14. Pitou's voyage Suriname to the Caribbean / Pitou's reis Suriname naar het Caribisch gebied
klik op de video ⇈
![]() | ||
|
Martinique, Le Marin 15 maart '20
Deze Corona woekert overal en is
niet te drinken!
Als je het een
aantal weken geleden had over een 'Corona' hier in het
Carieb.... dan kreeg je een lekker fris ijskoud Mexicaans biertje met
een schijf limoen in de flessenhals in je handen geduwd. Hmmm echt
heerlijk met die hitte hier! Nu durft niemand zelfs meer foto's te
plaatsen met zo'n biertje met een blauwe beach op de achtergrond.
![]() |
links: inklaren op Martinique gaat per computer, nog nooit zo makkelijk gegaan; rechts: Joepie in de supermarkt weer warm stokbrood, dat is heel lang geleden! |
Tjee, wat schrikken
we wat er in de wereld gebeurt op het moment, wat heeft zo'n pandemie
een enorme invloed op alles en iedereen. Ik waag het niet om er over
uit te wijden, het is gewoon niet te bevatten! We houden ons op de hoogte via nos.nl en de sociale media en we praten veel met andere zeilers. Wij vernemen van onze kinderen dat er veel lege schappen zijn in de supermarkten (Amsterdam); ze moeten
thuiswerken en alle evenementen zijn afgezegd. Naar gevoel om in deze tijd
zo ver van je kinderen af te zijn....
Het lijkt ook
zoveel andere invloeden met zich mee te brengen, die we met z'n allen
totaal niet lijken te overzien. Niemand heeft het overzicht meer en dat maakt
angstig. Wij zien het hier ook in Martinique, veel mensen in de
supermarkten op zoek naar vooral veel van alles. Daardoor zijn er ook
hier lege schappen in supermarkten. Wij zijn vanochtend op zoek naar
houdbare melk, in 2 supers al niet meer te krijgen, nu naar de derde super, even kijken. Er is nog heel veel wel, maar toch gek als er geen melk
is, schappen van de kazen lijken ook al niet aangevuld te worden
(voor mij overigens geen probleem, als 'niet-kaas-liefhebber'). Op
andere eilanden horen we van zeilers, gaan grenzen dicht. Hoe moet
dat als je een zeilboot bent? Wij zijn geen vliegtuig of
cruiseschip! Er zijn veel onduidelijkheden voor ons in de zeilers
wereld. We doen stoer tegen elkaar en zeggen: ”we laten ons niet
bang maken en we zeggen het woord Corona niet meer”! Maar
het is geen kleinigheid. Voor de boten die een Atlantisch rondje
maken is de Portugese eilanden groep 'Azoren dicht'. Wat betekent dit
nou? Mag/kan je er dan niet naar toe? Mag je aan land of niet? Mag je
bevoorraden? Van boten die net door het Panama Kanaal zijn gegaan en
een rondje wereld maken vernemen we dat ze niet uit Panama weg mogen,
terwijl iedereen net al z'n (verse) voorraden had ingeslagen en het
juist nú het goede seizoen is om in 5 weken naar de Markiezen te
zeilen! Gelukkig hebben zij op het laatste moment toch groen licht
gekregen van de autoriteiten. Als je ergens in quarantaine bent is het wel op een zeilboot, vooral als je 5 weken de oceaan op gaat en geen land aan
doet.
En.... wat voor invloed heeft het allemaal op onze plannen? Die zijn inmiddels wel een beetje veranderd. De plannen
voor de komende tijd waren omhoog kruipen naar het Noorden (tegen de
wind in) om via Dominica; ÎIes Des Saintes; Nevis en St. Kitts naar
St. Eustasius te varen. We hoopten op St.-Eustatius de zus van
Machiel, Guzelien op te zoeken die daar gestationeerd is vanuit haar
werk. Dat zou zo leuk zijn geweest, ook Evert Jan (broer Machiel) zou
komen. Er gaan geen vluchten meer naar toe, het kan dus gewoon niet.
Van daaruit was ons plan om naar het Amerikaanse Maagdeneiland
St.Croix te zeilen. Maar dat is Amerikaans grondgebied en heeft ook
zijn grenzen gesloten. En Dominica heeft evenals Martinique al een
aantal Corona gevallen. We blijven positief denken en gaan ervan uit dat over een aantal weken de situatie veel beter weer is.
Toch hebben wij gisteren
besloten om vanuit hier Martinique naar Bonaire te zeilen, om de
grote intocht voor het hurricane seizoen voor de zijn en de
grenzen voor zeilboten misschien toch ook dicht gaan. De ABC eilanden
zullen straks overvol zijn met zeilboten vanaf mei, als het hurricane seizoen begint. Het eiland
Trinidad (ook veilig voor orkanen) wordt tegenwoordig gemeden, het zou er onrustig/onveilig zijn zo dicht bij de Venezolaanse kusten.
Dus.... wij gaan richting Bonaire, dat betekent hier op Martinique ons goed bevoorraden voor de oversteek over de Caraïbische zee.
Update 17 maart '20
Hier in Le Marin zijn alle winkels nu (ook) gesloten. Vanaf 12:00 uur vandaag mag je niet meer op de straat behalve voor de noodzakelijke boodschappen, apotheek etc. Veel vertwijfeling onder zeilers waar goed aan te doen.... Wel/niet verder, vooral in de zeilers groep waar wij in zitten die een rondje Atlantic maken en eigenlijk dit jaar rond mei weer richting Europa willen. Zij gaan weer werken als ze terug zijn in Nederland en hebben meer als voorheen een onzeker gevoel of dat ook weer gaat lukken. Door het 'COVID-19'virus zijn kansen hierin misschien veranderd. Gisteravond met een groep van 8 zeilers bij ons aan boord besloten dat we even een paar dagen hier afwachten. Het nieuws blijft voor ons onduidelijk, voor jachten is er informatie op noonsite maar in beperkte mate. In/uitklaren is ook vanaf vandaag hier op Martinique niet meer mogelijk. De toevoer voor ons van informatie in onze situatie en van de anderen is dus nog zeer onduidelijk. We ervaren angst en onzekere gevoelens bij onze bootfamilie, zo ook bij ons. Er is geen nieuws 'op maat' voor de yachties.
Dus.... wij gaan richting Bonaire, dat betekent hier op Martinique ons goed bevoorraden voor de oversteek over de Caraïbische zee.
Update 17 maart '20
Hier in Le Marin zijn alle winkels nu (ook) gesloten. Vanaf 12:00 uur vandaag mag je niet meer op de straat behalve voor de noodzakelijke boodschappen, apotheek etc. Veel vertwijfeling onder zeilers waar goed aan te doen.... Wel/niet verder, vooral in de zeilers groep waar wij in zitten die een rondje Atlantic maken en eigenlijk dit jaar rond mei weer richting Europa willen. Zij gaan weer werken als ze terug zijn in Nederland en hebben meer als voorheen een onzeker gevoel of dat ook weer gaat lukken. Door het 'COVID-19'virus zijn kansen hierin misschien veranderd. Gisteravond met een groep van 8 zeilers bij ons aan boord besloten dat we even een paar dagen hier afwachten. Het nieuws blijft voor ons onduidelijk, voor jachten is er informatie op noonsite maar in beperkte mate. In/uitklaren is ook vanaf vandaag hier op Martinique niet meer mogelijk. De toevoer voor ons van informatie in onze situatie en van de anderen is dus nog zeer onduidelijk. We ervaren angst en onzekere gevoelens bij onze bootfamilie, zo ook bij ons. Er is geen nieuws 'op maat' voor de yachties.
![]() |
Boot familie: samen met Karma en Galena en Mika |
De 'Boating family'
Hier in Le Marin en St. Anne op Martinique, liggen we
met 3 andere zeilboten waar we inmiddels al een aantal maanden mee
optrekken. Ze zijn een beetje onze familie en tegelijkertijd onze
vrienden geworden. Het zijn de Karma met aan boord Karin &
Marco; Galena met Isabel & Olivier en de (Duitse boot)
Mika met Carlita en Mark. Leeftijd maakt niet meer uit, je
maakt allemaal hetzelfde mee. Zoals: een 'niet werkend' toilet aan
boord; een koelkast die het niet goed doet; rollen op de ankerplek en
daardoor slecht slapen, maar nog belangrijker iedereen heeft die
Atlantische oceaan overgestoken en is vanuit Suriname ook net naar
het Caribisch gebied gevaren. Je hebt elkaar veel te vertellen en we
wisselen info uit, maar er zijn ook de mooiste gesprekken over het
leven. Veel filosofische onderwerpen passeren, waarom nu zo een reis
maken in de verschillende stadia van leeftijden om ons heen. Het
leven bestaat meer uit als alleen maar werken voor een baas, als
ZZPer of als de baas zelf, in een bepaalde branche. Want vergis je
niet, werken doen ook wij op het moment, beslissen we met z'n allen.
Iedereen heeft klusjes te doen, er moet altijd iets op een boot
gerepareerd worden.. Maar omdat het zo gezellig met elkaar is, kunnen
we het uitstellen. Die vrijheid hebben we dan weer wel en wat een
heerlijk gevoel, “morgen”, zeggen we tegen elkaar, “morgen
echt”! Intussen eerlijk gezegd lopen wij flink achter, er moeten
heus een heel aantal klussen echt gaan gebeuren! Ook tijd om het blog
te schrijven en een filmpje te maken ;) Maar leuk en genieten is het
met z'n allen!
De “zeilfamilie”
ontstond op de Canarische eilanden, waar we elkaar voor het eerst
tegenkwamen. De meeste zeilers die wij kenden, gingen richting
Kaapverdië; Frans-Guyana en Suriname. Je komt elkaar iedere keer
weer tegen, de groep wordt steeds groter.... Zo hebben we een mooie
tijd gehad met de Synergie met Karin en Guus, het was erg
gezellig met hun! (en met vele andere boten, teveel om opnoemen... :)
Alsmede een leuke tijd met de Feeks met aan boord Ben en
Marcel. Die laatste 2 zijn een vader en zoon (ze wonen ook nog steeds
bij elkaar in Nederland) die al voor de derde keer deze reis (rondje
Atlantic via Suriname) maken. Een prachtig stel, vol humor. Vader Ben
is 78 jaar (!) en Marcel is 50 jaar. Marcel werkt als oncologie
verpleegkundige bij een bekend ziekenhuis in Amsterdam. Hij kan
alleen zijn werk volhouden meldt hij, als hij er met regelmaat één
a twee jaar tussen uit kan. Ben is gepensioneerd buschauffeur en zit
vol mooie verhalen. Maar ook Marcel is een soort wandelende
wikipedia, hij weet werkelijk alles. We moeten altijd erg om ze
lachen. Op een middag doen we met een groepje een spel wat '25 seconds'
heet. Je verdeelt de groep in tweetallen en moeten er een woorden geraden worden via het uit te beelden. Ben en Marcel vormen ook zo'n tweetal, het blijkt dat Ben totaal niet tegen zijn verlies kan, we
voelen ons in een soort toneelstuk. Zo grappig als Ben helemaal boos
wordt op Marcel die dat gewend is en een stoïcijns gezicht trekt. We
doen het met z'n allen bijna in onze broek.... wat een hilarisch spel
en wat genieten we van zulke ontzettend leuke en bijzondere mensen om ons heen! Met welke reden deze hele diverse groep mensen zo'n wereld reis zijn gaan maken, het voelt als heel speciaal, iedereen heeft zo zijn verhaal.
![]() |
Ben en Marcel (vader en zoon) van de Feeks |
En dan komt onze échte familie
Tja en daar kan toch helemaal niemand tegenop, we hebben ons zeer
verheugd op de komst van onze kinderen Martijn & Nikki en Bart
Jan, in januari. Het worden 2 mooie gevulde weken met heel veel
quality-time. We halen ze op bij de luchthaven Zanderij in Suriname.
Het is goed warm, best een overgang als je uit het koude januari-weer
uit Nederland komt. Joepie!! Wat een heerlijk weerzien ;) Een
geweldige tijd breekt aan van genieten. We laten de bitterballen
met een Parbo (hét
Surinaamse bier) goed smaken bij de River Breeze, het resortje welke grenst aan de Suriname
rivier, waar wij voor anker liggen en zwemmen heerlijk in het zwembad. Eten bij Rita,
een fenomeen hier met heerlijk Surinaams eten zoals saotosoep en Petjil (kouseband met pindasaus) maar ook heerlijke bami en nasi, welke er heel anders uitziet en smaakt dan in Nederland bij de Chinees. We bezoeken Paramaribo vanuit Domburg en staan vaak
in de file.... tja die heb je hier ook.... In het verlengde van de
Waterkant in
Paramaribo vind je de grootste overdekte markt van het Caraïbisch
gebied, met een enorme verscheidenheid aan voedsel. Al van veraf hoor
je het geschreeuw tussen de marktlieden in het lokale dialect
sranang. Geuren van
kip (BBQ), vis, en Surinaamse lekkernijen. Mooie kleurrijke momenten,
helaas geen foto's, de mensen willen dat per se niet er heerst veel
bijgeloof.
![]() |
Aan de waterkant in Domburg, resort River Breeze, kinderen zijn net aangekomen! |
Boodschappen doen we bij de Tulip
een supermarkt met veel Nederlandse producten (ja zelfs met
hagelslag, appelstroop en speculaasjes!). Alle weken rijden we in een
wat 'aftandse' auto van Rishi, waar iedereen in het resort z'n auto
bij huurt. Maar de hele tijd doet hij het prima, we rijden heel wat
af met elkaar!
's
Nachts horen we de brulapen vanuit de jungle (die links en rechts van
ons is op de rivier) op de boot, wat een ontzettend hard geluid! We
spotten luiaarden wat mijn lievelings- dier is, Martijn maakt er
supermooie foto's van. En we eten natuurlijk ook Roti
of een broodje Pom met
een fernandez (een fel
rood chemisch drankje stijf van het suiker, dat drinkt iedereen hier)
of met natuurlijk een Parbo(otje),
hét bier in Suriname, mmmm!
![]() |
We eten een roti in Paramaribo |
Op uitnodiging van
de jongens gaat Machiel samen met hun een 4 daagse trip maken naar de
binnenlanden. Ze gaan met een kleine cessna over de jungle
vliegen naar het Zuiden van Suriname, waar geen infrastructuur is. Er
kunnen naast de piloot maar 3 mensen mee, dus dat komt goed uit, wat
een mooie quality-time voor vader en zonen. Ik blijf met Nikki op de
boot en wij gaan in die 4 dagen ook samen een dag- en nachtje naar
Paramaribo. Nikki en ik genieten van het zwembad bij het hotel waar
we zitten en hebben het heel gezellig samen. Heerlijk om even deze
quality-time te hebben met haar, ik zit immers altijd tussen de
mannen, we zijn nooit uitgepraat! Ook gaat Nikki met een vriendin en
aantal andere meiden (logeerde op de Galena) die heel
toevallig daar ook zijn, een avond/nacht uit. Hoe leuk en toevallig
is dat! Al met al superleuke dagen waar we lekker koken op de boot.
Wat bof ik met Nikki, ze is zo vrolijk en spontaan, wat een mooi en
blij meisje!
![]() |
Heerlijk met Nikki in een hotel voor een nachtje aan de Waterkant in Paramaribo |
![]() |
Hoe leuk is dit, ons zo verheugd en nou zijn ze er! |
Apetina (geschreven
door Machiel)
“....Martijn en
Bart Jan hebben een verrassing voor mij, Machiel! Een drie daagse
mannentocht diep de jungle in naar een afgelegen indianen dorp
Apetina waar het Wajana volk leeft. Je kunt er komen
per boot, dan duurt de reis 5 dagen want de boot moet stroomopwaarts
en maar liefst 7x met touwen opgehesen worden in de
stroomversnellingen. Dat is geen optie gezien de beschikbare tijd.
Een andere weg is een mini vliegtuigje huren die je er in 1,5 uur
heen brengt en ons later weer komt ophalen. Spannend, maar hier gaan
we voor. Martijn heeft via zijn werk contact met een architect die
daar gewerkt heeft en hij helpt ons met zijn contacten om er te
komen. We gaan jagen, vissen, kamperen, slapen in hangmatten langs de
rivier en maken kennis met het dorp Apetina.
Het wordt een onvergetelijke bijzondere
reis en het voelt alsof we in het einde van de wereld zijn. Hier
komen zelden toeristen. Op onze youtube film nr. 14 krijg je
een goede indruk van hoe het was. Mijn indrukken schieten in woorden
altijd te kort er is zoveel over te vertellen, ik leg het liever uit
met beelden. Nog wel te vermelden valt dat de mensen in het dorp heel verlegen, haast schuw waren en liever niet op de foto of op de film wilden. Daar hebben we natuurlijk respect voor.
Dank Martijn en Bart Jan en Nikki wat
een geweldig mooi cadeau!....”
![]() |
De mannen op avontuur, vader en zonen quality-time! Naar de binnenlanden van Suriname |
![]() |
In de Cessna |
Als we weer met z'n
allen herenigt zijn op de boot, vieren we de verjaardag van Martijn,
we hebben een zoon van 30 jaar, hiep hiep hoera!
![]() |
Ik bak bolussen, lievelingskost van Martijn en natuurlijk de appeltaart! |
Daarna gaan we met
z'n allen een aantal dagen de plantages bezoeken. Gedurende de
koloniale periode vormde de plantages een belangrijk onderdeel van de
economie. Landbouw producten zoals suikerriet, koffie en cacao werden
geëxporteerd naar Europa via Nederland. De plantages waren gelegen
in de stroomgebieden van de rivieren, met name de Suriname
rivier en de Commewijne rivier met z'n zijrivieren en -kreken,
opdat de producten gemakkelijk konden worden verscheept naar
Paramaribo.
Wij bezoeken de
Peperpot plantage aan de Suriname rivier, welke een fijn hotel
heeft. Heerlijk relaxen we er met z'n allen aan een mooi zwembad en
maken plannen voor de komende 3 dagen. In het natuurpark van de Peperpot
grenzend aan het hotel maken we een hike en we spotten
veel aapjes. Ook bezoeken we Fort Nieuw-Amsterdam, zeer de
moeite waard. Veel info over het slavernij verleden, uitleg over de
diverse bevolkingsgroepen (8!) van Suriname, we zijn er vol van!
Heftig als je leest en ziet hoe de mensen 'vast' zaten op de
plantages, geen ontsnapping mogelijk. Aan de rivier de Commewijne
waren/zijn veel plantages gevestigd, we bezoeken de prachtige plantage Frederiksdorp per korjaal (inlandse Surinaamse rivierboot). Frederiksdorp is een voormalige 18de eeuwse koffie- en cacaoplantage. We krijgen er een rondleiding van Ro. Hij kan mooi vertellen en uitleggen hoe het er op zo'n plantage aan toe
ging.... wat een heftig verhaal, zoveel als hier gebeurd is in die
moordende hitte!
We spotten hier nog
een kaaiman die ligt te dutten in een kreek.
![]() |
In het korjaal naar de Plantages! |
![]() |
Op de Plantage Frederiksdorp |
![]() |
We spotten mijn lievelingdier de Luiaard! (foto's gemaakt door Martijn) |
![]() |
Een duttende Kaaiman |
De twee weken
vliegen om en voor dat we het weten en na een heerlijke tijd met
elkaar, zitten Martijn & Nikki en Bart Jan weer in het vliegtuig
terug naar het koude en gure Nederland. Hmm altijd een moeilijk
momentje voor ons.... als het zo fijn is gaat het allemaal zo snel voorbij! Heel erg
bedankt lieverds voor jullie geweldige traktatie naar ons, Apetina
en hotelletje in Paramaribo, we hebben van jullie genoten, dikke kus!
![]() |
Twee weken vliegen om.... we hebben een prachtige tijd met elkaar (en veel lol!) |
Niet getreurd....
En kom op mensen,
na bijna 7 weken Suriname, tijd om weer verder te gaan. We hebben
genoeg van dat bruine modderige water van de Suriname rivier,
met z'n sidderalen en piranha's. We willen van de boot af en duiken
in blauw water!
In 3 dagen zeilen
we vanuit Suriname naar Tobago, ons eerste Caribische eiland van deze
reis. Wat een prachtig groen water in de idylische Pirate Bay waar
we ons anker laten vallen. We klaren in bij het plaatselijke
ziekenhuisje in Charlotteville waar de douane en de immigratie is
gevestigd. Het ruikt er naar passie vruchten, een soort
luchtverfrisser staat aan vermoeden we. Bij het inklaren veel
papierwerk met wel 10 velletjes carbon ertussen. In de plaatselijke
bieb maken we nog wat kopieën. De mensen zijn super aardig en we
voelen ons zeer welkom. De dinghy hoeft niet op slot, de vissers zijn
haast beledigd als je het wel doet. Intussen is de bootfamilie weer
compleet, iedereen is aangekomen hier op Tobago. Met elkaar hebben we
gezellige afspraken, vieren verjaardagen en we maken Pirate Bay, een mooi wit strandje vlakbij onze ankerplek, onveilig als 'sailing
Dutchies'.
![]() |
Onze 'auto's' ;) |
Eiland hoppen
Op Tobago in Charlotteville worden we
met z'n allen lid van de plaatselijke bieb, waar de wifi heel goed is
en het lekker koud is, altijd in de airco. Ook kan je 2 boeken lenen.
We halen maaltijden af aan huis bij de locals, we weten de weg! De
plaatselijke vis markt is geweldig, er wordt mahi-mahi gevangen en
tonijn, wahoo, plastic zakjes om in te doen hebben ze niet, die neem
je zelf mee. Bijna elke morgen gaan de mannen van de bootfamilie
vroeg op om te vissen, mee met de plaatselijke vissers. Helaas vangen
ze al die tijd niets, maar het is een mooie tijd. We voelen ons bijna al een van de locals, worden overal gegroet en toe
gelachen. We signaleren onder de bevolking wel wat problemen vooral
bij de mannen, we ruiken vaak wiet en ze lopen in de ochtend al te
drinken... en hun oogwit ziet rood (wat zou dat kunnen zijn, iemand
een idee?) en ze zijn o zo mager!
Met z'n allen maken
we met een busje een toer rond het eiland en bezoeken we de Argyle
watervallen (erg mooi en paradijselijk) en de hoofdstad
Scarborough (toont wat vervallen). Het is een prachtig weelderig en
groen eiland, alles groeit hier uitbundig. Toch is het zeer beperkt
wat je hier kan krijgen aan groenten en fruit, dat verwacht je niet.
We hebben gelukkig nog een kweek van yoghurt uit Suriname, welke het
nog steeds doet. Blij met onze zelfgemaakte yoghurt, het valt hier
allemaal niet te krijgen.
![]() |
We eten op de Tobago Keys gegrilde kreeft, bereidt door locale vissers. Nog nooit zo lekker gegeten... met de bootfamilie! |
We vertrekken met
z'n allen naar Grenada in het donker vroeg in de morgen, het is een
tocht van bijna 90 mijl. Op die tocht vangen wij weer sinds tijden
een mooie mahi-mahi van 9.5 kg, jippie!! Niet de grootste uit de
Caribische zee maar ook geen kleintje. We komen in het donker aan,
een spannend moment zo'n donkere baai in. De dag daarna maken we op de steiger de mahi-mahi met z'n allen soldaat, we
'roken' hem in onze Cobb (tafel BBQ) en maken ceviche. Om je
vingers bij af te likken.
![]() |
We vangen een Mahi-Mahi!! |
Voor ons is het
nostalgie als we op Sandy Island aankomen. Daar hebben we ooit
de 9de verjaardag van Martijn gevierd op onze eerste wereldreis. Het
is en blijft een prachtig plekje met wit strand, ongelofelijk mooi turquoise water en palmbomen.
![]() |
We liggen hier bij Sandy Island, iets boven Grenada, wat een paradijselijke plek! |
Op het eiland Carriacou vallen
we met onze neus in de boter, we vieren er carnaval. Het is een lieve
plek en de optocht ziet er heel autochtoon en puur uit in het dorpje
Hillsborough, behalve de zwarte geverfde en met olie-doordrenkte mannen.... die vinden we een beetje vies, geen idee gekregen wat hiervan de betekenis was. Wat een verschil met vorig jaar toen we carnaval
vierden in de mooie stad Cádiz, Zuid Spanje en wat lijkt dat alweer
een immense tijd geleden.... Zo hoppen we verder via Union Island
(Clifton is een kleurig stadje, het eiland omgeven door mooi turquoise water); Mayereau (hmmm vonden
we niet heel veel aan....); Bequia (erg leuk!); Tobago Keys (prachtig snorkelen roggen en
schildpadden gezien); Saint Vincent (hebben er in een mooie baai gelegen maar zijn niet aan land geweest); en van Saint Lucia (met z'n
indrukwekkende Pitons ->2 grote punt bergen en de idyllische Marigot Bay met haar palmen) naar Martinique. Dit eiland gaan we zeker nog verder
verkennen voordat we naar Bonaire vertrekken. (update: dat kan nu waarschijnlijk niet mee, er rijden geen busjes!).
![]() |
Dat wordt moeilijk, afscheid nemen na zo een leuke tijd met z'n zessen! (en soms met 10 als de Mika er ook bij was en Roos en Stijn, bezoek van de Galena) |
Dus.... er staat weer een flinke tocht voor ons te wachten, we gaan vanaf Martinique naar Bonaire zeilen +/- 500 NM, de Caraïbische zee oversteken.
Dat wordt afscheid nemen van de boten waar we al maanden mee optrekken, Karma; Galena en Mika we gaan jullie missen! Dit blijven moeilijke momenten....
Wist je dat.....
* Het heel leuk is dat we
benaderd zijn door de Telegraaf, om te schrijven over de ervaringen van onze zeilwereldreis in de vorm van korte artikelen. De Telegraaf heeft er inmiddels 3x gepubliceerd in de zaterdageditie in het kleuren katern VRIJ. We vinden het heel leuk om deze korte verhalen te schrijven!
* Ook een online
zeilblad heeft met ons
contact gezocht om maandelijks een stukje te schrijven over
onze reis. In hun blad Zeilwereld is er nu 1x een artikel over ons gepubliceerd: 'in het zonnetje'.
* We gaan bovenstaande artikelen plakken aan onze website, wie het leuk
vindt kan het nalezen, via de link (die er nog niet is, moeten we nog maken!).
* Nieuw! Wij hebben bovenaan ons blog een 'linktree' staan. Dit is een mooi programma waar al onze linken in één gecombineerd zijn. Zoals Pitou op Instagram; -op Facebook; -op YouTube; -Machiels travelling portrets (op Instagram); en -ons blog. We krijgen veel leuke reacties hierover dat het duidelijk en handig is, probeer het vooral uit! En laat ons weten wat je ervan vindt, je reactie graag onder ons blog.
Duim voor ons dat er een mooring vrij is op Bonaire,
liefs van ons en
houd je taai met alle perikelen rond Corona!!
![]() |
Argyle Watervallen, Tobago. We zwemmen met z'n allen in de poel, het is een waar paradijsje! |
Jaa wat leuk! Wat fijn ook om de tijd in Suriname weer even opnieuw te beleven. Heel benieuwd hoe het de komende tijd gaat daar en hopelijk kunnen we jullie snel weer op komen zoeken! Liefs, Nikki
BeantwoordenVerwijderenJaaaa missen jullie wel hoor! En wat een gekke tijd nu met die pandemie.... We hopen maar dat door alle maatregelen het allemaal gauw over is.... Liefs van ons! L&M
BeantwoordenVerwijderenToen wij ons rondje North Atlantic deden zijn we na de oversteek naar Marigot Bay gegaan. Prima plek om een paar dagen te acclimatiseren. Veel beter dan in een Marina.
BeantwoordenVerwijderenWel een heel spannende tijd voor jullie en alle andere zeilers. Hopelijk komt er snel een beetje duidelijkheid.
Hallo!
BeantwoordenVerwijderenJa Marigot Bay is prachtig, ik kan me goed voorstellen dat je er heerlijk van de oversteek kan bijkomen! Heel tropisch met al die palmen. En het is inderdaad een heel spannende tijd, iedereen baalt wel een beetje eerlijk gezegd.... Het blijft voor ons yachties erg onduidelijk waar we nog naar toe kunnen. Bonaire voor ons gaan níet door, grenzen voor al de 'marine traffic' zijn dicht tot eind maart. Die tijd gaan we hier op Martinique naar even afwachten in de hoop dat we begin april richting Bonaire alsnog kunnen gaan! Fingers crossed 🤞🏼 en dank voor je reactie, leuk!
Groetjes 'Pitou'
Liselotte
very good boat!!! we will see you soon sailingkunik
BeantwoordenVerwijderenThanks a lot!
BeantwoordenVerwijderenSeems nice guys, where are you now?
Cheers,
Crew 'Pitou'
Hello , we are in ibiza , but the boat is in valencia finishing the refit, it take 3 months aprox , will see . good luck guys !!
VerwijderenHey Willy,
VerwijderenGood luck with the refit and stay safe guys!
Crew Pitou