open water met rechts van ons een enorme branding waar veel surfers gebruik van maken. De hoogste golven nemen ze moeiteloos met hun plankjes. Op alle eilanden leeft er zo'n relaxed surfsfeertje. Ook hier dus, op Maui. Het was een flinke afstand tussen het eiland Hawai'i en Maui. Weer een nacht op zee, plus een dag, tussen de eilanden liggen flinke afstanden. Met dezelfde accleratie zones zoals we hebben gehad tussen de Canarische eilanden. 

We zeilen 's nachts door het Alenuihaha kanaal en in de ochtend Maui in zicht!

 

Hele harde winden kunnen ontstaan tussen de bergen, soort val winden. En dat hebben we geweten, in het Alenuihaha kanaal (tussen Hawai'i en Maui) hadden we hoge golven en 35+ wind. Doordat beide eilanden hele hoge bergen hebben en er passaat winden staan, perst de wind in het kanaal zich tussen de eilanden door. Gelukkig nemen de golven af als we de hoek om zijn in het Alalakeiki kanaal en we rechtstreeks op Lahaina af kunnen gaan. Wachten op beter weer heeft geen zin, elke dag hetzelfde in deze tijd. 

Over het weer gesproken het is echt genieten sinds we op Maui zijn. Hawaii heeft door zijn bijzondere ligging veel verschillende (micro) klimaten in zich. De toppen van de hoogste vulkanen kennen sneeuw, er zijn hele droge stukken met een woestijn klimaat, sommige plekken op de het eilanden kennen veel regenval (zoals Hilo op Hawai'i), veel eilanden doen wat flora betreft heel tropisch aan. Waarbij de temperatuur vrijwel het hele jaar overdag tussen de 24 en 31°C ligt. Een uitzondering vormen de hoge bergpieken, daar kan het koeler zijn. We hebben bijna geen regen meer en overdag veel zon. Het is om en nabij 30°C, dus altijd nog die korte broek aan. In de avond koelt het iets af en 's nachts liggen we onder een hoeslaken zonder dekbed. Wel met ventilator aan. Maar het is allemaal veel minder vochtig en zweterig na maanden Panama en Colombia. Geen grote hitte meer, een heel aangenaam klimaat.

Onze route tussen de eilanden die we bezoeken

Lahaina is een leuk stadje. Met veel toerisme, meer dan op Hawai'i. Een gezellige main street met jurken- en t-shirts winkeltjes en petten, hoeden, alles te krijgen hier. Een supermarkt die erg mooi is en veel heeft, maar zoals alles hier, prijzig. We genieten van het relaxte sfeertje. Er is midden in de stad een banyan boom in een parkje die de grootste van de wereld is! We gaan daarna nog naar een prachtig afgelegen baai op aanraden van zeilers uit de haven van Lahaina. Wat een mooi afgelegen plekje is Honolua, we hebben het rijk alleen met het gezelschap van dolfijnen, want verder is er niemand. Ze dartelen om ons heen en ze zijn er elke dag om ons te begroeten, hoe leuk is dat! Ook op het eiland Moloka'í liggen we helemaal alleen in een oude vissershaven, een heel klein kommetje. Dan voel je wel dat je volledig 'off the beaten track' bent hier op Hawaii. Er zijn hier geen andere cruisers die we tegenkomen. We maken een mooie hike en genieten van de ruige kust, infrastructuur is hier niet, almede geen internet. Wel lekker hoor even...

"Lang zal ze leven!"

Honolulu, we zijn in Honolulu!
“Lang zal ze leven, lang zal ze leven!”, word ik toe gezongen, in de Ala Wai Marina in hartje Honolulu.  Dit keer is Liselotte jarig in Honolulu, op het eiland O'ahu (spreek uit Oo-wáá-hoe). “Jaaa, dit is een mooie Machiel, kom even kijken?”, vraag ik hem. We zijn op zoek in China Town (grote wijk in Honolulu) naar een zogenaamde Haku, of een Lei Po'o (bloemenkrans om je hoofd). Veel Hawaiianen hebben deze om, vanwege 'gewoon leuk' of een feestje, altijd wat te vieren. Liselotte houdt haar hele leven al van bloemen en heeft altijd naar Hawaii gewild. Want daar mag je nou eens bloemen in je haar, want iedereen doet het daar! En zo'n mooie krans van echte bloemen is al een feestje op zich. Dus er wordt een Lei Po'o of Haku aangeschaft voor haar verjaardag en een Lei (bloemen ketting, vaak gemaakt van orchideeën). Er zijn hier in Honolulu, vooral in China Town, veel zaakjes waar de Lei Po'o worden gemaakt. Voor de mooiste kransen worden echte bloemen gebruikt (ook veel nep te krijgen). We vieren Liselotte 's verjaardag samen met Fidelis onze zeilvrienden, die ook in O'ahu zijn. Het wordt een gezellige dag met eigen gebakken taart en met z'n allen lekker uiteten bij de Harbor Pub. Ik voel me als een echte (jarige) polynesiër met alle bloemen om mij heen. 

Onze plek in de Ala Wai Marina in het hartje van Honolulu, naast Waikiki Beach

Honolulu is een metropool, er wonen bijna 1 miljoen mensen. Een smeltkroes van de autochtone Hawaiianen, Aziaten en Amerikanen etc. Veel wolkenkrabbers, Honolulu heeft een echte skyline. Veel, heel veel auto's, sirenes die loeien van politie en brandweer en de maandelijkse sirene voor de hele stad (test voor oorlog). Ook heel veel parkeer garages. Daar bestaat een heel deel van het centrum van de stad uit. Boven de parkeer garages is vaak een Mall gevestigd met veel overdekte winkels bij elkaar. Veel luxe winkels zoals Chanel, Louis Vuitton noem het maar op en het is er! En ook de foodcourts horen daarbij. Plekken waar allerhande restaurantjes binnen de Mall zijn gevestigd. Je eet aan plastic tafeltjes in georganiseerde rijen, heel sfeerloos vinden we. Een gezellig centrum dus in Honolulu? Hmmm nee, dat is er niet, weinig tot geen terrasjes. Het heeft wel een China Town waar veel Aziaten hun waar verkopen en rond lopen en het krioelt hier van de eethuisjes en kleine supermarktjes. Een aangename chaos van spullen en eetwaar. Maar... dat voelt eigenlijk alsof je in China bent en niet op Hawaii. We hebben zeker van deze bijzondere wijk genoten, haha minder beton hier!

Eerder al gezegd... het was een beetje wennen voor ons, vlak na onze aankomst op Hawaii. Maar dat gevoel is inmiddels wel veranderd. Wat een aardige open mensen hier die altijd een praatje maken met je. Makkelijk en toegankelijk en easy-going. Want wat voelt voor ons wel als echt Hawaii? Dat zijn de surfers! We liggen met Pitou op een prachtig plekje in de 800 row, met de punt naar de steiger met uitzicht op de Pacific met z'n enorme swell en in de kuip hebben we uitzicht op de skyline van Honolulu. Om de hoek van waar wij liggen, heb je het wereld beroemde strand Waikiki. Er flaneren strandgangers en hotelgasten in hun mooiste kleding naar de laatste mode. Wat de Copacabana is voor Rio, is Waikiki voor Honolulu/Hawaii. 

Er zijn op Hawaii veel kleine bier brouwerijen. We proeven hier een Waikiki biertje, als we lopend naar de watersport zaak West Marine gaan, een fijne onderbreking! 

Er is ook een surfers baaitje. In de zomer (nu dus) surft men heel vaak hier, er heerst een ontzettend gemoedelijk en relaxt surfers sfeertje. Jong & oud komt hier met z'n (volks wagen) busje naar toe, er zitten veel (surf) planken in zo'n busje. Uitladen en hop naar het strand. Je drijft hier met je plank naar de hoge golven en springt dan lenig op de plank en surft terug. Op en neer gaat het, super leuk om naar te kijken. Bij terugkomst wordt de plank zorgvuldig afgenomen en schoongemaakt en met druipende lange haren (mannen & vrouwen) komen ze onder de 'douche' vandaan. Een douche paal met aan 2 kanten een gat waar water uitkomt bij het strandje. 

Er wordt heel veel gesurfd in Hawaii!

Een weerga van mensen en planken. Er wordt vaak aan ons gevraagd: "Gaan jullie ook nog surfen?" Eerlijk gezegd waren we dat wel van plan. Maar... het is best wel 'gepeperd', de huur van de plank en een aantal lessen... Ook zien we veel mensen met blessures terug komen. Dat kunnen we niet gebruiken vlak voor een oversteek... en we willen ook het eiland nog rond, dat is even kostbaar. Haha dan is de keus gauw gemaakt, laat die auto maar komen! Ook leuk en traditie hier zijn de zeilwedstrijden, iedere vrijdag bij de Hawaii jachtclub in Honolulu. Wij worden uitgenodigd door Jan (spreek uit Djèn) en haar vriend Jim bij de jachtclub. Jan woont haar hele leven al op Hawaii en is volbloed Japanse. Met Jan hebben we al geappt in Panama, voor wat info betreffende Honolulu. De Anna Carolina (= een boot en zijn zeilvrienden) zijn ook op Hawaii geweest en zij gaven de gegevens door van Jan om een leuk contact te hebben bij de jachtclub. Zo gaat dat onder zeilers en het was zeker gezellig, we hebben met Jan en Jim een aantal leuke ontmoetingen! Daarnaast vaart men hier net zoals we in Hilo al veel hebben gezien in Polynesische kano's met één arm de zogenaamde uitleggerkano. Rond een uur of 5 in de middag, horen we altijd 'zoef' 'zoef' en komen de kano's voorbij. Deze traditie wordt in ere gehouden en is mooi om te zien.

Deze foto's maken we  in Hilo, de stad in de USA waar het het meest regent. Maar de kano wedstrijden gaan altijd door! Hawaianen zijn gepassioneerde kanoërs

Wat we ook heel bijzonder vinden is de taal. Het Hawaiiaans is een taal en wordt nog maar door weinig mensen gesproken, omdat de huidige bewonders van Hawaii grotendeels van elders stammen en Engels spreken. Toch is de taal niet bedreigd doordat veel kinderen op school de taal leren. Het Hawaiiaanse alphabet – Õlelo Hawai'i – bestaat maar uit 12 letters (dit is inclusief het leesteken ( ' ) apostrof ! De straten, steden/dorpen, gebieden en winkels je ziet overal deze bijzondere letter combinaties. Ik som er een aantal op dan kan je deze bijzondere taal een beetje 'proeven': Waialae – Kahala; Wa'ahila; Waimãnolo; Nu'uanu Pali; Ho'omaluhia; Kahaluu; Waiãhole; Kailua; Maunawili; Hale'iwa; Mãkua Kea'au en ga zo maar door. Moeilijk allemaal om uit te spreken, want de klemtonen liggen anders dan je denkt.

Over 'proeven' gesproken, de voorgerechten of borrel hapjes heten hier pupus (spreek uit poepoes, ik heb toch wat met poep in dit blog ;). Het zijn een soort tappas van kleine gerechtjes die je kan bestellen. En die smaken heel goed!

Harmonica bergen, de tempelberg en we klussen!

Met Mary Anne spreken we een dagje af. Zij is al lang een volger van ons op Instagram en ze woont in het Noorden van O'ahu in Kailua. Haha in haar mini komt ze aanrijden, we voelen ons op een soort van blind date. We ontvangen haar op Pitou en Mary Anne roept van verre al: “Aloha Pitou”. Ze heeft in beide handen allemaal tasjes. Aan boord geeft ze deze tasjes aan ons (wat een verrassing!), er zitten speciale Hawaiiaanse delicatessen in. Wow, wat ontzettend aardig! Een mooie rode wijn, soorten Hawaiiaans zout (roze, groen en zwart met bepaalde betekenissen), bevroren botervis (haha), chocolade van het eiland en een choco-pasta waar op staat 'spread the Aloha' (zie Aloha foto) en ga zo maar door. Wat een super welkom is dit 'Aloha pakket'. We hebben een gezellige tijd met elkaar als ze ons een dagje mee neemt in haar mini. 

Mary Anne neemt ons een dagje mee uit!

Mary Anne laat ons de Noord Shore zien van het eiland waar in de winter de beruchte monster golven bij Pipeline staan. Nu waren er amper golven, een beetje swell maar. De Banzai Pipeline is een heel bekende surf locatie waar dé grote wedstrijden worden gehouden. Leuk om ook langs de charmante stadjes te rijden bij de North Shore, waar we haar trakteren op een lekkere lunch. Eveneens gaan we naar de Hãlona Blowhole, dat is een rotsformatie met een blaas-gat waar de zee zich doorheen perst/blaast. Mary Anne weet veel van het eiland want ze woont er al 15 jaar. Ze is gepensioneerd en heeft lang in The White House gewerkt als fotografe. Heel wat presidenten heeft ze gefotografeerd en Mary Anne is mee geweest op tal van reizen met de first lady's. Ze kan er heel juicy over vertellen. Hoe bijzonder dat je elkaar zo via de sociale media tegenkomt en dan opeens elkaar in het echt ziet! 
Maar we moeten ook aan de bak. Er is een takenlijst voor ons beiden, hetgeen gedaan moet worden voor onze volgende oversteek naar de kou. Je weet het, met een boot ben je nooit klaar.

'Krokante' jogging broeken aan de lijn en fleeces met lange mouwen... alle muffige winterspullen worden gewassen!

Samengevat wat we nog moeten doen voordat we naar Alaska gaan:

– back- up pomp inbouwen voor stuurautomaat Alice.
– geluidsdichte kast voor stuurautomaat Alice zodat we minder last hebben onderweg van het harde geluid wat ze maakte.
– stagen nakijken, wat blijkt 1 stag heeft een gebroken (staal) draadje, het stag moet vervangen worden; doen rondje roest (bijwerken van plekjes roest); laten een nieuw systeem voor het opvangen van ons grootzeil maken door de zeilmaker; we vervangen onze stuurstoel in het pilothouse; vervangen de lieren waarmee we de dinghy ophijsen; er wordt een 'jasje' genaaid voor onze draagbare generator en nog meer.
– vervangen 2 oude accu's voor 1 nieuwe lithium accu, besteld via Amazon. In 4 dagen is de accu er.
– alle warme kleren worden uitgezocht en gewassen, incl. allerlei dekens, alle voorraden van eten worden uitgezocht en netjes bij elkaar en overzichtelijk in kratten in het het vooronder gezet, het stapelbed is weer in gebruik om onder zeegang weer lekker te kunnen slapen ipv op de langs-bank waar je de motor behoorlijk hoort.
– en dan natuurlijk weer inslaan van voorraden. Geen idee of we in de buurt van waar we aankomen gelijk al winkels zijn in Alaska. Een fijne voorraad is dan weer op z'n plek. Alle verse spullen kopen we weer vlak voor vertrek.
– het onderwater schip ontdoen we opnieuw van veel aangroei, voornamelijk zeepokken/eendenmosselen. 

O'ahu is adembenemend weelderig groen!

We huren een auto om het eiland verder te ontdekken en wat hikes te maken. Want de betonnen jungle van Honolulu kennen we inmiddels wel, maar het weelderige groen van het eiland is wonderschoon en wacht al een tijdje op ons. We aanschouwen de prachtige natuur hier, nooit eerder zo gezien. En we hebben inmiddels al heel wat (ei)landen gezien in bijna 4 jaar onderweg. De zogenaamde 'harmonica' bergen (= geen bestaande naam, maar dit omschrijft wel ons gevoel) zijn ongelofelijk mooi! We genieten en we verbazen ons over zulk prachtig weelderig natuurschoon. We hiken in Ho'omaluhia park en daar zien we ze deze 'dramatische' bergrug van dichtbij. Bij deze bijzondere formatie 'harmonica' bergen is ooit Jurassic Park opgenomen, erg gaaf. We bezoeken de vallei van de Temples Memorial Park en deze maakt grote indruk op ons. Op het glooiende terrein zijn honderden graven met een platte steen en een prikvaas met bloemen in het gras (foto zie helemaal onderaan ons blog).

We hiken op O'ahu en bezoeken alsmede de tempelberg

De Byodo-In Tempel ligt aan de voet van het Ko'olau gebergte van de vallei. Het werd opgericht in 1968 ter herdenking van het 100-jarig jubileum van de eerste Japanse emigranten naar Hawaii. De Byodo-In Tempel is werkelijk prachtig en indrukwekkend gelegen met uitkijk op de weeldering groen geschakeerde bergrug, we vinden het echt genieten! Alsmede bezoeken we Pearl Harbour, een must-see. We nemen bus 20 en gaan naar deze bijzondere locatie. We wandelen rond op het terrein waar veel te zien is. Het is zo'n prachtige plek met een tragische geschiedenis. Op film zijn aanzienlijk veel beelden vast gelegd en je kan deze zien in de vele omliggende kleine inloop-musea op het terrein. Uit deze musea blijkt vooral het strategische inzicht van de Japanners. Terwijl Amerika grote logge battleships in de haven had, viel Japan via de lucht aan. Ook de vele tableaus waar namen in gegraveerd staan van alle jonge mannen die omgekomen zijn, imponeren ons. We vinden het een aangrijpende belevenis. 

Bovenstaande beschrijft onze vele indrukken in een notendop van het eiland O'ahu waar we het langst zijn geweest.

Met de klok mee: Flora & Pitou we drinken een cocktail; 
met Jan in Jachtclub; met Fidelis toosten op mijn verjaardag;
lunchen met Mary Anne; 

Max, Right One en Flora op de pot-luck;  and  Iwa. Cursief geschreven dat zijn de botennamen zoals dat gaat. 

Toch nog even (sociaal) druk!

We hebben een weerzien met Fidelis en hebben beiden dezelfde lange oversteek gedaan. Dan valt er heel wat bij te kletsen. Eerder al genoemd heel gezellig dat we met elkaar mijn verjaardag hebben kunnen vieren.  En we zwaaien ze uit...  zij vertrekken eerder dan wij naar Alaska. Wij moeten nog wachten nog op de zeilmaker, die nog niet klaar is met ons mainsail-drop system. Andere zeilboten komen ook binnen varen, Franse en Canadese zeilboten en de Duitse zeilboot Flora, ze gaan ook allemaal naar Alaska. We hebben een pot-luck met elkaar (iedereen neemt wat eten mee om te delen), veel te bespreken, we zitten in dezelfde situatie met een lange oversteek weer voor de boeg. Dat verbindt enorm! De Flora's zien we vaak, het zijn bijna onze buren hier in de Ala Wai, ze liggen 2 boten verder. We hebben het heel gezellig met hun er valt heel wat te lachen. Alsmede  met de Amerikaanse boot Iwa die al een tijd in Hawaii is, hebben we een aantal hele leuke ontmoetingen, het zijn ook bijna buren, daar ligt maar één boot tussen, haha. Een enorm leuk jong koppel, we hebben veel lol met elkaar.

Onze volgende bestemming, Sitka, Zuid oost Alaska

Inmiddels zijn we bijna zover dat we met een mooi weervenster onze volgende oversteek gaan maken vanuit O'ahu, Hawaii ➝ Baranof Eiland, Alaska. We willen graag naar Sitka, als het kan. Het zou kunnen zijn dat we moeten uitwijken ivm een front en dat we Zuidelijker uitkomen. Je weet het nooit op die Noordelijke breedtes. Het betreft een oversteek van ongeveer 2500 NM, het is alsof je de Atlantische Oceaan weer gaat oversteken qua afstand... Maar het is de Pacific North waar veel fronten voorbij trekken. Dus dat wordt weer spannend. We kijken er nog niet echt naar uit, weer zo'n grote oversteek (alhoewel dit de helft is van de vorige oversteek) en die andere passage is nog maar kort geleden, we kwamen aan op Hawaii in april. Maar deze oversteek staat wel bekend als een roerige... Het is allemaal een beetje dicht op elkaar. Maar ja de zomer is kort in Alaska en de winter wacht niet.

En.... onze lieve oudste zoon/schoondochter Martijn & Nikki kunnen ook niet wachten... Nikki is nu al ver in haar zwangerschap... Jaaaaaa we krijgen een kleindochter en worden oma en opa!!! Gewéldig is het. En dat willen we graag van dichtbij meemaken in augustus!

Wij zijn te volgen op onze passage vanuit Hawaii naar Alaska via dezelfde LIVE TRACKING. Je kunt deze vinden als je klikt op onze linktree bovenaan ons blog. Klik dan op de eerste mogelijkheid daar zie je Pacific crossing live tracking staan. Elke dag schrijven wij een stukje bij deze tracking, via de satelliet verbinding.

MAHALO HAWAII we hebben van je genoten  

De volgende keer komt het blog uit koude streken! Dat zal brrrr wennen worden na ruim 3 jaar tropen. En dat wordt een feestje, haha met het dragen van een krokante jogging broek, dompige sneakers en/of niet-fancy rubberen laarzen en een muffige fleece... We gaan onderzoeken hoe je daar uit eten gaat in een trainingspak... of zo? of een vissers outfit? We gaan het zien, we hebben in ieder geval gehoord dat  fashion is far away is en niet functioneel ;) 

Bye bye en liefs van ons!

LISELOTTE & MACHIEL

En natuurlijk vinden we het heel leuk als je een reactie schrijft onderaan ons blog. We zijn benieuwd wat je ervan vindt of misschien heb je nog een vraag?!

WORDT VERVOLGD!

Wist je dat....

-- We dit keer geen video hebben gemaakt. Dat komt later in Alaska, nu heeft Machiel teveel andere klussen te doen! We combineren het volgende blog nr. 21 (oversteek Alaska + avonturen in Alaska)  met de nieuwe video nr. 21 (oversteken Panama → Hawaii → Alaska + avonturen)! 

-- Hawaii bekend staat als de Rainbow Staat en zeker zijn naam eer aan doet. Wij zijn veel regenbogen tegen gekomen.

-- we member zijn geworden van de Cosco een grote keten van warenhuizen in hele USA (soort Makro). Daar doen we flink boodschappen. En het membership kunnen we nog lang gebruiken, vooral omdat we straks lang in USA & Canada zullen zijn

-- helaas hebben we op onze oversteek niet 'dat visje' gevangen! Hopelijk op weg naar Alaska wel!

-- We dit keer geen video hebben gemaakt. Dat komt later in Alaska, nu heeft Machiel teveel andere klussen te doen! We combineren het volgende blog nr. 21 (oversteek Alaska + avonturen in Alaska)  met de nieuwe video nr. 21 (oversteken Panama → Hawaii → Alaska + avonturen)! 

-- Hawaii de duurste staat is van de hele USA!

-- je hier in de Harbor Pub heerlijke pizza kan eten die heel betaalbaar is!

-- wij bij een 'Hula' (dans) uitvoering zijn geweest. Inderdaad vrouwen met rieten of gebladerde rokjes met lange zwarte haren en een Lei Po'o. Mannen met aan hun kuiten gebonden bladeren, heel inheems. De muziek die klinkt is van Ukelele en de bekende slack-key gitaar. Genieten!

-- wij zoveel meemaken, er valt zoveel te schrijven en vertellen dat het gauw te lang wordt. Dit blog is al meerdere keren heel erg ingekort haha ;)

-- als je 1 keer klikt op onze foto's, ze dan heel scherp zijn!

Hula uitvoering!

Wat een feestje!

Pearl Harbor

We drinken een cocktail samen met Flora crew in het exclusieve Moana Hotel aan Waikiki, dat moet je toch één keer in je leven gedaan hebben!

De dramatische bergrug kijkt uit op de vallei van de tempels, waar honderden graven zijn, zo indrukwekkend!