14a. Pitou is in a lock-down on Martinique/ Pitou is in een lock-down op Martinique

⬇ FOLLOW US ⬇ 'hyperlinks on 'Link-tree' PRESS BELOW ⬇

('Gram'; FB; YouTube; blog)

https://linktr.ee/Pitou

Martinique, Le Marin 27 april '20

Allereerst Happy Koningsdag ♕

Lock-down op Martinique

Een zalig plateau met Franse Kazen, mooie worst, chutney's en met een verrukkelijk knapperig Frans stokbroodje, zo worden we in de baai van Le Marin ontvangen door Galena. Zij waren er al een dagje eerder, samen met de Karma vallen we aan op al dat lekkers, gênant gewoon.... Lang niet gehad zo'n diversiteit aan verse producten. Ik word erg blij van de boulangerie, het geeft me  hetzelfde gevoel als in Frankrijk, waar ik altijd zo van kan genieten. Het ruikt hier ook zo verrukkelijk naar vers gebakken warme baguettes, croissantjes en de eclairs au chocolat liggen in de etalage naar mij te kijken.... gewoon te lekker allemaal! Dan merk je echt dat je op een Frans eiland bent. In de dagen daarna genieten we nog met elkaar van een lekker drankje op een aantal terrasjes. Later komen ook Nederlandse boot  Yndeleau binnen en 2 andere Ned. solozeilers. Samen met hun, Karma, Galena en ook met de Duitse boot Mika, vormen we een leuk groepje.

Ontvangst bij de Galena bij aankomst op Martinique

Maar dan....

Door COVID-19 staat de wereld op z'n kop. Wij hadden (en vele andere zeilers hier met ons) in eerste instantie helemaal niet door hoe erg en ernstig het allemaal was en zou gaan worden.

Meestal ben je als zeiler bezig met het weerbericht en info op te zoeken van het eiland, openingstijden van de Capitainerie (havenkantoor) en de douane, dat is voor ons 'het nieuws'. Er moet zuinig worden om gegaan met onze data, we moeten per maand met onze bundel rondkomen. En geadviseerd door onze zoon Martijn die veel over datagebruik weet, kijken wij wel af en toe naar het nieuws in Nederland zoals de NOS, maar zeker niet elke dag. Want bewegende beelden, zoals video's of iets met 'plaatjes', bestanden met foto's kosten ons (te)veel data.

Toen we hoorden van onze kinderen dat ze thuis moesten gaan werken en geadviseerd werd alle face to face en sociale contacten te vermijden, was dat zeker schrikken! We vernemen dat IC's niet voldoende capaciteiten hebben, grote aantallen oplopende geïnfecteerden en doden, niet alleen in China maar ook in Europa, Nederland, de hele wereld. Dat werd allemaal wel heel serieus en het komt zo dichtbij, ongelofelijk. Wat een afschuwelijke nachtmerrie en een leed.

Hier op Martinique was dat toen nog helemaal niet aan de orde.

Op de familie app weet ik (Liselotte) nog, dat mijn zusje Patricia die huisarts is, een foto stuurde van haarzelf voordat ze een (Corona) spreekuur in ging. Met een heel pak aan en een helm op! Het zag er vrij koddig (vooral die helm) en Patricia maakt graag grappen. Ik dacht oprecht: “huhh is dit een grap?” Er werd vrij cynisch opgemerkt:“zit jij op de maan?” Tja blijkbaar, in ieder geval op een eiland met weinig data! Als zeilers leef je, al eerder genoemd, in een klein wereldje toen speelde dat hier op die manier helemaal niet. Patricia antwoordt dat het geen grap is en dat ze aan het invallen is voor een zieke collega om een dienst te draaien. Het is een duizendpoot Patricia, een druk gezin met een nu thuiswerkende partner Marja en kinderen die momenteel niet naar school gaan, maar thuis lessen hebben. Ze neemt veel diensten over van zieke collega's, heftig hoor als ik van haar verneem hoe ernstig ziek de mensen zijn en hoe eenzaam op hun ziekbed.
Heel leuk is dat ze in deze drukke tijd ook aan ons denkt! Dan belt ze me spontaan op 's nachts na een avonddienst, voor mij is dat dan overdag met het 6 uur tijdsverschil. Hoe leuk is dat, het geeft me een fijn en betrokken gevoel, we kletsen belangstellend naar elkaars situatie over en weer! 

Sowieso is de betrokkenheid groot vanuit onze vrienden- en kennissenkring. Er is veel oprechte belangstelling voor onze situatie hoe we het maken in deze onzekere tijd. Maar natuurlijk van twee kanten want hoe het in Nederland allemaal gaat, horen we ook graag.

Huidige situatie

Wij liggen in de baai van Le Marin al ruim 6 weken voor anker, nog niet eerder op onze reis hebben ergens zo lang op één plek gelegen. Hier op de Franse Antillen Martinique en Guadeloupe worden dezelfde regels gehanteerd als in Frankrijk. Op 17 maart gaat Martinique de lock-down in. Dat betekent dat alles dicht is hier, behalve de supermarkten en de apotheek. Verder is het openbare leven hier sinds die tijd totaal tot stilstand gekomen. Wij als zeilers maar ook de bevolking hier, hebben een formulier nodig waarop staat waar je vandaan komt (bateau Pitou;) een actuele datum en waar je naar toe gaat. We draaien dit formulier uit met onze printer aan boord, andere boten komen ze ook halen bij ons. Je kan dus alleen maar naar de supermarkt of een heel kleine wandeling maken, toe gestaan binnen één kilometer vanaf je 'woonplek'. Dus ver kunnen we niet. Als je dat formulier niet hebt en je komt de gendarme tegen dan ben je de Sjaak en krijg je een boete. Gelukkig mogen we wel in de buurt van de boot zwemmen, we maken daar dankbaar gebruik van. Zwemmen in mooi blauw water is geen straf, dat is genieten! De handhaving is streng, we mogen ook niet als yachties bij elkaar. Er komt regelmatig een helikopter overvliegen, ze houden het goed in de gaten. Dus met meerdere dinghy's (een party) mag niet. Uiteraard snappen we dat goed, maar als je hier met meerdere boten ligt, is het erg gezellig om iets met elkaar te doen (uiteraard op afstand), er mag al zoveel niet. En wij zijn als boten de hele tijd op zee eigenlijk sowieso al in quarantaine. Het is zoals wij leven heel anders dan als je woont in een stad of zelfs een dorp. Sinds een aantal weken is ook het luchtruim gesloten, evenals de wateren hier en er is een avondklok ingesteld. Als je onder Europese vlag vaart, dan kan je worden toegelaten, na 2 weken quarantaine. Al deze maatregelen duren tot 11 mei.... wat zo weer verlengd kan worden.

De baai Le Marin, Martinique, we liggen hier met duizenden andere zeilboten van diverse nationaliteiten voor anker. 

Actuele cijfers Martinique (let op vertaald uit het Frans het kan zomaar anders zijn!)

• bevolking 450.000 inwoners
• aantal gevestigde Corona gevallen: 175 geen nieuwe bevestigd (25 april)
• aantal opgenomen patiënten in reanimatie: 7
• geschat aantal symptomatische gevallen dat sinds het begin van de epidemie wordt geschat op 361 (cijfer van 25 april)
• 77 mensen zijn genezen
• het doden aantal, wij kunnen dat niet vinden/het wordt nergens vermeld

Even op een rijtje

Heel blij zijn we met de sociale media in deze tijd. Met veel boten zijn we hier op Martinique, op onze ankerplek liggen we wel met zo'n 1000 zeilboten(!) van diverse nationaliteiten. Om ons heen een aantal Nederlandse zeilboten, maar ook vele Nederlandse boten elders in het Carieb. Iedereen zit op een plek waar er sprake is van een lock-down.

We kunnen 3 groepen zeilers (let op, ik heb het hier over de Nederlandse zeilers die met hun boot in Caribisch gebied liggen) onderscheiden:

- groep 1 maakt een rondje Atlantic, reis van meestal een jaar en gaan weer terug naar Nederland;
- groep 2 wil in het Carieb blijven of richting het Noorden, Midden- Noord/Oost Amerika, reis meestal langer dan een jaar;

- groep 3 wil aantal jaren reizen en het Panama kanaal door richting de Pacific en velen daarna verder de wereld rond.

Wij vallen onder deze groep 3. Alle groepen Ned. zeilers 1+2+3 hebben zich samengevoegd in een speciale FaceBook (FB)-groep, gevormd door de problemen die we tegenkomen vanwege COVID-19. Iedereen heeft andere (reis) wensen/doelen, maar we hebben heel veel overeenkomsten en belangen als zeilers. Om samen meer te kunnen bereiken is deze FB-groep opgezet en ontzettend fijn. Allereerst als informatie bron. Waar zijn (nog) grenzen open? Waar kun je komen als zeilboot binnen Schengen en/of als je land lid is van de EU. Want daar zitten grote verschillen in! 

Een zeilboot uit Noorwegen valt wel onder Schengen maar niet onder de EU. Dus Martinique deed moeilijk toen er Noorse zeilboot wilde binnen komen. De boot heeft een aantal dagen gedobberd buiten de baai van Le Marin, gelukkig nu wel toegelaten. Een andere Noorse boot (echtpaar met kind) mocht Bonaire niet binnen komen en werd weer op zee gestuurd en op Curaçao werden ze ook bijna weggestuurd. In de tijd dat deze boot was vertrokken, waren de wateren nog niet gesloten, ze konden dit dus niet weten. Gelukkig na veel moeite is het zeiljacht uiteindelijk toch toegelaten.
Ingewikkelde problemen doen zich opeens voor, nooit eerder op je pad gekomen, als zeilers immers altijd alle vrijheid. Iedereen heeft andere belangen. Zo wil groep 1 terug naar Nederland, dat gaat normaliter vanuit St. Maarten en dan richting de Azoren. Maar.... dat kan nu niet, alle eilanden in het Carieb hebben hun wateren gesloten, er is overal sprake van een lock-down en avondklok, je komt er gewoon niet in. Soms is er zelfs sprake van een totale lock-down zoals in St. Maarten, daar mag je helemaal niet van je boot af! Dus boten die meer Zuidelijk liggen, moeten van daaruit naar de Azoren  (daar doe je 3 weken over) en krijgen te maken met heel andere weerbeelden en winden vanuit andere hoeken. En... de Azoren heeft z'n grenzen dicht. Dus het wordt de boten na een oversteek van 3 weken niet toegestaan om aan land gaan. Ze mogen wel foerageren en een paar dagen uitrusten, zo ziet het er nu uit (dat kan zomaar weer veranderen komende weken). Dit is wel heel teleurstellend voor die boten, de archipel Azoren is zeer de moeite waard om te bezoeken. Uiteraard snapt iedereen dat deze maatregelen nodig zijn in verband met de verspreiding van het virus. Maar heel jammer is het wel om je reis van een jaar zo af te moeten sluiten.

Bewegen in de lock-down, zwemmen rond de boot, fietsen op het voordek!(dank aan vriendinnen en zussen voor de 'fiets')

Groep 2 en groep 3 hebben ook een aantal gemeenschappelijke belangen. Een daarvan is dat je voor het orkaanseizoen (juni t/m nov.) naar de benedenwindse eilanden (Aruba, Bonaire en Curaçao) wil, of naar Colombia/Panama. Daar ben je als zeilboot relatief veilig voor de orkanen. Maar.... zoals ik de vorige keer had geschreven, wij wilden in eerste instantie naar Bonaire. En daarna naar de werf op Curaçao voor onderhoud aan Pitou. En nee, daar zijn we nu niet. Ook wij hebben onze plannen voor een tweede keer (eerst wilde we Noordelijk naar Saint Eustasius, waar Guzelien de zus van Machiel werkzaam is) moeten bijstellen, omdat alle grenzen in de Zuidelijke Carieb hun wateren potdicht houden. Corona uitbraak op de eilanden is een groot risico en de zorgmogelijkheden zijn beperkt op deze kleine eilanden. Dit begrijpen wij heel goed, ze hebben hun handen vol aan al deze problemen en de daaruit volgende maatregelen, zeilboten hebben dan helaas geen prioriteit.

Andere voordelen van zo'n FB groep zijn dat je een ambassade kan benaderen als groep, hetgeen ook is gebeurd. Dat heeft groep 1 gedaan die nu begeleid wordt door een speciale afdeling van BuZa, ook krijgen ze hulp i.v.m weerbeelden vanuit betrokken zeil- en weergoeroes zoals o.a Ruud Kattenberg. Alsmede helpt zo'n platform goed om positief te blijven en elkaar te ondersteunen. Want gelukkig zijn we dat met de meesten, we blijven hopen en de moed erin houden, dat we straks richting Curaçao of naar andere veilige plekken kunnen. Voor ons heeft het onderhoud van Pitou prioriteit en het is belangrijk dat we daarmee aan de slag kunnen, alleen de werf op Curaçao kan de grootte van ons schip aan. Bonaire en Aruba kunnen we op een later moment alsnog bezoeken.

Er is nog een groep 4 van zeilers 'aan de andere kant'. Hiermee bedoel ik de Pacific kant, zij zijn al door het Panama Kanaal en zij lopen ook tegen een aantal forse barrières aan in deze Corona tijd. Over deze groep vertel ik in het volgende blog wat meer. Richting de Pacific is een grote wens van ons. Vanuit de Whatsapp-groepen Sailing Dutcheese en Pacific waar we deel vanuit maken, krijgen we ook info en ervaren we onderlinge steun.

Onze nieuwe charmante look, de supermarkt in met onze gezichtsmaskers!

De pyjama gaat niet uit

“Zeg nou eens eerlijk jongens? Wie neemt er nog meer niet de moeite om zich fatsoenlijk aan te kleden in deze Lock-down als je voor anker ligt? Wij brengen hele dagen in pyjama/ondergoed door!” Dat staat op de pagina van de eerder genoemde FB-groep. Hahaha hoe grappig en we lezen zoveel herkenbare reacties! De boatdress hmmm lees een doek (zoals pareo) om knopen, maar we begrijpen ook dat velen geen vezel aan hun lijf hebben, gewoon lekker bloot. Hûh een onderbroek is al teveel en wordt vuil en het scheelt je een hoop in de was. Ze zijn op zoek naar een kam, kunnen hem niet meer vinden, je gaat er toch bijna niet uit? “Hahaha neem een visgraat” roept iemand, “daar kan je prima je haar mee kammen, vooral van een redsnapper”. We genieten van dit soort humor, het geeft lucht aan je situatie en het is nog waar ook. Zo zijn wij soms ook de hele dag in pyjama, je neemt er de moeite niet voor! Een keer in de paar dagen gaan we als 'uitje' naar supermarkt. Op zo'n moment kom je andere mensen tegen en is het fijn dat je haar is gekamd en je wat aan je lijf hebt. Omdat alle kappers dicht zijn zien we heel wat mensen met een steeds langer kapsel, wel ja dat matched goed bij de/onze slonzige kleding-look. Zo ook die (verf) uitgroei bij de dames. Het geeft je nu de mogelijkheid om een bewust gestylede-uitgroei te hebben, hoe vernieuwend! Wij zijn ook creatief met de schaar en knippen elkaars haar (dat rijmt!). Buiten een paar kleine vergissinkjes met de happende en opslokkende tondeuse, ziet het er (van een afstandje) heel aardig uit, bij Machiel. En ik heb krullend haar, als ik geknipt word zie je dat niet zo snel. Bij mij alleen een kwestie van een randje (dooie punten) eraf, ik ben er blij mee.

Machiel knipt mijn haar, het is al weer 7 maanden geleden dat ik bij een kapper ben geweest!

Ook proberen we (zie je hoe druk we het hebben!) aan onze 10.000 stappen per dag te komen, allemaal binnen 1 km van onze ankerplek, met ons formulier keurig op zak. Soms lopen we rondjes om deze afstand te halen. Ook zien we, met de gepaste afstand, andere Nederlandse zeilers. Dat is heel gezellig. We hebben een groepsapp, Matties in Martinique en wisselen nieuws uit, tippen elkaar als er bijv. geen rijen staan bij de Super. We sturen elkaar gekke foto's en filmpjes (de filmpjes open ik niet i.v.m de data), vooral lucht en humor zijn belangrijk. We drinken koffie en borrelen in dinghy's, je gaat creatief om met de ruimte op de boot, welke natuurlijk klein is om aan die anderhalve meter afstand te komen. We liggen hier allemaal vast, je kan verder niks ook niet het eiland op. 

Machiel heeft tegenwoordig een andere naam gekregen: hij is de waterman. Vlak voor de lock-down toen de winkels nog open waren, heeft hij een heel grote waterzak gekocht. Daar kan 200 liter water in. Met de dinghy vaart hij naar het water/diesel ponton. Daar vult hij zijn waterzak en vaart terug naar Pitou. Daardoor  hoeven wij niet iedere keer ankerop om water te tanken. Hij parkeert de dinghy aan de zijkant van de boot en pompt het water in onze tank. Hoe reuze handig! Dat vinden andere bevriende boten ook.... dus is hij regelmatig de waterman, uhmm we maken veel vrienden in deze tijd;). We hebben een watermaker aan boord (deze machine kan van zoutwater, zoetwater maken)  maar die is nog niet aangesloten. De aansluiting van de watermaker is een flinke klus die we nog even willen uitstellen, andere zaken hebben prioriteit.

Machiel de 'waterman', we maken veel vrienden ;). Er kan 200 L in de zak.

Ook ondersteunen we elkaar op andere manieren, we brengen elkaar lekkere hapjes zoals: ijsjes; kleine potjes met een stekje van een kruid; loempia's; fudge; brownies, of andere op de boot gemaakte lekkernijen, zoals onze appelcake. Op de ankerplek hebben we Zweedse buren, het echtpaar is net 2 weken in quarantaine geweest, ze kwamen vanuit het eiland Grenada. Als je hier wordt toegelaten, moet je sowieso 2 weken in quarantaine en mag je niet van de boot af. Wij gaan regelmatig boodschappen voor de Zweden doen, even een warm stokbroodje halen of een andere bestelling. Fijn om iets voor een ander te kunnen doen. Ook bezoeken we af en toe een andere Ned. boot Kobbe, met Kees en Elly aan boord, zij liggen in de haven. Kees was flink ziek en had het Dengue virus (een infectie ziekte overgedragen door dengue-mug) opgelopen. We maken er af en toe een praatje. Inmiddels zijn zij richting Azoren vertrokken.  De Nederlandse zeilboot Feeks (met Marcel en Ben aan boord eerder genoemd in vorig blog 14) ligt nu op St. Maarten waar een totale lock-down (daar mag je helemaal niet van je boot!) is. We hebben nog steeds app-contact met Marcel en vernemen van hem dat hij in het Ziekenhuis op St. Maarten werkt. Marcel is oncologie verpleegkundige, hij mag natuurlijk wel van z'n boot af met een speciale vergunning en doet voor andere boten soms wel eens boodschappen. Wat top en gaaf dat hij kan werken in het ziekenhuis en het ook doet! Zo wordt momenteel ook een andere boot toegelaten op Bonaire omdat zij arts is en in het ziekenhuisje daar kan werken, al het medisch personeel is welkom. De betrokkenheid van andere boten die buiten het orkaangebied liggen (op de ABC meestal, maar ook uit Panama en de Pacific) is groot. Zij denken en voelen met ons mee in de eerder genoemde FB-groep en hebben locale contacten met douane of autoriteiten, onderhandelen voor ons en geven (persoonlijke) updates (dankjewel o.a. Caroline Meffert).

Pasen 2020

Pasen, eikoerei

We vieren Pasen met z'n tweetjes, maar toch niet helemaal...  Wij aan het Paas-ontbijt tegelijkertijd met onze kinderen, voor hun in Nederland een Paas-lunch (het is hier 6 uur vroeger). Ik bak een Paasappelcake en we kopen chocolade eitjes die snel in de koeling moeten, anders krijg je het glimmende papiertje er niet af. Zo leuk om elkaar allemaal tegelijk te zien, op het kleine beeld van onze mobiele telefoon. We missen ze zeer, in deze bewogen tijd. Gelukkig hebben we meerdere keren per dag app-video/contact, vaak met beeld (en hier mag wel veel data naar toe!). Omdat ze thuis werken, kunnen ze hun werktijd zelf indelen (als ze maar aan de 8 uur komen) en even een korte 'take a break' inlassen met je (schoon) ouders ;). Veel over en  weer wordt overlegd met ons omdat de kinderen heel druk zijn met de wens om een huis te kopen. Ze vinden het fijn om dat met ons te bepraten, waar goed aan te doen welke buurt etc. En wij denken natuurlijk graag met ze mee. In deze Corona tijd heel speciaal, de kijkdagen zijn op afspraak, met 2 mensen maar tegelijk naar binnen, heel lege treinen of wegen er naar toe, geen files (Martijn heeft tegenwoordig een auto ;). Alleen de huizenprijzen hebben geen last van Corona, die hebben eigenlijk al een hele tijd 'last-van-een-virus'! Want wat een zieke markt/wereld is het om iets als starter te kopen. Niet leuk meer, soms wordt er boven de vraagprijs 60.000 euro meer geboden, dat is toch niet normaal?

Paasontbijt/Paaslunch met onze kinderen, we missen ze wel in deze turbulente tijd, zie je iedereen op onze mobiel?

Na Pasen weer de orde van de dag. Wat doen we verder?

Ik naai mondkapjes voor ons, met een dessin van een mode stof. We schuiven er een stukje stofzuigerzak in, welke we regelmatig verwisselen. Wij weten dat je met zo'n mondkap niet beschermd bent (door Rutte zelfs afgeraden, maar daar vallen wij niet onder), maar hier draagt iedereen er een en het geeft een saamhorigheids-gevoel, dus we zijn om! Iedereen houdt keurig een grote afstand ook in de supermarkten. De mensen zijn vriendelijk en voorkomend hier. En zo'n mondkap vinden we handig omdat het voorkomt dat je aan je gezicht komt.

Nog zo'n charmante foto! Boodschappen doen in de lock-down, iedereen loopt hier met een mondkapje.

Machiel maakt een nieuwe accubank, de op de Kaapverdië aangeschafte accu's voldoen niet goed genoeg of beter gezegd het is één grote teleurstelling! Dat betekent weer een flinke klus, gelukkig kunnen we hier in Le Marin aan de juiste accu's komen. De watersport winkel is sinds kort in de ochtend weer open. Nou ja, open... de deur gaat op een kiertje en je doet buiten je bestelling. We betalen ook door deze kleine opening van de deur en zo  komt niemand dus in de winkel. We bestellen we 6 nieuwe Trojan accu's. Machiel bouwt de accubank onder het stuur in het pilothouse. Het werkt nu allemaal veel beter en we zijn er erg blij mee! Sinds de Canarische eilanden liggen we alleen maar voor anker (behalve 3 dagen in Suriname), dat is al bijna een half jaar. Dan moet je energie voorziening op orde zijn. Daarnaast kookt Machiel (wat een duizendpoot) de sterren van de hemel, elke dag maakt hij er iets heerlijks van en ik schuif graag aan, zo ook andere boten (en wij eten ook met regelmaat bij hun hoor), met voldoende afstand natuurlijk. 

Bootklus, Machiel aan het werk om een nieuwe accu bank te installeren.

We schrijven aardig wat nieuwe artikelen weer voor de Telegraaf (1x per 3w.) en voor online zeilmagazine Zeilwereld (1x per mnd.), hetgeen we heel leuk vinden. Je zet daarmee alles weer eens op een rijtje. Samenvattend zeggen we dan ook dat we het niet slecht hebben. We kunnen veel, de ankerplek is geweldig, geen last van swell, maar het blijft wel een onzekere situatie waar we in verkeren. Veel boten krijgen als antwoord op hun aanvraag toelating Curaçao, een dikke nee. Terwijl de ABC-eilanden wel onder Koninkrijk der Nederlanden vallen en er niet heel veel boten zijn die dit willen, we schatten in zo'n boot of 10 (en dan heb ik het alleen over de Nederlandse boten). En elke boot  heeft de bereidheid om bij aankomst 2 weken in quarantaine gaan, het werkt van 2 kanten, wíj willen ook niet ziek worden! Over dikke 4 weken begint het orkaanseizoen en er wordt ook nog eens heftig orkaanseizoen voorspeld. Dat is geen fijn gevoel mensen....

We gaan het zien en we houden jullie uiteraard op de hoogte. Dank voor al jullie fijne aandacht en betrokkenheid die we tot nu toe hebben mogen ervaren.

Voor jullie allen: stay safe & healthy, au revoir en liefs van ons (hoe internationaal is deze zin;)

Liselotte en Machiel

Wist je dat.... 
* wij dit keer nog geen video gemaakt hebben, die gaat er uiteraard weer komen bij ons volgende blog 15, een (quarantaine) video, we zijn nu eerst nog voldoende beelden aan het verzamelen.
* de MacDrive hier sinds een aantal dagen weer open is.... we hebben genoten van een big-mac!

* wij op Instagram meer dan 10.000 volgers hebben, we kunnen het nog niet geloven! We zijn er natuurlijk heel trots op, met grote dank aan onze Martijn die dat heeft gestimuleerd en  (vooral in het begin) veel geholpen heeft. En hij kijkt nog steeds met ons mee!
* Wij hebben een nieuwe pagina aangemaakt bij onze website/blog. Genaamd: 'Publications', waar je onze tot nu toe gepubliceerde artikelen kan lezen als je het leuk vindt. Je kan ook op  'linktree' drukken (link bovenaan ons blog) en dan bij 'Publications'  dezelfde artikelen vinden.

Genieten van een big-mac, een feestje. Geen ander restaurant nog open, buiten opeten, zittend op een betonnen trapje.