Blog 17. Pitou's voyage A brand new Pitou/Pitou's reis Een gloednieuwe Pitou

klik op de video ⇈

Instagram | YouTube | Blog | Facebook

Prachtige zonsondergangen 

 Aruba, Oranjestad 22 februari '21

Intro
“Uhmmm, waar smaakt dat naar?” Mijn neus ruikt eerst een bijzonder geurtje en ik proef het aangeboden soepje en waar het van gemaakt is kan ik niet thuisbrengen. We vieren Oud & Nieuw bij onze vrienden Mieke & Ben en ook Carin & Jan (vrienden die over zijn uit Nederland) zijn uitgenodigd. Onze zoon Bart Jan is nog bij ons op Aruba en is aan het biljarten met Joeri. We eten oliebollen en andere lekkere hapjes. We hebben allemaal iets gemaakt en meegenomen voor oudejaars- avond. Er hangt een gemoedelijke sfeer en het is een heerlijk plekje waar Mieke & Ben wonen. De soepjes zitten in bekertjes en zijn na middernacht door hun buren aangeboden, het is een Arubaanse traditie, naast veel vuurwerk.

                                        

We vieren Oud & Nieuw bij Mieke & Ben en we maken hikes met hun! 

'Zingende' schuurmachines

Wij zijn inmiddels weer verhuist naar ons schip Pitou na een hele drukke tijd op de werf. Machiel heeft anti-slip tenen, epoxy verf spat op zijn tenen en daarna komt het zand erbij. Liselotte heeft geen nagels meer door het schuren. Ook gaat de schuurmachine er met haar vandoor... een soort hond aan een touwtje die te hard trekt! Kort samengevat, wij hebben zo hard gewerkt om helemaal klaar te zijn voordat onze kinderen komen half december, maar… dat is niet gelukt door allerlei vertragingen. Vanwege de vele regen hier op het eiland moeten we het zandstralen van het onderwaterschip en het nieuwe verfsysteem steeds weer uitstellen. Ook willen we de romp opnieuw verven (in Pitou-groen natuurlijk) en het onderwaterschip krijgt ook nog een aantal lagen antifouling (aangroei werende verf). Het is warm en stoffig op de werf en het werken gaat langzamer dan in Nederland. Je tempo ligt hier lager en in de avond hebben we een behoorlijk uitgeput gevoel, zijn we erg vies en onze neuzen vol stof, ondanks stofmaskers. Maar die zet je niet de hele dag op, dan stik je. Het is een uitdaging zullen we maar zeggen.

Zoek de verschillen.... before and after!

De lasser die onze railing van roestvrijstalen buizen gaat voorzien heeft het heel druk. Alles loopt door de harde tropische regens en drukte, haha in de soep. Niet getreurd, onze oudste zoon Martijn en vriendin Nikki (M&N), kunnen in eerste instantie een aantal dagen verblijven in het voormalige huis van Mieke & Ben aan de La Salle straat, hartje Oranjestad. Even bijkomen van de reis en de jetlag is ook wel zo fijn in een groot huis. Zo gezellig dat M&N er zijn, ze even vasthouden en knuffelen, ja hun neuzen hebben de wattenstok ook gezien... en gevoeld. De lieverds hebben geloof ik wel 100 chocolade kransjes in alle kleuren en maten hebben meegenomen en 2 stollen, hier niet te krijgen. En een stol bakken, hmm daar voel ik echt geen tijd voor.

Een ongelofelijk compliment voor de werf mensen, wat een fijne sfeer heerst daar! Vrolijke Caribische muziek, hard zingen, dansen op boten, overal zoemende en 'zingende' schuurmachines het leek wel een koor met die verschillende toonhoogtes van de machines. Het houdt ons op de been, het werkt heel animerend en stimulerend kan ik je vertellen als de sfeer goed is. Samen met M&N (Martijn & Nikki) en Kees (zeilboot Merrimac) en zijn zoon Arnold worden we uitgenodigd door de werf. Werfbaas Alex en zijn personeel huren een rif-eiland af voor een BBQ. En dat kunnen ze zeg, die Arubanen. Ik word met een stoel en al in een lagune gezet met prachtig blauw- en helder water. En hoppa, van Judith (de office manager) krijg ik een glas cava in mijn hand. En gebarbecuede lekkernijen zoals mosselen; spareribs; kip en beef komen langs, heerlijk op zijn Caribisch gemarineerde vlezen. En ondertussen word ik op mijn stoel een beetje tipsy van de cava die de vrouwen continue bijschenken... Ook M&N en Arnold kijken hun ogen uit... erg leuk hoe we kunnen integreren met de local's hier!

De werf huurt een eiland bij het rif af voor het personeel en klanten!

En het soepje-van-de-buren van Ben & Mieke smaakte beetje vissig heb je al een idee? Nee... het is vast niet goed wat je denkt!

Roze flamingo's (dat is pleonasme ik weet het...!)

Aruba is een heerlijk tropisch eiland, met zalige temperaturen in het hart van de zuidelijke Cariben. Een gemiddelde temperatuur van 28°C, kilometers lange witte stranden, een vrolijke bevolking (het heet niet voor niks One Happy Island), kokosnoten met een rietje en ze spreken ook nog eens Nederlands, nou ja veel mensen. De voertaal is Papiamento, een Portugees creoolse taal, die wordt gesproken op de ABC-eilanden. De naam 'Papiaments' (letterlijk: gepraat) is afgeleid van het Portugees papear (babbelen). En dan heeft Aruba nog een apart soort dialect als enige van de ABC-eilanden. Het huidige Papiaments heeft ook veel nieuwe woorden uit het Engels, Spaans en Nederlands. Het  klinkt erg leuk, maar is best nog moeilijk. We kunnen inmiddels al heel wat zinnen spreken en het redelijk verstaan. De mensen zijn relaxed en dat is goed te merken. Overal stoppen de auto's voor je als je moet oversteken, zelfs op drukke wegen. Ze lachen veel en groeten je met 'Bon Dia; Bon Dia' (goedendag) of 'Bon Tardi; Bon Tardi' (goedemiddag). Ja, het wordt vaak dubbel gezegd, waarom geen idee, maar het klinkt vriendelijk. Wat ik ook mooi vind om uit te spreken zijn de namen behorend bij Arubaanse gebieden, wijken, straten. Ik noem er willekeurig een aantal: Arikok; Tanki Flip; Sero Patrishi; Seroe Janchi; Boegoeroei; Cunucu Abao; Kurimiauw; Jaburibari; Kasibari; Rooi Afo; Hooibergiet; Parkietenbos; Sabanilla Abou; Rooi Spoki en ga zo maar door. Wat klinkt dat leuk hè?

Hiken met de kinderen bij de Natural Bridge een prachtig ruig gebied aan de NW kust van Aruba, we lopen naar Shark bay (zagen de haaien niet helaas...)

Aruba kan heel droog en bruin zijn, maar na de vele regens is Aruba sappig groen, zelfs de Hooiberg (ik vind het altijd een soort puist) midden op het eiland is prachtig groen. Vele grassen en mossen en vettige grondbedekkers slingeren overal, op zand en aarde. Een soort Mangrove bladeren in de dalen, van berg en duin, kortom prachtig! Genietend lopen we met z'n vijven (inmiddels is Bart Jan ook aangekomen) naar de Natural Bridge en maken lange hikes langs de woeste lava- en koraalachtige kusten. Na een lekker (Kerst) ontbijt met z'n vijven op Pitou in de kuip, vieren Kerst met een club van 9 in de late middag met een warme hap bij een restaurantje aan de zee. Een prachtig plekje. Met M&N bezoeken Baby Beach (Zuidelijkste puntje van Aruba) om te zwemmen en te snorkelen. En zij gaan hun 10 jaar samenzijn vieren bij een chique Beach-restaurant 'voeten-in-het-zand' (jeeee, wat zijn ze alweer een tijd samen...).

Kerst vieren in tropische temperaturen!

We liggen met Pitou in de Marina van het Renaissance hotel, direct aan zee. Het is een prachtige locatie in het centrum van Oranjestad met leuke winkels enerzijds, anderzijds ligt het aan de prachtig turquoise zee en het zwembad (we zwemmen elke dag!) van de Renaissance is op 5 min. lopen om het hoekje. Dat is zo heerlijk! Iedereen aan boord kan lekker zijn gang gaan omdat het zo centraal ligt. We bezoeken ook het rif-eiland van de Renaissance (daar mogen wij gratis naar toe omdat we in de Marina liggen), witte stranden met in vele tinten roze flamingo's. In een soort sloepboot met grote motor speeden we daar naar toe. 

Prachtige zonsondergangen heeft Aruba!

Niet te geloven wat je daar ziet... Natuurlijk, de zee is mooi turquoise de flamingo's zijn prachtig! (maar helaas gekortwiekt vermoeden we). Ze lopen op hoge poten en hebben het wel naar hun zin zo te zien. Maar... wat veel jonge (Instagram) stelletjes zien we daar, we verbazen ons over hun gedrag. Ze maken wel 100x filmpjes/selfies en foto's: met lichtroze flamingo's, met donkerroze flamingo's, op hun knieën in de zee, liggend, lachend. En dan weer opnieuw want het is vast nog niet goed genoeg, vermoeden we. Ze kleden zich om in een andere bikini met doorzichtig gevalletje eromheen. En dan beginnen de selfie opnames weer opnieuw en nu met een cocktail in de hand in de zonsondergang, met rozerode neuzen van de zon. Het is niet te geloven, het is hard werken, ze genieten er eigenlijk niet niet zo van (denken we) en zien er hoogrood en gestrest uit. Want het moet vastgelegd voor anderen, uhh Instagram? Nou ja buiten dat het een prachtig strand is met een blauwgroene zee en de roze vogels, zitten wij met open mond te kijken naar al die opnames, het is dringen van de stelletjes voor de flamingo's in de sunset. In wat voor een wonderlijke wereld leven we eigenlijk en wat een bijzonder fanatisme zullen we maar zeggen... Wij (met z'n vijven) zijn fanatiek om alert te zijn tijdens de zonsondergang, je zou de 'groene flits' toch eens kunnen zien! Machiel en ik hebben de flits al een paar keer waargenomen, helaas de kinderen niet. Elke zonsondergang is werkelijk geweldig hier, oranje, roze en geel in alle tinten aan de hemel een genot om te zien. Zoek trouwens maar eens op wat het inhoudt die groene flits bij de zonsondergang... 

De kinderen genieten even van de vrijheid op Aruba (binnen de grenzen van de maatregelen/beperkingen hier) Nederland nog steeds in lock-down...

We gaan een nachtje voor anker en maken onze gezamenlijke foto die we elk jaar proberen te maken. Een heerlijk tochtje en de zee is prachtig, zeg maar 50 shades of turquoise! We plonzen in die prachtige zee en genieten van de betoverende zonsondergang. De tijd vliegt voorbij... en gaan M&N alweer uit zwaaien! We hebben zo genoten van jullie komst! In de punt (slaapkooi) vinden we  3 briefjes, ze zijn te lief en heel privé... zoooooo bedankt lieve schatten!

Trots op ons gezin!

Gelukkig is Bart Jan er nog, we genieten van zijn laatste weekje bij ons. We lopen veel, gaan naar Casibari waar we een grote rots op klimmen met uitzicht over het hele eiland, koken lekkere hapjes met elkaar, zwemmen in de zee en kletsen heel wat af. Het genot van een frisse sprankelende gin-tonic tijdens HH op Pitou (heerlijke gin lieve Bart Jan, thanks!) laten we goed smaken. Samen met onze vriendin Monique maken we met z'n drieën een lange hike naar de Natural Pool. Bart Jan is er al eerder geweest, lang geleden maar weet er niet veel meer van. Je kan er alleen met een 4WD terreinwagen komen. Maar Monique parkeert haar 4WD op een terrein in de bush en vandaaruit lopen we, een prachtige tocht naar Natural Pool Conchi. In een ruige rotsformatie omringt vulkanisch gesteente een kleine kom en creëert een kalm natuurbad. Het unieke natuurbad ligt in National Park Arikok, staat ook bekend als 'Conchi'(kom), Cura di Tortuga (Schildpaddenbaai), of Natural Pool. Het is één van Aruba's mooiste plekken omringt door ruige natuur. Spectaculair genieten en zwemmen dus.

We bezoeken met Bart Jan Casibari en maken een spectaculaire hike naar de Natural Pool 
(halloooo even terug zwaaien naar BJ))

En eten dus samen dus dat soepje bij Ben en Mieke... (haha wat voor soepje?)

Chocolate City

Op een half uur rijden van Oranjestad ligt de tweede stad van Aruba, San Nicolas of staat bekend als 'The Village' of 'Chocolate City' (17.000 inwoners) vanwege de kleur van de inwoners. Veel inwoners zijn donkerder dan hun eilandgenoten, die oorspronkelijk uit Zuid Amerika komen. Dat heeft te maken met de grote stroom immigranten/arbeiders die in San Nicolas gingen wonen vanwege de olieraffinaderij, welke nu gesloten is. De stad oogt wat vervallen, de hoogtij dagen zijn voorbij. Maar wij vinden het een autochtoon en mooi West-Indisch stadje met karakter, z'n kleurrijke muurschilderingen en een sfeertje van vroeger. Overdag lijkt het stadje wel in een soort permanente siësta ondergedompeld, wel zijn barretjes open waar je zeker wat leven kan vinden en een fris drankje op een terrasje kan nemen. Heerlijk om er zo rond te struinen wat we ook uitgebreid doen.

Shoco-uiltjes en mozaïek

Doordat de kinderen er zijn kunnen we de drukke tijd van het klussen even weer heerlijk vergeten, maar we zijn er nog niet... Nadat we Bart Jan hebben uitgezwaaid (het was zoooo gezellig lieverd!) moeten we altijd een beetje bijkomen. Niet van alle drukte (hmmm oké, een beetje) maar dat we ze voorlopig weer niet zien en kunnen omhelzen. We hebben een heerlijke quality-time gehad, de feestdagen met z'n vijven kunnen vieren. We kunnen alleen maar dankbaar zijn, ja Nikki 'We Count Our Blessings' maar we gaan jullie allen weer missen!

Op Pitou zijn we dus nog niet klaar met klussen er moet nog van alles, daarom is het fijn dat we nog even in de haven liggen. De auto hebben we niet meer sinds de kinderen zijn vertrokken. We doen nu vaak boodschappen met de fiets of we lopen, niks mis mee. Het enige waar je goed op moet letten zijn de wegen. Voor je het weet lig je op je neus... overal gaten of bobbels door asfalt wat niet zo netjes is gelegd. We verdelen de klussen over de dagen en doen daarnaast ook 'leuke dingen' en we zwemmen meerdere keren per dag. In de haven zijn veel vissers die we inmiddels goed kennen en waar we regelmatig heerlijk verse tonijn, mahi-mahi of wahoo kopen.

Een prachtige hike bij Boroncana samen met Carin&Jan, zie hier het habitat van de Shoco uil!

Met onze vrienden Carin & Jan maken we verscheidene hikes en zwemmen we bij Boca Catalina (Noord Aruba) met schildpadden die daar altijd zijn (dank Carin & Jan dat we met jullie konden meerijden!). Alleen als wij er snorkelen en zwemmen, zien we helaas geen schildpadden, wel andere mooie vissen. Een hike die ons aangenaam heeft verrast, is bij Boroncana. Daar wonen kleine uiltjes, de zogenaamde Shoco-uil, in een bergje. Hoe schattig, de Shoco's zijn niet bang. Deze Arubaanse hole-uil, leeft in holen op de grond in gebieden met lage cactus begroeiing en droog bos. Als de Shoco geen kuil kan vinden graaft ze zelf een kuil in de zachte grond. De Shoco is aangewezen als bedreigd soort en geniet wettelijke bescherming. De uitheemse boa-constrictor slang vormt een bedreiging voor het voortbestaan van de Shoco... de reden waarom ze in hun holen een in- en uitgang graven zodat ze kunnen vluchten.

In 2015 werd de Shoco officieel tot symbool van Aruba aangewezen.

Nog een Shoco, foto van Machiel tijdens de hike bij Boroncana samen met Mieke & Ben

 De Shoco is een inheemse diersoort dat het meest met Aruba wordt geassocieerd. Het is een onderdeel van de lokale cultuur en dient van oudsher als symbool van kennis en wijsheid. Wij hadden dit diertje nooit eerder gezien en zijn er weg van! Over dieren gesproken... het stikt hier bij de rotsen in de Marina van de leguanen. We voeren ze alle restjes die we hebben, van kiwi schillen tot slap geworden bananen, met hun roze tongen slurpen ze de lekkernijen naar binnen, smikkel-smikkel. Zulke bijzondere prehistorische wezens, we kunnen er lang naar kijken. Ook met Mieke & Ben maken we een aantal heerlijke hikes in het Noorden (haha we gaan weer naar de Shoco's), we boffen maar met zoveel fijne mensen om ons heen. Ook rijden we regelmatig met hun mee  naar de Superfood  (XL supermarkt voor de zware boodschappen), erg fijn! 

Daarnaast zien we veel mede zeilers/cruisers, een heel leuk clubje, heel internationaal. We Barbecueën bij local's met z'n allen en drinken sundowners op de Beach met de zonsondergang, eten met elkaar en wisselen veel info uit! Met de Nederlanders Kees & Marion van de Merrimac trekken we het meest op. We kennen hen al vanuit Suriname dus dat was een gezellig weerzien. Begin januari komt zijn vrouw Marion er ook bij en we eten met hun (een paar keer) in het heerlijke Beach restaurant Elements waar we ons gigantisch verwend voelen. Later komen ook de Nederlandse cruisers Jeanette & Jeroen van de Fidelis erbij. We bespreken elkaars plannen, in deze tijd een uitdaging waar je naar toe gaat, zo leuk alle neuzen (ik heb wat met neuzen in dit blog...) in dezelfde richting!

We brunchen bij het prachtig gelegen restaurant Elements (haha 2x :)

Ik ga op een mozaïek cursus met een aantal zeilvriendinnen bij de Arubaanse Enrita die prachtige mozaïeken maakt. Iedereen maakt wat anders, leuk om weer eens creatief te zijn. Ik heb onze naam Pitou gemozaïkt, het ontwerpje hangt nu boven de andere Portugese tegels (Azulejos) achter onze kachel. Het maakt de rij af, niks meer aan doen ;)

Ik volg een mozaïek cursus met een leuk resultaat! 

Ik krijg er een punthoofd, zeg maar PCR-neus van...
Er moet nog wel een hoofdstukje gewijd worden aan Corona, de stand van zaken voor ons. De hele wereld (haast) in lock-down, met een avondklok, zo ook Nederland. Alles dicht, landen op slot, kortom wat een een hoop blokkades voor iedereen, maar zeker ook voor ons. Ik zal het proberen uit te leggen. Veel zeilers ervaren veel last van deze pandemie-crisis. De Pacific op slot; NZ, Australië, Canada op slot en ook Amerika. In Zuid Amerika gaan op dit moment geen vluchten naar Europa en omgedraaid wordt er niet op Zuid Amerika gevlogen vanuit Europa. Bij aankomst met je zeilboot bij elk Caribisch eiland (bijna) moet er een PCR worden afgenomen, je mag pas inklaren met een recente uitslag. Eiland hoppen met een 'zere PCR neus' zullen we maar zeggen. Alsmede maakt het je platzak, iedere test kost toch zo weer 80 euro. 

Wat betekent dit voor ons?

Veel zeilers stoppen tijdelijk hun reis, gaan naar Nederland voor langere tijd of blijven zoals wij, wat langer dan gepland in een (relatief) 'veilig gebied'. Vooral als er zoals op Aruba ook op gevlogen blijft worden. Onlangs is bekend geworden dat de Britse variant bij 4 local's en 1 Amerikaan is aangetroffen op Aruba. Dat is gelijk zeer goed aangepakt hebben wij vernomen. De avondklok was hier al en zo ook mondkapjes en je temperatuur die gemeten wordt bij restaurants en winkels. Het is bijna 'gewoon' aan het worden. Op de stranden mag je maar tot 19:00u zijn, vanwege de avondklok.

Een 'sundowner' (je neemt je eigen drankje mee) drinken met andere zeilers (meerdere nationaliteiten) op het strand. 

Als wij nu de flinke klus hebben geklaard op Pitou en al het dekbeslag er weer op zit (voordat we het teak dek konden verwijderen moest al het beslag eraf...), willen we naar waarschijnlijk naar Curaçao en Bonaire. Voor ons zal dat geen fijne tocht worden, het is tegen stroom en wind in. Als wij een weer venster zien, moeten we een PCR test halen (toelatingseis van Curaçao), die moet dan wel direct worden afgenomen bij ons. Curaçao wil een testuitslag niet ouder dan 74u. En ja... wat als het weer venster toch niet zo goed is als voorspeld, je doet immers altijd een laatste check, dan hebben we een test gedaan en gaan we toch niet... Dat zijn echt lastige zaken! Je stapt niet gegarandeerd op een bepaalde datum/tijd in een vliegtuig of in een auto, dan kan je inderdaad makkelijk die PCR-test afspraak maken op tijd. Maar zo werkt het dus niet op een zeilboot! Dus nog even kijken of we die richting wel op willen gaan, de eilanden lijken erg op elkaar (zijn lang op alle ABC geweest in eerdere reizen) en Bounty eiland Aruba heeft alles wat we maar wensen. 

Merrimac en Fideles komen bij ons eten, daarvoor zwemmen ze als 'gasten' in het zwembad van de Renaissance. We hebben ons allemaal aangemeld voor de Covid vaccinatie, hier! 

Er is iets wat wij momenteel heeeel graag willen hebben. Nee, geen cadeautjes maar wij willen heel graag het COVID-19 vaccin hebben. En hebben geïnformeerd hier bij de gezondheidsdienst of wij er, als niet-ingezetenen van Aruba, ook voor in aanmerking komen. “Jazeker”, is hun antwoord, "alleen toeristen komen er niet voor in aanmerking", meldt de gezondheidsdienst ons. Nee, wij zijn geen toeristen op vakantie, wij zijn reizigers, dus dat zit wel goed! We vernemen dat het vaccineren op Aruba is begonnen en dat wij nu (half feb.) als niet-ingezetenen ons echt kunnen melden. We komen niet als laatste aan bod, maar gaan gewoon per leeftijd groep mee. Heel fijn is dat Ben ons naar het bestuurskantoor kan brengen en halen waar we ons moeten melden. We schrijven ons in en we krijgen te horen dat we over een aantal weken al aan de beurt zijn. Wow, dat zou fijn zijn! Het betreft het Pfizer vaccin welke we hier gaan krijgen. Nu weten we zeker dat we helaas niet naar Patricia kunnen, die in februari met haar gezin op Curaçao is. Heel jammer, maar dat wij de prik hier kunnen krijgen op korte termijn betekent voor ons 'een ticket naar de vrijheid'! 

Onze vriend Ben brengt ons heen & terug naar het bestuurskantoor in Noord, waar de inschrijving voor het vaccin plaatsvindt, zo fijn!

Take care iedereen in Holland of waar dan ook, geniet van de sneeuwpret en de crispy-kou, glijdt niet uit... En geniet van de lente straks! (mijn lievelings-seizoen)

En sterkte met het thuiswerken, haha dat doen wij op Pitou ook, thuiswerken elke dag.

...En over dat soepje gesproken... dat was een oester soepje, wij hadden er nooit van gehoord en het niet eerder gegeten. Er worden hier helemaal geen oesters gekweekt op Aruba, dus bijzonder is het! Een oestersoepje uit een blikje, een Arubaanse traditie dus met Oud & Nieuw.

Ik sluit af dat we jullie een heel mooi en gezond 2021 toewensen hopelijk met een 'feestneus' i.p.v. een PCR-neus.

Liefs van ons beiden AYO!😁👃(en kijk uit voor een bevroren neus...)

LISELOTTE  & MACHIEL

en we vinden het heel leuk als je reageert onderaan ons blog is daar ruimte voor, wat je ervan vindt of als je een vraag hebt!

Nog een bedankje is op z'n plaats:

Lieve Mieke & Ben jullie zijn schatten, dank voor jullie altijd support naar ons! We hebben een lange tijd in jullie huis mogen bivakkeren, toen ons schip een rotzooi was; we kunnen altijd meerijden bijv. voor de zware boodschappen, of jullie rijden ons ergens naar toe, als we ons moeten inschrijven voor de vaccinatie. De vele hikes, zwemmen en genieten van gezellige etentjes bij jullie of bij ons aan boord. Om het maar niet te hebben over de vele boeken van Mieke die we kunnen lenen om te lezen! We waarderen dit zeer!

Wist je dat....

* we op een heldere dag Venezuela zien liggen. Aruba ligt het dichtste bij (van de ABC-eilanden) Venezuela op zo'n 40 mijl afstand hier vandaan

* we door de Duitse firma Silwy benaderd zijn (vorig jaar al) en spullen/glazen van hun hebben gekregen om uit te proberen. Vorig jaar juli kwam de doos  aan hier op Aruba, maar we konden in de troep op de werf ze nog niet 'showen'. In de glazen zit een magneet en ze leveren er soepele pads (zit metaal in vooral handig als je een polyesterschip hebt)  bij zodat je glas door de magneetkracht niet omvalt. Ze hebben ook een heel handig ophang systeem, waardoor de glazen (een strip aan ons plafond boven ons keukeneiland) niet meer rinkelen ;) We zijn er heel blij mee

* we dansen onder het tandenpoetsen... voor de muggen. Na regentijd helaas ook muggen, we hebben er nu wel minder sinds we weer op Pitou wonen

* er een heerlijke pandushi (zoet broodje) zomaar in onze kuip aantroffen (dank Merrimac)

* overal op Aruba, stad of cunucu (Arubaanse platteland), kippetjes rond scharrelen! 

* veel Arubaanse jongeren ondanks de hitte, lange broeken dragen en hoodies (wss omdat het in de klassen koud is door de airco)

* als je bootspullen uit Nederland laat overkomen, je geen BTW betaald

* ons gasfornuis niet lekker meer werkt, vanwege de grote pit waarvan de thermokoppel stuk is. We zijn ons aan het oriënteren op een nieuw gasfornuis

* Machiel helemaal idolaat is van het merk YETI! Wat is dat nou weer? YETI verkoopt koelboxen, thermosflessen en koelbekers. Het is prachtig vormgegeven en je drankje blijft dagen koel (met ijsblokjes wat ijs blijft!). De koelbekers kunnen natuurlijk ook voor warme dranken  gebruikt worden dan blijft alles er heel lang in warm ;)

*we weer een heerlijk en gezellig etentje hebben gehad bij Lucia en Kees, samen met Carin en Jan... het houdt maar niet op...

*we beleven hilarische momenten door onze buurman (die niet aanwezig is). Hij heeft een motorboot waar iedereen om een afbeelding lacht en om de naam van zijn schip. Vooral Amerikanen vinden het heel grappig... Wij zitten op de eerste rang en genieten van de mensen die in lachen uitbarsten om deze (nogal flauwe) grap ;) Waarom? Zie onderaan ons blog de laatste foto!

Gepassioneerde Machiel met z'n YETI ;)

 

Onze buurman in de Marina... het trekt veel lachend publiek, hetgeen voor ons weer hilarisch is...