Blog 16. Pitou's voyage Trouble in the Tropics/Pitou's reis Ellende in de Tropen






Prachtige muurschilderingen en mozaïek bankje in San Nicolas, Aruba! 


Aruba, Oranjestad 9 november ’20

Intro “Nee hoor u kunt er niet tussen, u heeft geen afspraak. Gaat u maar naar de balie om een afspraak te maken”, meldt een gedecideerde verpleegkundige van de bloedafnamepoli van het ziekenhuis in Leiden. Sip en met een rommelende buik loop ik (Liselotte) naar de balie waar een gastvrouw zit. Ik doe mijn woordje en de gastvrouw is ontzettend aardig: "loop maar met me mee, ik zal het wel even vragen of je toch tussendoor kan", lacht ze me hoopvol toe. Samen lopen we naar de bovengenoemde afdeling. Ik zat daar al een hele tijd (nuchter) te wachten in de wachtkamer en mensen die na mij kwamen, werden allemaal oproepen, behalve ik. Daar snapte ik niks van (ik had toch ook een nummertje getrokken?) en ging het vragen met als antwoord de kous op de kop. Ik had inderdaad geen afspraak, je kon altijd gewoon binnen lopen bij de poli. Van de Corona maatregelen was ik niet op de hoogte dat er van tevoren een afspraak gemaakt had moeten worden.

Nee, de controle was niet voor een Corona test, maar voor een gewone jaarlijkse controle van de bloedwaardes. En dat was inmiddels al anderhalf jaar geleden door de Corona tijd, waarin we niet naar Nederland konden komen. 


We gaan de werf op voor een aantal maanden!


Wat een ellende dat teak dek moet eraf in de hitte en de vliegen mepper maakt overuren!

Maar voordat we in Nederland zijn, hebben we een aantal maanden doorgebracht op de werf op Aruba. We liggen er sinds begin juli, bij Boatyard Varadero. Op een heel gave manier worden we uit het water gehaald. Een grote tractor wordt bediend door Rishi, een medewerker van de werf, met grote gele hydraulische armen die onder water gaan en Pitou optillen, haar rijden en trekken uit het water. Er komen geen banden (om de romp) aan te pas. Mooie apparatuur van de werf! We krijgen een plekje naast een grote vliko- afvalbak, maar deze stinkt gelukkig niet. 

Op de werf is het heet, stoffig en zweterig en er moet een heleboel aan Pitou gebeuren. We krijgen er heel veel vragen over. Een greep uit die meest gestelde vragen: "Waarom zo’n grote refit, dat is toch allemaal niet zo lang geleden gebeurd?"; "Jeeeetje, waarom gaat jullie mooie teak dek eraf, wat zonde!?"


Ons teak dek gaat eraf, wat een ellende in die hitte....en wat een roest!


Tja, kort samengevat aan een (stalen) schip moet eigenlijk altijd wel wat gebeuren. En wij wisten toen we Pitou kochten, dat het teak dek er een keer af zou moeten. Maar dat het zo snel al zou zijn, nee! dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Wat gebeurt er met de combinatie teak en staal? Jawel… roest, roest en nog eens roest. Onder ons teak dek zat roest en vooral in de tropen waar we nu al weer bijna een jaar zijn, gaat het heel hard, veel harder dan we dachten. Dus gelijk maar even goed aanpakken en we liggen daarvoor prima op de werf van Aruba, veel deskundigheid hier. Het zou alleen iets minder heet mogen zijn.... Voor onze slaap-hut hebben we daar een prima oplossing voor gevonden. We bezoeken een grote winkel in het centrum van Oranjestad (hoofdstad Aruba). En daar vindt Machiel een kleine airco unit voor in onze slaap-hut. De unit gaat door ons luik vanuit de kuip naar binnen en blijft een klein stukje uitsteken in de kuip. Maar dat geeft niet, wij slapen zalig half onder een dekbedje. Hoe heerlijk is het slapen weer in de koelte en even niet zo zweterig. Het is een kleine enclave op Pitou met koele lucht. Normaliter heb je dit natuurlijk op het water wel dan waait het aan alle kanten door. Maar als je op de werf ligt lijkt het nog veel heter, bijna geen wind en vooral zo stoffig. We komen de dagen door met werken en klussen, Machiel buiten, ik binnen! Na het zandstralen van het dek gaat Machiel hard aan de slag met het dek. Het teak eraf en daarna schuren, plamuren en verven, en herhaal... een grote klus. Binnen is het net een sauna, ik ga het gevecht aan met honderden kleine roestpuntjes’. Ik haal alle kastjes uit in de boot en maak alles schoon, een klus van dagen. Later als we weer terug zijn op Aruba, moet het allemaal op nieuw, wat een ellende in de Tropen-hitte... En dat geldt ook voor de bekleding van onze kussens binnen. We hadden veel vertrouwen in het materiaal van de stof, een soort kunstleer of skai, geadviseerd door de boot stoffeerder. Je zou er met een zoute broek op kunnen zitten en vlekken gingen er zo af. Dat was ook zo, totdat we in de tropen kwamen... Het skai kan niet tegen hitte en zweet en gaat barsten.... zo jammer, nog meer ellende dus!


Het dek wordt gezandstraald nadat het teak eraf is en bij het ankerluik wordt er een stukje gelast, er is binnen veel schoonmaak werk om de honderden 'roestpuntjes' te verwijderen!

Ik hoor mezelf wel erg mopperen... het is zeker niet alleen maar ellende, we doen ook andere dingen naast het werken aan de boot. We huren een auto voor een langere tijd en doen boodschappen in enorme Amerikaans uitziende supermarkten waar we heerlijk alles kunnen krijgen. En maken tussendoor uitstapjes op het eiland, als een soort van beloning. Leuke afspraken hebben we op de Beach met de familie King, goede vrienden van ons. Iedereen (8 man) maakt thuis allemaal lekkere hapjes en neemt het eten mee naar de beach, waar we alles opeten met elkaar en zien de zon ondergaan. Zulke gezellige avonden! Ze hebben een enorm lief kleinzoontje, wat een leuk mannetje.


Eten op de Beach met de familie King (Ben & Mieke + (klein) kinderen)


Het is hard werken op Pitou, mede door de hitte, dat is behoorlijk slopend. Machiel haalt al het teak van ons dek af. Man man wat een moordende klus en wat een roest zit onder het teak, zo goed dat we dit nu aanpakken! Bij het ankerluik zitten een paar slechte plekjes, deze worden door de lasser opnieuw gelast. Ook het hele ankerluik vervangen we door aluminium. "Wow Machiel, dat wordt zo mooi!", roep ik blij. "Jaha, lacht hij en aluminium roest lekker niet!"

Ook nemen we de beslissing om de kajuitramen te gaan vervangen. We hadden onder flinke zeeën nogal eens lekkage. Pffft een flinke klus erbij dus, maar ja beter nu even meenemen. Onze zee-railing gaan we ook vervangen en wordt massief rvs, lekker stevig. En als laatste volgt de romp en onderwaterschip opnieuw in de verf, kleur: de romp Pitou-groen natuurlijk en het onderwaterschip wordt net als het dek ook gezandstraald. En met een systeem van primers en lagen verf, wordt het onderwaterschip behandeld met als laatste laag in de zwarte anti-vouling. Een hoop TCL zullen we maar zeggen.

En dan ook nog; en dan ook nog…. Het gaat maar door wat we allemaal nog even willen meenemen. Vooruit ook nog een andere koelkast die we gaan inbouwen. We hebben 2 bovenlader koelkasten ingebouwd waarvan 1 de hitte niet trekt. En ik word kampioen vliegenmepper…. Er zijn veel vliegen op de werf, vast uit die vuilcontainer. Jakkes, ik vind dat erg vies... ze zitten op je eten en op de aanrecht en tafel! En op je gezicht. Ik denk dat ik goed smaak want ze zitten altijd op mij, ook bijna in m'n mond of op m'n lip bahhhh. Ik mep er soms 3 in één klap, oefening baart kunst. De vliegenmepper maakt overuren (en is nu stuk...;).

Nog even wil ik vermelden dat de Arubanen zoooo ontzettend aardig zijn! Op de werf, alle medewerkers zijn schatten en heel toegankelijk. En als ik vanuit de werf boodschappen ga doen om aan voldoende stappen per dag te komen (10.000 is ons streven) loop ik in 45 min. (heen) naar 'de Chinees' (lees supermarkt, eigenaren zijn vaak Chinezen). Onderweg stoppen dan wel 3 auto's (zonder dat ik er om vraag) of ik een lift wil. Dit hebben we nog nooit ergens meegemaakt!


We eten bij Lucia en Kees thuis en we krijgen een rondleiding in de kas van Kees
met prachtige sappige krulsla

Krulsla op Aruba en we krijgen de zorg over 3 honden, een (zieke) kip en een kruidenkas 

We worden heel gastvrij uitgenodigd door goede bekenden van ons uit de tijd dat we woonden op Aruba (1995/1996). Het zijn Lucia en haar man Kees. Lucia woont al heel lang op Aruba en Kees is een Groninger en komt uit Nederland. Ze zijn getrouwd en Kees is op Aruba sla gaan telen/verbouwen. Kees laat ons het hele proces zien en we kijken onze ogen uit. Er zijn weinig initiatieven zoals deze en Kees heeft er de kennis van, na zijn Landbouwhogeschool. Erg gaaf om er te worden rondgeleid. De productie is wel wat teruggelopen door Corona, zeker de helft (update: inmiddels heeft de productie zich al weer prima herstelt). Rijen krulsla, eikenbladsla etc. worden er geteeld in zijn kas. Hij plukt een krop, “die is voor het avondeten straks”, glimlacht hij. Lucia werkt nog steeds bij de Freezone op Aruba en is een erg goede (hobby) kok. Mmmm een pompoensoepje, kip uit de oven met heerlijke kruiden en een zalig toetje. Ondertussen krijgen we van Kees een rondleiding door zijn tuin. Veel fruitbomen met mango’s; drake fruit/papaya erg leuk om te zien hoe alles groeit. Wat een gezellige avond, we krijgen van Kees ook nog veel zaadjes mee van kruiden om op Pitou te gaan verbouwen in potten, wat super!

Op een uitje tijdens het weekeind belanden we in het autochtone stadje San Nicolas. We gaan daar prachtige muurschilderingen bekijken! Zo de moeite waard!


Muurschilderingen in San Nicolas 

Bij onze vriendin Monique, een oud-medewerker van Machiels werk, eten we een aantal keer gezellig mee. We krijgen op 2 A-4tjes aanwijzingen om op haar huis te gaan passen als ze ruim 2 weken naar Nederland gaat. We gaan ons ontfermen over haar huis, 3 honden en een kip, die later een beetje ziekjes wordt, misschien wel van verdriet omdat haar maatje net overleden is. Het zal eenzaam zijn, zo alleen op stok. Ook zorgen we voor een mooie achthoekige kleine kas waar heleboel kruiden in staan, die lusten elke dag wel een slokje water. Het wordt een mooie tijd. We krijgen echt een band met de 3 honden, nooit gedacht omdat wij meer katten-mensen zijn. De honden heten: Berend; Rambito en Zippie. Het worden onze grote vrienden en het is hilarisch om te zien als we ze eten gaan geven. Iedere keer genieten als Zippie in zijn Bench holt en keurig gaat zitten bij zijn bak. Rambito huppelt op zijn korte beentjes naar zijn bakje en Berend, die grote zwarte, holt kwijlend naar zijn bak en gaat (automatisch) in de houding zitten. Ontroerend gewoon. De kip werd dus een beetje ziek, ze leek door haar poten te zakken en kon niet meer op stok. Ik heb haar hok dicht gelaten, welke anders altijd overdag open stond zodat ze lekker in de cunucu (Arubaanse plattenland) kon rondstappen, er leven daar boa's (wurgslangen). Met lekkere hapjes, zoals mais en fruit kon ik haar overhalen toch wat te eten. Gelukkig toen Monique terug kwam ging het al iets beter en later kwam er een aanloop-kip, zodat ze ook weer een ‘maatje’ had. We missen de verse kruiden uit de kas van Monique die we elke dag knipte over ons eten! En we missen de honden....


We passen een paar weken op het huis van Monique en op de honden, kip en kruidenkas


En dan gaat Liselotte naar Nederland na een jaar….hmmm geen kroket te krijgen!

En precies op dat moment is Aruba code oranje. Hier was geen Corona, beweerde we nog in ons vorig blog…. Tja een uitbraak, nu ook hier, vooral onder jongeren in het uitgaansleven. In die kringen bewegen wij ons niet, dus flink zuur dat we daardoor toch in (zelf) Quarantaine (Q) moeten in Nederland. Als ik in Nederland aankom, word ik opgehaald door onze oudste zoon Martijn, op Schiphol. Maar na 8 maanden geen omhelzing… Ook al had ik, samen met mijn buurvrouw in het vliegtuig, onze tafeltjes ijverig schoongemaakt geen bacterie of virus zal te vinden zijn geweest. Maar die omhelzing kan gewoon niet, ik kan nl. ook besmet raken door Martijn dus even afstand houden is op zijn plaats. Dat vind ik echt heel moeilijk van deze tijd... Blijkbaar vind ik veel verbinding in aanraken van mensen en vooral bij mijn/onze kinderen had ik dat graag gedaan!

Eerder heb ik op Aruba al een ‘nood Q plek’ geregeld in Nederland. Ik mag in het appartement van Mip, de moeder van mijn schoondochter Nikki. Hoe ontzettend fijn om de eerste tijd daar veilig te kunnen doorbrengen. Eerlijk gezegd denken we geen Corona te hebben bij aankomst in Nederland, het zal niet aan onze levensstijl liggen wij leven afgezonderd op de werf of voor anker! Tja, aan de andere kant kan ik in het vliegtuig besmet zijn geraakt, dat weet je niet het blijft allemaal zo onzeker.

Bij aankomst in het appartement van Mip (zij is op vakantie) krijg ik bloemen Ad, de vader van Nikki, wat een lief welkom. Ad heeft een appartement onder mijn tijdelijke Q plek, we drinken gezellig thee in de tuin flink op afstand. De rest van de tijd breng ik alleen door, ja dat moet in de Q nou eenmaal. Mijn mobile staat echter niet stil en ik klets alvast met veel familie en vrienden. In de avond ga ik op zoek naar een kroket met een broodje, hmmmm ik verblijf in Amsterdam, maar geen snackbar in de buurt die dit verkoopt. Hahaha wel shoarma sticks halal en andere lekkere happen, maar geen Hollandse kroket. Nu ja, mijn tijd komt nog wel. Ontzettend bedankt Mip dat ik een weekje in jouw fijne appartement kon verblijven!



Martijn & Nikki genieten in hun ruime en prachtige huis & tuin en van hun (inmiddels) 2 poezen!

Geen Corona en hoppen van van zoon naar zoon

De Q tijd vliegt om en ik heb geen Corona verschijnselen (later Machiel ook geen klachten). We logeren beurtelings in de huizen van onze zonen Martijn en Bart Jan. Ze hebben beiden een ontzettend leuk huis gekocht, in Corona tijd. Martijn & Nikki een prachtig huis & tuin, strak opgeknapt 2 onder een kap + privé plek voor de auto en dat in Amsterdam, op een kwartier fietsen van de grachtengordel! Wow toe maar, we zijn onder de indruk, ook van het afwerk-niveau, wat een heerlijke plek met een fijne tuin, waar we regelmatig lekker kunnen zitten. Ze zijn al aan het inrichten met hun mooie meubels en lekker aan het schuiven en ontdekken. En we maken kennis met Lies hun schattige pluizige poes (later komt er nog siamees katertje Dolfje bij), wat een snoezen(poezen). Er wordt de hele week thuis gewerkt, we horen veel call's voorbij komen in hun studeerkamers dat gaat de hele dag door.

En Bart Jan heeft een huis in de Leidsche binnenstad gekocht, een heel charmant en sfeervol huis uit 1910. Mooie hoge kamers met leuke oude details en een open haard. Wat een fijne locatie zo in het centrum, je kan overal naar toelopen. En het station is ook vlakbij en wat een ruimte voor hem in zijn huis, vooral nu ook met het thuiswerken in zijn studeerkamer (ook daar horen we regelmatige call's). Aan zijn huis moet van alles gebeuren vooral cosmetisch en de badkamer verbouwd.

We gaan onzer beide kinderen helpen, maar bij Bart Jan zullen we het meeste gaan doen. En wat gaat het ook mooi worden! We eten met z'n allen gezellig vaak bij elkaar en voelen ons weer even helemaal compleet met z'n vijven. Bij Martijn verf ik stukjes grijs boven zijn aanrecht en bij zijn vuilnisbakken, tegen het spatten, met een fijn penseeltje mooi strak. We genieten enorm van de broodbakkunsten van Martijn. Lekker knisperend knapperig brood, de geur doet je al watertanden! Je wordt er hebberig van. Hij maakt ook nog zalige pizza's voor ons, nog nooit zo'n lekkere gegeten. Hij legt het pizzadeeg + opmaak op een kokend hete steen in zijn oven. Bij Bart Jan ga ik aan de slag met de trap wit verven, en muren verven en project 'wat komt er aan de muur', een impressie van zijn reizen. Machiel gaat zijn badkamer refitten, het houdt ons lekker bezig. Bart Jan kookt nog een heerlijke Indiase hap voor ons, smullen!


En ook Bart Jan geniet van zijn sfeervolle huis, wat een ruimte helemaal voor zichzelf!



Mijn piano verhuist naar Bart Jan. De piano stond in het huis van mijn vriendin Mir die er zo lang liefdevol voor heeft gezorgd. Dank je wel Mir en sterkte met het lege plekje nu.

En op de valreep fiets ik nog met Nikki op onze laatste middag in Nederland naar de Albert Cuyp markt in centrum Amsterdam. Vanuit hun huis ben je in 10 min. fietsen bij het Vondelpark, wat een prachtige route zo midden door het Vondelpark. Ik geniet van de herfstkleuren. Daarna kopen we op de AC-markt stofjes en accessoires, heerlijk zo'n markt. En gezellig om samen met Nikki nog iets te doen, dat waren we al zo lang van plan!


Naast het klussen en samenzijn met onze kinderen zien we veel familie, vriendinnen en vrienden, we hebben heel veel afspraken, soms wel 2 op een dag en dat bijna 2 maanden lang, echt super gezellig allemaal. Lang niet iedereen hebben we kunnen zien helaas.... onze tijd vloog om.


Quality-time met ons gezin, dat is genieten met elkaar!

Toen wij aankwamen in Nederland, voelde het voor ons niet alsof er een jaar had tussen gezeten! Maar we worden hard op feiten gedrukt. Het leven staat natuurlijk niet stil. Een jaar is heel lang, er gebeuren veel dingen welke ook heel verdrietig kunnen zijn.... De (oudere) broer van Machiel, Evert-Jan is onverwachts heel ziek en wordt behandeld met vervelende chemo's. Hij heeft helaas veel last van bijwerkingen, er zijn maar weinig momenten in de week dat hij zich iets beter voelt en daar willen we dan gelijk bij zijn. We willen hem (en Pauline) bijstaan in deze tijd. Gelukkig kunnen we EJ meerdere keren zien. Ook zijn we goed bevriend met Annemiek & Wouter Jan, Wouter Jan is helaas overleden, wij waren altijd erg dol op hem. We konden helaas niet bij zijn afscheid zijn.... en we hebben het online ook niet kunnen volgen vanwege slecht bereik en te weinig data. Gelukkig hebben we met Annemiek geluncht en kunnen napraten over alle gebeurtenissen.

Ja je gezondheid is veel waard, onze controles zijn ook weer gedaan. Gelukkig waren alle (bloed)uitslagen goed. En het verdere gezondheids-personeel wat we meemaakten (darmonderzoek en andere bevolkingsonderzoeken) waren alleraardigst. We kunnen er weer een jaartje tegen aan, hopelijk. 



We genieten weer in Nederland, de tijd vliegt voorbij; Op de terugweg in het vliegtuig naar Aruba!

En jawel, in elk neusgat…!

En dan wordt het tijd om te vertrekken uit Nederland. Op Pitou moet nog veel gedaan worden, voordat ze weer in het water kan. Het wordt tijd om terug te gaan naar Aruba.

Er moet veel geregeld voor ons vertrek. Op 2 manieren.

Allereerst is er veel nodig voor de boot, hetgeen we in Nederland online hebben besteld. We hebben een pallet laten inschepen met diverse spullen voor Pitou, o.a 100 liter verf; nieuwe kajuitramen; koelkast etc . Daarnaast nemen we veel spullen in onze koffers mee, helaas hebben we wat overgewicht als we bij KLM-balie staan, gelukkig matst de stewardess ons nog een klein beetje.

Daarnaast moeten we een hele papierwinkel invullen voor de KLM en voor Aruba, tjonge tjonge allemaal vanwege COVID-19. Je kan in Nederland al een Corona test (deze PCR-test is verplicht bij binnenkomst Aruba) doen, maar dat is bij een commerciële instelling. Je moet de test-uitslag zwart op wit hebben, die geven ze niet af bij de GGD. Wij kiezen om de test te laten doen op Aruba.


Het Corona Test-Center op Aruba, de PCR-test is verplicht anders kom je het eiland niet op!

Veel mensen vragen zich af, kan dat wel, reizen in Corona tijd? Ja dat kan, het is wel voor ons een reis die moet en noodzakelijk is, ons ‘drijvende huis’ is immers op Aruba. 

Nederland is code rood, wel heel zorgelijk vinden we. We hebben de maatregelen gezien in de persconferenties. We hopen dat het resultaat zal hebben, een grote ingreep, alle horeca dicht... maar we zien de besmettingen momenteel helaas nog steeds flink oplopen. 

In het vliegtuig is het niet druk, we kunnen ruim zitten bij een exit-plek. Als we aankomen op het het vliegveld van Aruba, wordt iedereen vriendelijk maar beslist geleid naar het opgezette Hospitaal het COVID-19 Test Center, waar allemaal mensen staan in maanpakken. Je laat daar je test uitslag zien (de PCR-test uitslag mag niet ouder zijn dan 74u) en dan mag je naar de uitgang. Wij hebben nog geen test gedaan, wij kopen ter plekke 2 PCR-testen (a 65$ pp). Met deze testen in de hand lopen we naar de professionals. Beetje met bonkend hart… vooral ik (ben geen held). Bij Machiel in keel en in 1 neusgat, hoppe-tee bij mij in 2 neusgaten de staaf naar binnen (1 neusgat zat dicht...) en de keel. Foto's maken/filmen mogen we niet. Gelukkig viel de test eerlijk gezegd reuze mee, ook waren de professionals ontzettend vriendelijk. De uitslag zou komen binnen 24u, allebei negatief. Hoera! 



Ons leven op de werf, je ziet er niet aan af
hoe heet het is....;)

Zo spannend, zien we beestjes?! En we wonen (tijdelijk) in een prachtig Caribisch huis! 

"Ik ga eerst alle kastjes open maken!", roep ik naar Machiel. Een spannend moment als we na ruim 2 maanden terugkomen op Pitou. Ze staat fier op haar stutten en we klimmen de paar meter hoge trap op naar boven. Ik gooi de luiken open, het is weerzinwekkend heet en benauwd in Pitou. Gelukkig ruiken we geen vreemde luchtjes, Machiel heeft voor zijn vertrek alles leeggehaald, twee koelkasten en de vriezer en alle vuilnis weggegooid, de held! En.... geen beestjes behalve wat vliegen die net door de luiken naar binnen zijn gekomen. Een nieuwe vliegenmepper moeten we nog aanschaffen! Ik bewonder de kuip die Machiel vlak voor zijn vertrek geschuurd, geplamuurd en in de verf heeft gezet.


Het prachtige Caribische huis van Mieke & Ben

Na onze aankomst op Aruba half oktober gaat het leven weer zijn gangetje. En vanuit 2 nachten verblijf in een appartement vlakbij de boot, verhuizen we naar het grote huis van Mieke & Ben gelegen in het centrum van Oranjestad. Geweldig, we mogen op hun huis passen welke te koop staat. Het is een prachtig Caribisch huis (in Koloniale stijl maar dat mag je niet meer zeggen geloof ik?). Zij wonen al in hun nieuwe huis met een zwembad, waar we al een keer lekker hebben gezwommen en zalig hebben gedineerd. Het huis waar we op passen is een mooi groot en sfeervol huis met heel veel authentieke elementen en (bad) kamers (als je geïnteresseerd bent, laat het ons weten!). We zorgen voor de visjes binnen en een Prikichi (parkiet) buiten en een heleboel planten op het terrein en de prachtige authentieke porch. Heel erg fijn dat we in hun huis mogen verblijven, op Pitou zijn we met de kajuitramen bezig die uitgezaagd moeten worden uit het kajuitdak (welke net dichtgelast is) en alles ligt overhoop. Het is nu niet leefbaar daar in de hitte en de troep. Over een paar weken zal dat beter zijn en hopelijk gaan we medio eind november/begin december weer het water in. Super bedankt Mieke & Ben voor dit aanbod en voor de volle koelkast die we treffen met wijn en andere lekkere hapjes, jullie zijn schatten!


We genieten van de porch (huis van Ben & Mieke) waar we nu 's avonds eten,
weer eens iets anders dan onze 'kuip'!

Plannen voor de komende tijd

Dat is wel een moeilijke....

Elke reiziger/cruiser zoals wij, ondervindt momenteel problemen vanwege de Covid-19. Dan valt er slecht te plannen. Maar we gaan niet bij de pakken neerzitten. Het was onze bedoeling nog niet om volgend jaar al door het Panama Kanaal te gaan. De beste tijd daarvoor is februari, a.s februari vinden we te vroeg. We hebben immers Colombia nog niet gezien, alsmede de San Blas eilanden bij Panama en Panama zelf ook nog niet. Daar willen we toch echt goed de tijd voor nemen. Ook vinden we het nu nog te onzeker ivm Covid om naar deze landen te gaan, dus even afwachten en geduld hebben. Zoals het er nu uitziet, komen onze kinderen de feestdagen over naar Aruba...., hoe gezellig, ze hebben al geboekt! We verheugen ons enorm, we gaan onder andere met elkaar duiken, op Aruba zijn erg mooie duiklocaties! En het fijne is dat we vrij zijn om te gaan en staan en waar we willen duiken, uiteraard volgens alle bestaande regels met zorgvuldigheid voor het koraal wat rondom Aruba ligt. Ook de horeca is hier open aan alle maatregels houdt men zich hier goed. Er is voldoende afstand en alle mensen dragen buiten en binnen op openbare plekken mondkapjes. Iedereen voelt zich verantwoordelijk en de besmettingen zijn enorm gedaald na een aantal weken avondklok (die was er toen we in Nederland waren). En je komt het eiland niet op na een verplichte PVR-test, al eerder genoemd.

Medio januari/februari willen we met een mooi weervenster richting Curaçao. Een weer venster is wel nodig, omdat Curaçao en ook Bonaire tegen de wind in liggen. Dat betekent stroom en wind tegen, niet al te fijn. Na Curaçao willen we nog een tijdje naar Bonaire, als dat lukt met de bijna-altijd-bezette-moorings (daar betaal je overigens voor, tussen de 10 a 12 $ per nacht). Een mooring is een ankerboei, je mag op Bonaire niet vrij ankeren vanwege het koraal rif. Er ligt rond Bonaire veel koraal, met je anker uit kan je daarmee het rif beschadigen. Er zijn een 30-tal (?) moorings welke bijna altijd bezet zijn. Dus dat wordt even afwachten, hopelijk kan het wel. Na Bonaire willen we weer terug naar Aruba. Op Aruba kunnen we wel altijd (gratis) ankeren, daar is naast mooi rif, een zandbodem op de ankerplekken en je ligt dan binnen het rif. Dus dan beschadig je niks.

Het klussen gaat ondertussen door, Inmiddels zitten er nieuwe kajuitramen in Pitou, een heel ander gezicht....


1. de oude lekkende kajuitramen; 2. de kajuitramen dichtgelast; 
3. we tekenen de vormen van de nieuwe ramen op de kajuit; 4. de nieuwe kajuitramen

En van binnen, zo blij mee, aan beiden kanten kan er nu ook een raampje open!

Wij krijgen nog wel eens de vraag, "Gaan jullie nu stoppen vanwege Corona"? Ons antwoord luidt: "NEE! We hebben geen enkele reden om te stoppen met onze zeilwereldreis, wij hebben en nemen de tijd!".

We zien wel zeilers (en andere wereldreizigers) die hun reis hebben gestopt en terugzeilen naar hun (thuis)land, of hun boot op transport hebben gezet omdat ze niet verder konden (vanuit Caribisch gebied of Pacific). Ook zien we zeilers die hun boot achterlaten op de kant/werf en voor langere tijd naar hun thuisland gaan. Ze nemen een pauze en hopen dat volgend jaar de Corona problemen wat zijn afgenomen en ze verder kunnen gaan met hun reis.

Wij hopen dus de eerste helft komend jaar de ACB eilanden aan te doen en halverwege volgend jaar richting Colombia te gaan.


En jaaaa we weten het, er zit wel veel tijd tussen blog 15 en 16.... Door al het klussen voelde we weinig lust hier aan te werken. We beloven dat er tussen blog 16 en 17 minder tijd zal zitten!


Lieve groet 😘 van ons en take care alle-Hollanders-in-code-rood-gebied, houd de gepaste afstand vol en het thuiswerken,


Ayo!

Liselotte & Machiel


Wist je dat.....
* als Pitou weer in het water ligt, we weer gaan duiken! Hier op Aruba zijn prachtige duiklokaties. Wij hebben allebei ons PADI al lang geleden gehaald en Machiel is een advanced-  en nitrox-duiker (dan kan je met extra diep en langer duiken met speciale zuurstof). We hebben al veel duiken gemaakt, maar dat is wel alweer een tijdje geleden. Als de kinderen (allen duikers) komen,  gaan we heerlijk duiken met z'n allen! Martijn is dive-master en kan alle kennis bij ons allemaal weer even opfrissen hahaha ;)
* ik voor mijn verjaardag heerlijk uit-eten ben genomen door Patricia mijn jongste zus!
* wij hopelijk eind november/begin december weer te water gaan! 
* wij hebben genoten dat Evert Jan (broer Machiel) ondanks zijn ziek-zijn, heel  lekker voor ons heeft gekookt (hobby kok) en wij altijd een auto van Pauline & EJ konden lenen, zeer bedankt daarvoor!
*we in ons volgende blog veel foto's gaan laten zien als Pitou weer helemaal mooi is! We maken ook foto's  in de kajuit van de nieuwe bekleding op de kussens en de nieuwe look van de kajuitraampjes binnen!
* we ons bofferds en bevoorrecht voelen met zoveel fijne mensen om ons heen! In Nederland en in de (zeilers) wereld ;)
* laat ons weten wat je van het blog/filmpje leuk vindt of mist of graag nog van ons wil weten!   Laat je reactie achter onder aan ons blog ;)


Gezelligheid met andere zeilers Songofthesea (Zweden) en Eight (Nederland) op Aruba!


 

Reacties

  1. Superleuk te lezen en fijn dat jullie zo genieten van/in ons huis, liefs Mieke

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha, dat is leuk Mieke, zo'n snelle reactie van jou! Wij genieten inderdaad enorm van jullie fijne ruime en sfeervolle huis! Voor ons een grote uitkomst op dit moment. En dank voor alle gezelligheid en lekkere happen we genieten daar enorm van!
      Liefs van ons,
      Liselotte

      Verwijderen
  2. Wat een klus hebben jullie achter de rug met de boot. Ziet er weer mooi uit, geweldig! En Aruba is jullie niet vreemd, dus blijf vooral genieten daar in de Caribbean. Wij kijken het de komende tijd nog even aan of we nog naar Sint Maarten gaan. Als het kan gaan we vanaf januari weer voor 2 maanden. Eerst hier nog maar even deze bizarre tijd doormaken, gaat lukken. Groeten en veel plezier. Lex

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Lex,
      Ja het is een grote klus en we zijn nog niet klaar! Het regent hier momenteel veel, dat schiet niet erg op. Moeten nog wachten met het verven. Maar komt goed we wachten een droge zonnige dag af. Klinkt goed jullie plannen naar St Maarten, heerlijk om daar te overwinteren. Ja het is een bizarre tijd met die Covid. Take care, en mooie tijd daar! Hartelijke groet,
      Machiel

      Verwijderen
  3. Ha Liselotte en Machiel, Goed om van jullie te horen en jullie belevenissen te vernemen! Als jullie geen tijd hebben mag blog 17 ook een klein blogje zijn hoor, maar wel fijn om af en toe wat van jullie te horen. Gisteren heb ik met mn moeder van jullie filmpje genoten. Lieve groeten, geniet en blijf gezond van tante Ank en nicht Marian

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Marian, wat leuk je reactie! Jullie zijn onze trouwe lezers en kijkers van blog en film. Erg leuk dat jullie ons zo volgen. Hoe is het met je huis in Scheveningen? Vordert het al met de bouw?
      Lieve groet uit het warme Aruba en 'take care' ook aan aan tante Ank! Xx

      Verwijderen
  4. Hi lieve vrienden, wat een gezellige blog weer met prachtige fotos. We genieten van jullie gezellige vriendschap en aanwezigheid in Aruba, samen mooie wandelingen maken aan de noordkust, boodschappen doen en pas zalig bij jullie aan boord gegeten, met de dinghy na afloop in het donker weer naar wal. We zijn praktisch buren, het voelt zo vertrouwd jullie pitou zo dichtbij te zien.Gezellig hoor, straks doen we het weer met jullie verhalen van elders. We wensen jullie veel mooie avonturen, en genieten nog even van jullie, lieve buurtjes.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten