Blog 15. Pitou’s voyage lock-down Martinique➙Quarantaine Aruba/ Pitou’s reis lock-down op Martinique➙Quarantaine op Aruba

klik op de video 


Aruba, 25 juni '20

Als in een film
"Machiel, het is net alsof we midden in een scene zitten van Crime Scene Investigation !" roep ik naar hem. Machiel lacht me toe en knikt... We hebben er net een oversteek op zitten van een kleine 4 etmalen, van Martinique naar Aruba 560 NM. Zoals altijd voelt alles nog een beetje onwerkelijk en wazig na een oversteek. We hebben net aangelegd op Aruba bij een afgesloten stuk waar de Medische post zit, de douane en de immigratie. Een geblindeerde jeep stopt en de berijder stapt niet uit. Het donkere raampje gaat naar beneden, het is een man en hij meldt dat wij hem moeten volgen. We lopen een halve kilometer samen met hem op terwijl hij in zijn auto rijdt, raampjes blijven dicht (vast vanwege de airco). In de verte ligt een container met een trapje aan zee. Nog een stukje lopen en we zien een wasbak buiten bij een paal. Het autoraampje gaat weer open en we krijgen de opdracht dat we onze handen moeten wassen. Hij geeft ons een lichtgroene mondkap, zelf draagt hij geen mondkap, vandaar misschien dat hij in zijn auto blijft. Het voelt allemaal wat spooky.... We moeten buiten wachten bij de container op de dokter, die een medische check bij ons gaat doen. 

Het officiële gedeelte bij douane en immigratie en wachten op de dokter in de container

Uiteindelijk wachten we drie kwartier buiten in de wind. Het lijkt wel alsof in een soort horror film zitten. We voelen ons zenuwachtig voor die check, gaan ze met zo’n wattenstaaf diep in je neus wat we hadden vernomen (Corona check)? Uiteindelijk komt de dokter aanrijden. Een jongeman, hij vraagt ons nog even geduld te hebben, we mogen in de container wachten. Als we de dokter zien, heeft hij een heel pak aangetrokken, we zijn toch in een real-life soap beland.... het lijkt wel een maanbewoner met helm, spatbril en mondkap (het doet me aan m’n zus Patricia denken haha :). Het onderzoek valt mee en er gaat niks in die neus. Wel heel aantal vragen en onze temperatuur wordt opgemeten, alles is goed. Daarna volgen immigratie en douane. Allemaal uiterst vriendelijk en voorkomend. 
Bonbini na Aruba!

Veel om te vieren! 
We maken op Martinique nog net de ‘gedeeltelijke’ lock-down mee. Hetgeen betekent dat we mogen reizen op het eiland. Hoe heerlijk voelt dat om meer dan 1000 meter van je plek te mogen. Dan ziet de wereld er heel anders uit!  
Maar eerst vieren wij mijn bijzondere verjaardag (een kroon jaar....) en krijg veel ‘Corona knuffels’ van iedereen. Dat is een ‘hug’ op afstand, we moeten er altijd erg om lachen, alsmede bij een ‘Corona high five’,  die ook gewoon in de lucht blijft hangen. Heel gezellig is dat de Nederlandse boot Karma en Duitse boot Mika daar nog net bij kunnen zijn. Op 11 mei gaan we de gedeeltelijke lock-down in, wat inhoudt dat je mag reizen en met 15 mensen bij elkaar mag zijn. Hoe gezellig om mijn verjaardag en dat mooie nieuws te vieren op Pitou , met een borrel en een hap. Het wordt een heel gezellige avond met elkaar, alle ‘Matties in Martinique’ (4 zeilboten en wij) voor het laatst zo bij elkaar. 

Hiep hiep! De hoed met kaarsjes heb ik gekregen van de Karma en is al op veel hoofden geweest, we hebben heel wat verjaardagen met elkaar gevierd! Erg leuk dat ik hem mag houden ;)

Van onze kinderen krijg ik een verrassing. Ze hebben een heleboel filmpjes van felicitaties van vriendinnen, familie en bekenden aan elkaar gemonteerd. Hoe geweldig is dat, ik was er heel ontroerd door. Je bent toch erg ver weg en op die momenten mis je toch je familie en vrienden. Een schot in de roos lieverds, nog heel erg bedankt. Als ik aan de jongens denk moet ik al lachen, haha ;) Ze werken thuis en dat zie je.... die ‘Corona’ kapsels van ze.... vooral Martijn, die kon een krul in zijn zwarte snor draaien, ze hebben flinke baarden en lange haren. We bellen zeer geregeld met elkaar, erg fijn om ze te spreken en te zien. Gelukkig hebben we hier een goede verbinding met het internet.
Machiel heeft voor mij nog een leuk cadeautje in petto! Het is niet te krijgen op Martinique, sowieso zijn veel winkels nog dicht en is alle horeca is gesloten. Ik krijg van hem een ukelele, een grote wens van mij. Een handzaam klein muziekinstrumentje/klein mini gitaartje waar heel eigen klank en muziek uit komt. Dat lijkt me zo leuk om er muziek mee te gaan maken. Mijn plan is eerst op You Tube te kijken naar wat instructie filmpjes ‘hoe de ukelele te bespelen’, de zogenaamde tutorials. Maar dat wordt nog een uitdaging, want ben linkshandig! We gaan het zien, eerst maar eens aan een ‘linkshandige’ ukelele zien te komen, dan spannen ze de snaren in spiegelbeeld. Op de Pacific wordt er veel ukelele gespeeld daar kan ik vast ook wat lesjes krijgen, maar dat is toekomstmuziek ;) 
We zwaaien Karma en Mika uit op 13 mei, een moeilijk moment. We hebben elkaar voor het eerst gezien op een verjaardag in San Miquel in oktober 2018, op Tenerife. En daarna veel met elkaar opgetrokken in vele landen. We zien hun voorlopig niet meer, zij gaan richting Azoren en daarna via Engeland naar Nederland. Dat waren dus de Matties, in deze samenstelling zullen we elkaar denk ik niet zo gauw meer zien. 

De Matties in Martinique, 11 mei '20

Heel jammer dat Karma en Mika niet op de Azoren aan land mogen na zo’n lange oversteek. Op het moment dat ik dit blog schrijf, zijn ze nog niet aangekomen en al bijna 4 weken op zee! Dan moet je toch even bijkomen lijkt ons. Maar na 48 uur moet je het eiland Faial (Azoren) al weer verlaten (COVID-19 beleid), eigenlijk niet verantwoord om dan al weer de zee op te moeten. Je mag alleen foerageren, een bestelling opgeven, maar zelf niet de kant op. We hopen dat ze maar gauw veilig aankomen. Update: Karma en Mika zijn na een pittige tocht van ruim 4 weken (!) veilig aangekomen op de Azoren. En fijn nieuws is dat ze waarschijnlijk toch aan land mogen, na een Corona test (jawel zo’n ding in je neus!). Overigens hebben veel boten die aankomen op de Azoren schade opgelopen. Een autopiloot (automatische stuurinrichting) die stuk is, topje mast afgebroken, stagen gebroken etc. Het is echt een heel heftige oversteek geweest met  veel tegenwinden (of helemaal geen wind dat wil je ook niet) wat we van bevriende boten vernemen.

Muurschilderingen van de autochtone bevolking van Martinique. Helaas zijn alle musea nog dicht en andere culturele (dans) evenementen

We verkennen Martinique!
Vanwege de iets meer vrijheden op Martinique, huren we een auto en gaan we eindelijk het eiland 
verkennen samen met de andere overgebleven Matties (ieder stel heeft een auto gehuurd). We bezoeken Saint Pierre, een stadje in het NW van Martinique welke door de vulkaan uitbarsting volledig werd verwoest en onder het as is gekomen. We zien nog ruïnes hiervan, heel indrukwekkend. Ook gaan het regenwoud in met z’n prachtige vegetatie waaronder paraplu varens. Prachtige kleuren groen, in zoveel schakeringen dat is erg genieten. We verdwalen nog, de hike werd iets langer dan we dachten. Ook bezoeken we met z’n allen de Rum Fabriek Saint James. Er zijn veel Rum fabrieken op Martinique, maar ze zijn allemaal nog dicht, wegens maatregelen COVID-19. Wel kunnen we op het terrein rondkijken en in het museum. Het landgoed is in heel goede staat, het plantage huis is beeldschoon van binnen en buiten. Ik kijk natuurlijk naar het mooie authentieke interieur, maar ook de buitenkant is prachtig. Vanzelfsprekend kopen we rum, helaas is er geen proeverij vanwege Corona, dat is nou weer jammer. Onderweg zien we veel velden met suikerriet en bananen plantages. 

We huren een auto en de (overgebleven) Matties gaan Martinique op, eindelijk!

Alles blijft wel beetje ‘kaal’ omdat alle horeca nog steeds dicht is. Nergens kunnen we een ‘terrasje’ pakken of een hapje eten, al sinds half maart niet. Ook de hoofdstad Fort de France toont daardoor ongezellig, er zijn weinig mensen en bijna geen winkels open. 
Later gaan Machiel en ik nog naar de Decathlon die wel weer open is, een heerlijke zaak, waar je altijd wel weer naar buiten gaat met iets wat je van te voren niet had bedacht. Ik ben blij met een gezicht-snorkel, die over je hele gezicht aansluit (het ziet er alleen niet uit), dit type snorkel bevalt ons heel goed. 

Memorial de l'Anse Caffard  is heel aangrijpend

Gezellig samen in de auto verkennen nog verder het eiland ook zonder de Matties. Martinique is prachtig, we vinden het een van de mooiste eilanden tot nu toe. 
We bezoeken aan de kust een monument van een gezonken slavenschip Memorial de l'Anse Caffard. Het slavenschip is vergaan voor de kust nabij het rif van de Diamant Rock en door niemand overleefd. De sculpturen staan indrukwekkend over de baai en de zee uit te kijken. De plek, de beelden, de gebeurtenis, het grijpt ons beiden aan. Ook wij staan even verstild op deze bijzondere plek over de baai uit te kijken naar de Diamant Rock, met een aangeslagen gevoel.
Daarna vervolgen we onze weg door een aantal kleurrijke plaatsjes zoals: Diamant; Anse d’ Arlet en Anse Mitan. In Anse Mitan hebben we op onze vorige reis een hele tijd gelegen, nostalgie dus. Toen hadden we 2 jongetjes van 6 en 8 jaar rondlopen.... tel er nu maar 22 jaar bij op, time flies!

We bezoeken kleurrijke dorpjes op Martinique 

Tijd om te gaan
Al een hele tijd zijn we in gesprek met de havenmeesters van Curaçao en Bonaire. Het is inmiddels midden mei, officieel is het orkaan seizoen al begonnen begin mei. We willen weg uit deze zone en het blijft maar onduidelijk. Curaçao blijft ontoegankelijke eisen voor ons stellen. Quarantaine maatregelen in een duur hotel is voor ons geen optie, we hopen gewoon op onze boot te kunnen blijven waar we de quarantaine tijd kunnen uitzitten. De toelating van Bonaire laat ook maar op zich wachten (hmmm mopper mopper....). Iedereen doet vast enorm zijn best, daar zijn we van overtuigd maar we krijgen er toch een ongeduldig en onrustig gevoel van. Het blijft blijkbaar toch iets heel ingewikkelds een zeilboot, we zijn geen vliegtuig en geen cruise- of vissersboot, we zijn nergens onder scharen. Ze weten niet wat ze met de jachtjes aan moeten. Tot.... Aruba met een hele slimme zet komt. Zij scheppen een goede mogelijkheid voor zeilboten. We mogen komen en van onze Quarantaine tijd (2 weken niet van je boot af) worden de dagen op zee afgetrokken. En gewoon op onze boot voor anker in de baai en daarna voor onderhoud op de werf aan de slag. Jaaaah dat is wat we willen.

Le Marin/Martinique in de lock-down: links gewapend met handschoenen de 'Simply' in, rechts op afstand wachten bij de 'Carrefour' 

Opeens gaat alles in een sneltreinvaart. We krijgen officiële toestemming van Marina Varadero (zij hebben een overeenstemming met de regering hierover gemaakt) om naar Aruba te mogen komen, hoe fijn! 
We gaan flink wat boodschappen doen hier in Le Marin, op Aruba zijn een aantal producten toch wat duurder. En verder verse groenten en fruit inslaan voor de oversteek en de quarantaine tijd daarna, want we mogen 10 dagen niet van onze boot af. Ook maken we de ankerketting schoon, je wil niet geloven wat daar allemaal aanzat voor aangroei. Barnacles, duckshell’s, allemaal van die plakschelpen en er hangen grote groene slierten aan. We mogen niet weg, we zitten gewoon vast aan hele families schelpen. (later hoorde we nog een goede tip, 20 meter meer ankerketting uit en de ketting schuurt zichzelf schoon, dank Catamaran Eight!). Enfin gewapend met een schroevendraaier en een tang gaat Machiel de beesten te lijf. Hij is er uren mee zoet. Ik ruim binnen op en maak alles weer zeevast. Het is al weer een tijdje geleden dat we een wat grotere oversteek hebben gemaakt. Door de lock-down hebben we op Martinique het langst gelegen van onze reis en geen meter gevaren met Pitou. We hebben ons heel veilig gevoeld in de hele  COVID-19 tijd op Martinique en we voelen ons daar heel dankbaar voor! De mensen zijn heel aardig en toegankelijk. We hebben gelukkig nooit het gevoel gehad dat we 'weggekeken' werden door de bevolking hier. Want dat soort verhalen hebben helaas ook gehoord van mede zeilers. Vooral in gebieden als Indonesië en op de Malediven, daar wil je nu liever niet liggen met je zeilboot. Ook konden we in Le Marin, door z'n 3 prettige supermarkten, ons altijd goed bevoorraden in afgelopen 3 maanden. We hebben nooit tekort gehad aan vers fruit, groentes of andere producten en wc papier was er altijd (haha).

De route

De kerkklok luidt uit de kajuit!
Op zondag 24 mei is het zover. Een ontroerend moment als we worden uit- getoeterd en gezwaaid (traditie onder zeilers) door de overgebleven Matties. En dan zijn we opeens weer echt alleen en onderweg, na 70 dagen lock-down. Wat  heerlijk om weer vrij te zijn en het gevoel van de wind in de zeilen! De route is dwars over de Caribische Zee 560 NM westwaarts richting Aruba. Het is wel weer even wennen aan boord. Gelukkig beginnen we rustig, er staat niet veel wind en er is een prachtige zonsondergang. Later worden alle bewegingen iets meer, we ‘rollen’ weer een bekend gevoel ;) Buiten een knobbelige zee en binnen geratel van kopjes, glazen, flessen pffft, ondanks goede voorbereidingen toch weer vaak een hoop geluiden. We doen er rubberen-netjes, sokken en washandjes tussen om het geluid te dimmen. 

We beginnen rustig, weinig wind een prachtige zonsondergang. Zie je de Diamant Rock?

Wat is dat nou weer voor geluid, het lijken wel kerkklokken”, roep ik lachend? We gaan samen op zoek waar die klinkende klokgeluiden vandaan komen. Nou we hoeven niet ver te zoeken in die kleine ruimte hier. Het blijkt te komen uit onze nieuwe tafelpoten.... krijg nou wat! Machiel heeft in Zuid-Spanje een prachtig nieuw tafelblad gemaakt, maar daar horen ook poten onder, die we hebben aangeschaft in Spanje. Tot nu toe geen geluk met de tafelpoten, de tafel 'schommelde' aan alle kanten en niet eens onder helling....! (als Pitou scheef hangt) In Le Marin hebben we nieuwe aluminium tafelpoten gekocht. En blijkbaar werken de ‘poten’ als een soort orgelpijp of klokkenspel want komen er verrassende klanken onder helling  uit. Niet om aan te horen dat metalige geluid! Na een tijdje horen we het gelukkig niet meer, het zal een soort resonantie zijn geweest waardoor dat geluid kon ontstaan. Verder vallen we weer goed in ons ritme, eigenlijk pakken we dat heel gemakkelijk op, ook ons wachtensysteem bevalt nog steeds goed, 3 uur op - 3 uur af. De nachten zijn heel donker, er is bijna geen maan, maar daarentegen is er een fantastische sterrenhemel.  Helder en fier zien we aan bakboord (links) het Zuiderkruis staan, mijn lievelings-sterrenbeeld. In mijn nachtwacht kan ik eindeloos lang genieten en turen naar alle sterren en planeten, een heel speciale beleving. Heel fijn is dat wij allebei geen last van zeeziekte hebben. 
We hebben onze live-track weer geactiveerd, die veel bekeken is. Met dank voor al jullie reacties, erg leuk zoals er wordt meegeleefd. In de live-track zie je onze precieze route, we zeilen over een prachtig blauwe Caribische zee. Helaas zien we geen dolfijnen of walvissen. En we hebben ook geen vis gevangen, maar dat heeft een reden. In de Sargassozee in de Atlantische oceaan drijft veel wier in het water. Het zijn vrij in het water levende en zwevende bruinalgen van het geslacht Sargassum, een algenwoud of te wel de specifiekere aanduiding een Sargassumwoud. Vanuit de Sargassozee komt veel wier naar het Caraïbisch gebied, waar het als een plaag wordt gezien, op (ei)land en zee. Het is een soort vettig bruine derrie in trossen wat op de zee drijft. Het goedje blijft echter hangen in je vislijn, dus die halen we maar weer binnen. Op gegeven moment is het hele water egaal bruin van het wier, het is net een eiland. Het lijkt op een fluweel zachte lap waar we doorheen varen, het spul ligt gedrapeerd als een deken op het water als een lage heuvel. Een plaag of niet, het was heel  bijzonder om hier dwars doorheen te varen, nog nooit zoiets gezien!

We varen dwars door een eiland van bruin wier!

Bonbini Pitou
Aan het einde van de dag komen we na kleine 4 etmalen op Aruba aan. We worden verwelkomd en begeleid, na ons bezoek aan de autoriteiten, door een speedboot van de haven Marina Varadero. Ze leiden ons naar een plek waar we voor anker kunnen, nog buiten de baai, maar binnen het rif. Het is laag water, we kunnen nog niet over de (ondiepe) richel in de kleine vaargeul, wij steken met onze diepgang van 2.40 meter, te diep. We ankeren, tot nu toe altijd goed gegaan, maar vanavond even niet. In het pikkedonker zien we op de ipad dat we aan het krabben zijn.... oef! Dus anker op, het blijkt dat we in een visnet zitten. We ankeren opnieuw en liggen als een huis.

Aankomst Aruba: Foto 1 links liggen we aangemeerd bij de douane/immigratie op een afgesloten terrein, foto 2 warme ontvangst met bubbels, we zijn blij dat we er zijn! 

De volgende ochtend vroeg gaan we anker op, het is hoog water. De boot van Marina Varadero gaat ons weer voor en trekt ons over de drempel in de smalle vaargeul, het gaat gemakkelijk. We komen in de baai toch nog even vast te zitten en ze trekken ons er uit. En... we worden toe-getoeterd door allemaal cruisers/zeilers die in de baai in Quarantaine liggen. Alle boten hebben lijntjes bij hun mast met vrolijke gele Q-vlaggen. Wat een super welkom, maar het wordt nog mooier. Heel leuk is dat de boot van Varadero 2 flessen bubbels naar ons komt brengen! Een fles van de haven en een fles + luxe notensnackmix van onze vrienden Mieke en Ben die op het eiland wonen. Ook Lucia een vriendin van ons, wonend op Aruba is met haar man Kees naar Varadero gekomen, zij hebben  met een lichtje in het donker naar ons staan zwaaien, wat we helaas niet hebben gezien. Zo leuk, maar we kunnen nog even naar niemand toe! Het duurt nog wel even eer we iedereen weer zien. We gaan net als de andere boten in Quarantaine voor 10 dagen. Deze tijd vliegt om, we zwemmen in ruig water om de boot want het waait hier als een dolle. We eten, slapen, zwemmen, lezen, schrijven artikelen en werken aan dit blog en filmpje, maar we vervelen ons ook wel.... en repeat
Bij onze eerste stap op land zien we Monique, een vriendin van ons uit de tijd dat we op Aruba woonden, hoe leuk om haar weer te zien en bij te kletsen. Wij gaan op haar huis passen als zij een paar weken naar Nederland gaat. 
We huren we een auto en gaan naar de supermarkten, al ons verse spullen hebben we opgegeten, op 1 sinaasappel na. Ongelofelijk de supermarkten hier, alles is werkelijk te krijgen, blauwe bessen, aardbeien dat is voor ons een jaar geleden dat we die sporadisch op de Canarische eilanden tegenkwamen. Dusss dat wordt een toetje, aardbeien met slagroom! Ook ga ik na 8 maanden weer eens naar een echte kapper en dat is zooooo fijn.... 

Zo fijn!

We hebben het gevoel dat we van alles moeten inhalen. Op Aruba zijn al veel winkels open, maar lang nog niet alle. Bijzonder is dat er helemaal geen toeristen zijn, dat hebben wij nog nooit meegemaakt. We bezoeken veel bekende plekjes voor ons, we hebben hier immers in 1995-1996 gewoond. Alsmede zijn we in 1999 op onze eerste wereldreis met de kinderen lang op Aruba geweest, hebben voor anker gelegen op meerdere plekken, o.a tegenover Oranjestad en ook in de haven gelegen. Er gelden nog steeds dezelfde voordelen als toen, een maand in de haven dan krijg je 40% korting en mag je gebruik maken van het heerlijke zwembad van het Renaissance Hotel om de hoek.  Het is nu overal rustig, ook op de prachtige stranden. De zee is echt ongelofelijk mooi blauw hier. We gaan weer na maanden uiteten, dat is fijn en genieten. Op het terrein van Marina Varadero zit een Visrestaurant en daar laten we de catch of the day goed smaken! 
Sociaal is het heel druk, we worden onmiddellijk toegevoegd aan meerdere app-groepen van de andere boten. Een app-groep van boten in Quarantaine, dan hoor je om 17:00 uur een toeter en dan gaan we met z'n allen op het voordek 'proosten' (toen we nog een Quarantaine zaten), ook is er een app-groep van boten die op de werf liggen en een groep uit de Q.... ga zo maar door. Er volgen veel leuke ontmoetingen, etentjes. Zeilers zijn heel verbonden met elkaar, ook hier weer.

Links ons eerste etentje samen bij het Visrestaurant, rechts op de boot eten we ook heerlijk altijd!

Als we uit de Quarantaine zijn, worden we al gauw uitgenodigd bij Mieke en Ben en hun zoon Joeri eet ook gezellig mee. Mieke en Ben zijn al heel lang goede vrienden van ons, wonend op Aruba. We gaan vast nog vaak leuke momenten met elkaar afspreken, Mieke en Ben zijn ons heel dierbaar! 

En is alles 'Hallelujah'? 
Neeee er zijn ook minder leuke en vreugdevolle momenten!
Wij hebben veel werk te verrichten aan Pitou, groot onderhoud is nodig en alsmede gaan we ook een aantal verbeteringen aanbrengen. Er moet veel gebeuren, we zullen zeker 2 maanden op een snoeihete werf hier liggen bij Marina Varadero. Iemand zin om mee te helpen?? (haha;). Inclusief alle hele kleine zwarte mugjes die hier zijn tijdens zonsondergang. Maar over ons 'werf-leven' in ons volgende blog meer. De mensen van de werf zijn in ieder geval heel kundig en ongelofelijk aardig. 
We zullen het maar niet over onze 'Corona' kilo's hebben, van  lock-down ➙ Quarantaine en dan in shape blijven, uhm dat is een uitdaging zullen we maar zeggen!
De hitte en de hete zon zijn lekker als je in de zee hangt of duikt, maar niet als er van alles gedaan moet worden. Ook is de nacht een uitdaging als de hitte blijft hangen en je moeilijk daardoor in- en/of door-slaapt. Altijd een zweterige body, hmmm als je net gedoucht hebt en je niet eens je dag/nacht crêmetje kan opsmeren is @j%&B;# mopper mopper.
En dan het belangrijkste voor ons, we misten onze kinderen dit keer extra.... Vooral in de Corona tijd hoorden we van veel vrienden en bekenden dat ze als familie weer bij elkaar waren en de lock-down-tijd met elkaar doorbrachten. Dan dachten wel eens waren we nu ook maar bij elkaar! Gelukkig hebben we heel veel contact met elkaar gehad, maar toch. Het was de bedoeling dat de kinderen zouden overkomen in mei/juni, om mijn verjaardag te vieren op een exotische plek. Door Corona kon dit helaas niet, totaal geen vliegverkeer. Maar dat houden ze tegoed, het moment gaat er alsnog komen en de tickets ook ;) Quality time zonder in die lock-down te zitten met je kids is eigenlijk ook wel een heel fijn vooruitzicht.

Maarrrr genoeg gemopperd, we zijn nu vooral in de euforie dat we uit de orkaan zone zijn, wat een fijn gevoel mensen! En op Aruba is er geen Corona meer. Houden zo!

Wordt vervolgd....

Stay safe mensen en blijf alert! Veel liefs van ons uit Aruba 'one happy island' zoals de Arubanen het noemen.
Ayo !
Liselotte en Machiel


Eten met andere zeilers hier op Aruba, erg gezellig!

Wist je dat.....

* bonbini  welkom in het papiamento betekent, dus Bonbini na Aruba betekent: Welkom op Aruba; en Ayo betekent: daaaag!
* er op Instagram een Spaanse kunstenaar is uit Madrid, die van onze foto’s met Pitou, drie aquarellen heeft gemaakt met een bijzonder mooi resultaat. Zie onderaan ons blog
* we hier op Aruba voor het eerst heel slecht internet hebben, we hebben onze google-fi kaarten tijdelijk op pauze gezet en  sim-kaarten gekocht
* als je klikt op een foto van ons blog, je de foto veel scherper ziet! Of bij publicaties: klik op het artikel en je ziet de tekst veel duidelijker. Het is maar dat je dat weet ;)
* onze twee zonen en schoondochter, Martijn & Nikki en Bart Jan in de afgelopen 8 weken een huis hebben gekocht, hoe is het mogelijk in deze Corona tijd! We zijn bijzonder trots op dit drietal. Hoe ze het hebben aangepakt en er tussen zijn gekomen in deze best ‘zieke’ en krappe woningmarkt voor starters, heel bewonderenswaardig! En daarna volgen weken van onderhandelingen voor hun persoonlijk financierings-plan met tussenpersonen /aanbieders voor hypotheken welke toeleiden tot de bank  die bij hun toekomstplannen  het beste zou passen. Pffft man man je moet er een hele studie naar doen, allemaal naast hun werk. Martijn & Nikki hebben een huis gekocht in Amsterdam en Bart Jan in Leiden, ze zijn er zo blij mee! En wij ook, we kunnen allemaal  funda af!
* wij op 1 juli uit het water gaan, voor groot onderhoud. Volgende keer meld ik daar meer over
* ik  in het vorig blog had beloofd iets meer te vertellen over de (vastgelopen) zeilers vanwege maatregelen COVID-19, groep 3 dus waar wij ook onder vallen. 
Groep 3 bestaat uit zeilers die langer willen reizen, dat zijn de cruisers aan de Caraïbische kant en de cruisers die al door het Panama Kanaal zijn gegaan (dat zijn onze plannen ook). Ik wil het hebben over de cruisers die al op de Pacific zijn met hun zeilschip. Ze hebben het best moeilijk gehad (en nog!) en hun plannen flink moeten aanpassen. Door COVID-19 zijn er veel land grenzen dichtgegaan en de mensen (en schepen in de marina’s) in lange lock-downs. Waaronder Panama, wij kennen zeilers die daar maanden alleen de steiger van de haven hebben gezien. Ook Frans Polynesië (FP) hield zijn grenzen potdicht, veel angst onder eiland bewoners en terecht. Er zijn veel ziektes in de geschiedenis over gebracht op eilanders, vaak bestaand uit hele kleine gemeenschappen. Meerdere zeilers die wel al uit Panama weg waren (vlak na de uitbraak Corona) kwamen op de kleine archipel Las Perlas vlakbij Panama terecht. Deze zeilboten hebben in de enorme hitte op Las Perlas ‘opgesloten’ gezeten, ze konden geen kant op. Gedwongen aten ze veel van hun voorraden op, die eigenlijk bedoeld waren om op te eten tijdens de lange oversteek naar de Markiezen (FP). Hierin hebben we echt schijnende verhalen gehoord. Ook de Galapagos eilanden lieten niemand meer toe, zo ook alle grenzen dicht in de rest van FP, Koninkrijk Tonga en de Fiji-Archipel en andere eilandengroepen in Oceanië. Alsmede is ons bekend, er een zeilboot (tegen de wind in) vanuit Galapagos terug gevaren naar Panama. Hij heeft niets gezien van de Galapagos. En zo kan ik nog wel even door gaan met wat wij vernemen. Er is nu een gedeeltelijke lock-down op de Pacific en per land verschillend. En geleidelijk aan mag je weer naar FP, wel moet je altijd  in quarantaine wat bijzonder is. Omdat de oversteek van Panama naar FP (de Archipel Markiezen wordt meestal als eerste aangedaan) de langste oversteek is van een wereld omzeiling. Je doet daar gemiddeld 5 tot 6 weken over, hele snelle boten zoals catamarans doen het ook wel in 4 weken. Als je dan aankomt en je bent verder niet ziek geweest, zal je echt geen Corona hebben.... We hopen maar gauw op een vaccin, dat zal veel gaan schelen bij alle mensen en eilanders en veel angsten wegnemen, voor de hele wereld!


Drie Aquarellen gemaakt door de Spaanse kunstenaar Jacques Villares, zo gaaaaf!





De genaaide Arubaanse vlag was stuk gewaaid na onze eerste reis, wordt gerepareerd











Reacties

  1. Mooi filmpje weer geworden. Blijf vooral genieten ondanks alle COVID-beperkingen. Gr.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Lex,
      Wat leuk je reactie, dank je wel! Ja proberen te blijven genieten van alles wat er op ons pad komt. Het betekent ook plannen soms wijzigen, maar dat hoort erbij. Hoe is het met jouw reisplannen? Door COVID-19 ook aanpassingen moeten maken?
      Hart.Groet,
      Liselotte

      Verwijderen
  2. Seems really interesting but do you have the same one in english ?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hello!
      What browser are you using? Google Chrome should have an automatic translation option build in.
      Cheers,
      Pitou

      Verwijderen
  3. Zo gaaf om in jullie avonturen te delen, zulke prachtige foto's en belevenissen. Heerlijk om jou enthousiasme te herkennen in jullie persoonlijk verhaal. Genieten! Veel liefs en groeten, Marjo 😘 ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Marjo,
      Dank je wel voor leuke reactie! Lief dat je ons zo trouw volgt. Gaan we weer gezellig lunchen? We komen naar Ned. in het najaar 😘
      Liefs! Liselotte

      Verwijderen
  4. Hello,
    Thank you so much for sharing your adventures with your beautiful boat.
    I've watched all your videos on youtube and it was such a real escape from my parisian suburb.
    By the way, could you give me the name of the singer and the song you've chosen to finish your latest video ? (the one with the classic guitar)
    See you in your next video.
    Xavier - Versailles - France

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hello Xavier,
      Thank you very much for your kind response and the compliments for our ship. How nice that you have watched our videos and can 'travel with us'.
      Unfortunately, we cannot find the name of the Aruban singer on our last video. We had downloaded this music from 'Aruba music'.
      Soon a new blog + movie, so stay tuned 😃
      Best,
      Crew Pitou

      Verwijderen

Een reactie posten