10. Pitou's voyage the south of Spain to the Canary Islands/ Pitou's reis van Zuid Spanje naar de Canarische Eilanden


klik op de video 


⬇ FOLLOW US ⬇ 'hyperlinks on 'Link-tree' PRESS BELOW 
('Gram'; FB; YouTube)

https://linktr.ee/Pitou



                                                                                     
Arrecife, Lanzarote 11 juni 2019

De oversteek
Het is nacht en de wind fluit door onze stagen. Met vlagen is het 30kts, hetgeen zorgt voor een zee met witte schuimige koppen. Ik zie alleen de witte kuiven van de golven, het is een inkt zwarte nacht waarin je de horizon niet ziet. Ik steek mijn hoofd naar buiten om weer even te checken, of ik lichtjes van boten zie. Alleen in begin van de nacht is een klein 'C-eetje' van de maan te zien. Mijn wacht is bijna afgelopen, ik start altijd van 22:00 – 01:00 uur. Machiel volgt van 01:00 – 04:00 uur; mijn beurt weer van 04:00 – 07:00 uur en de laatste wacht neemt Machiel van 07:00 – 10:00 uur, dan zijn we rond. Daarna gaan we ontbijten. Op de dag wisselen we elkaar ook af maar minder gestructureerd.
We hebben een aantal afspraken als we een oversteek met een aantal nachten maken. Ik beschrijf er een aantal maar er zijn er vast nog meer die we waarschijnlijk al te vanzelfsprekend vinden. Een vaste afspraak is dat we in de nacht altijd een fluitje om onze hals hebben en een zwemvest aan. Het fluitje werkt als volgt: 1x fluiten = komen; 2x fluiten = direct komen! Als er op het voordek iets moet gebeuren (zwemvest-aan + aangelijnd) is de ander op uitkijk altijd aanwezig. In de nacht betekent dat elkaar wakker maken. En de afspraak 'conservatief' de nacht inzeilen. Dat betekent liever iets te weinig zeil op, dus een/of meerdere riffen in het zeil, bij twijfels over de windkracht. Dat werkt goed en geeft vertrouwen, in de nacht reven (minder zeilvoering), liever niet. Dit bovenstaande wachtensysteem werkt voor ons goed, we wisselen elkaar iedere 3 uur af. Dus langer dan 3 uur achter elkaar slaap je niet, maar wel ieder 2x3 uur. Dat went.

Bij vertrek een aan-de-windse koers, het gaat super!

Onze route!

Voordat we vertrokken uit Rota, Zuid-Spanje, waren er nog een aantal to-do dingen. Allereerst gaan we de Iridium-Go (uitleg zie vorig blog) aansluiten en de abonnementen laten ingaan. Iridium-Go voor één maand en Predictwind (wind-route voorspeller) voor het hele jaar een abonnement. We oefenen over-en-weer communiceren met de Iridium-Go en versturen een aantal bekenden sms-en/mail, ook bellen we een paar keer (lukte niet altijd). Voor ons gevoel is het redelijk getest en zijn we er klaar voor. We willen vertrekken vanuit Rota, als we een goed weervenster zouden zien. Nu dat lijkt er goed uit te zien en na wat boodschappen te hebben gedaan, vooral verse groenten en fruit, kunnen we op 9 mei vertrekken. Allebei hebben we er zin in, toe aan een flinke zeiltocht. De Canarische Eilanden is een prachtig zeilgebied.
De start is ideaal alleen de koers is veel scherper ('aan-de-wind') dan gedacht. Maar met een wind van 10-12kts, grootzeil en genua voluit kan onze dag niet meer stuk.
Dan na 2 etmalen op 11 mei, midden in onze oversteek, ben ik jarig. Dat voelt heel bijzonder. Ik mag iets meer slapen (mijn wacht iets korter) en ik had een cake gekocht voor deze gelegenheid in Rota. Hmmmm die beviel niet zo, geef mij maar een eigengebakken cake, dit was net een klomp roomboter, vet en weinig smaak. Maar om 'in te slingeren' (wennen aan de bewegingen van de boot) hebben we altijd toch wel een- of twee dagen nodig. Dan heb je geen zin om ook maar iets te bakken. Maar wel zin natuurlijk om iets lekkers te eten (geen zeeziekte gelukkig). In Spanje is niet altijd lekker gebak te krijgen. Ik zocht iets met appel wat ik niet kon vinden vlak voor ons vertrek. Niet getreurd, later voldoende ingehaald. Het leukste cadeau was dat ik midden op de oceaan, zonder internet/4G en via de sateliet met Iridium-Go onze kinderen aan de lijn gehad (incl. mijn zus Pauline) Op die manier felicitaties ontvangen dat voelde voor mij als heel speciaal!
Alleen maar water om ons heen en dat 5 dagen, een afstand van 590 mijl. Groot stuk langs de Marokkaanse kust, waar flinke zeeën en golven kunnen ontstaan, doordat de zeebodem daar sterk omhoog komt. Vandaar dat we een flink eind de oceaan op zijn gegaan en niet te dicht langs de kust.
De rest van de tocht loopt helemaal goed. Anderhalf etmaal flinke wind, maar daar ontkom je niet aan. De golven bouwen zich op, Pitou danst er zo mooi erover heen!

Al mijmerend de nacht in, de laatste stralen van de zonsondergang


Het leven aan boord gaat 'gewoon' door. Er moet gegeten worden en je gaat ook naar de wc. Hahaha dan houdt het 'gewone' wel op, dat wordt een klus op zich. Door een slingerend schip lopen is een uitdaging je moet overal goed vasthouden! Je loopt, hmmmm waggelt naar de wc-deur, maakt 'm open. Je wringt jezelf door de deur voordat deze weer dichtslaat door de golven en bewegingen, oppassen niet je vingers ertussen! Vervolgens frummel je met één hand je broek naar beneden en ga je zitten, de andere hand houdt stevig 'iets in de badkamer' vast. Dat gaat wel eens mis, (als je héél nodig moet....) want als de boot een onverwachte beweging maakt, dan zit je naast de pot! Je hebt nogmaals maar één hand voor jezelf, de andere hand is om je vast te houden. Mooie capriolen, die mede zeilers meteen snappen (zie je het ook voor je....?)
Het eten aan boord is een project op zich! Het schip slingert alle kanten op. Je weet nooit wanneer en hoe groot de golf is en hoe de boot erop reageert. De boterhammen 'vliegen' van je bord, hahaha je zou de onderkant ook moeten besmeren....;) Niets kan los staan, je moet alles vasthouden. Wel gebruiken we rubberen matjes waardoor de borden o.i.d niet kunnen schuiven.
Voor het avondeten hebben we ons voor deze tocht er gemakkelijk vanaf gemaakt. Eerder bereide maaltijden hebben we ingevroren en elke ochtend er een maaltijd eruit gehaald om te ontdooien. Lekker relaxed was dat. Een grote vriezer is heeéel fijn aan boord!
Elke dag om 17:00 uur is het 'borreltijd'. Maar dan zonder alcohol, onder zeegang geen alcohol is ook een afspraak die we hebben. Maar je verheugen op een colaatje oid (welke we nooit drinken maar wel op een tocht) is genieten. En dan daarna die lekkere opgewarmde hap, zalig! Dit keer geen vishengel uitgegooid, dat bewaren we voor het volgende stuk van Canaries naar Kaapverdië, we hopen op een dorado/mahi-mahi, of een wahoo, op het menu.
Mensen vragen ons wel eens: "Is dat nou niet zwaar dat 24-uur sturen onderweg?" Ik zal jullie maar gelijk uit de droom helpen, wij sturen bijna nooit onderweg, alleen de haven in- en uit. De automatische pilot stuurt voor ons! We instellen de automaat op een bepaalde koers, richting ons doel. Als we moeten uitwijken voor een schip (en dat gebeurt nog wel eens!) dan halen we de boot van de automatische piloot af en sturen we kort zelf. Dus deze derde man, we noemen hem Robert (zo heette hij ook tijdens onze vorige tocht) is goud waard. Hij stuurt beter dan ons, is nooit zeeziek of moe en houdt Pitou altijd op koers!
Hoe verder we naar het Zuiden varen, hoe meer de wind 'ruimt'. Dat betekent dat we een ruimere koers kunnen varen. De zeilen staan als 'melkmeisje' met een uitgeboomde fok ene kant en grootzeil andere kant, een mooi gezicht. We moeten nog naar het voordek (blijft ook een uitdaging met die flinke zeeën) omdat de lijn van de boom knapt. We zetten er een nieuwe lijn op en gijpen zodat we nu recht op Isla La Graciosa afkunnen, joepi! Jammer genoeg zien we geen dolfijnen en walvissen op onze tocht! Wel een schattig vogeltje die komt uitrusten op Pitou, tijdens deze oversteek. De oceaan is prachtig van kleur en lijkt wel op inkt zo blauw! We genieten intens en de dagen, uren vliegen voorbij.

Een grote inktblauwe golf komt ons van achteren tegenmoet....
Een vogeltje op bezoek!

Zeilvoering: 'melkmeisje'


En dan is het zover, na bijna 5 dagen zeilen 'Land In Zicht' zo'n mooi moment! Tot het laatst toe zien we heel weinig want het is slecht zicht, wat mistig. Maar dan toch echt de contouren van de vulkanische eilanden Isla La Graciosa en Lanzarote in zicht met z'n indrukwekkende steile bergwanden. We zijn zoóoo blij, onze eerste echte oversteek (na de golf van Biskaje) zit erop, we zijn er! We gaan voor anker bij Playa La Francesa op Isla La Graciosa.


We gaan voor anker bij Isla La Graciosa bij Playa La Francesa


Waar de tijd heeft stil gestaan...of niet?
Een wat onbekend Canarisch eiland is Isla La Graciosa. Heel weinig toeristen kennen dit eiland, was onze ervaring op onze eerste reis, 21 jaar geleden. Toen lagen we er met ons zeilschip Lotje Twee. Onbedorven, geen toerist te bekennen, alleen bekend/bezocht door zeilers. Dat is nu wel een beetje anders geworden. Ik zeg 'een beetje' omdat we het nog steeds een heel bijzonder eiland vinden. Er is geen infrastructuur. Je loopt door het stadje met z'n ongeplaveide straatjes van zand. Waar kom je dat tegen(in een stad)? Ook de bakker is er nog die we herinnerden. Wel zijn er appartementen gekomen voor toeristen maar de sfeer is hetzelfde. Lage witgekalkte huisjes met een groene deur/raamkozijn of met een blauwe, dat is de keuze. In de stad veel jeeps om de berg op te gaan en rond te rijden over de afgelegen zanderige paden van het eiland. We liggen er voor anker onder de vulkaan en leggen kort aan in de haven. In de haven maak ik een praatje met een visser (Dan). Hij nodigt ons uit om een glaasje te drinken in het restaurant van zijn moeder. We begrijpen van hem dat er veel families wonen op het eiland (bewoners aantal 660) en iedereen elkaar kent. Hijzelf is met een vrouw uit Uruguay getrouwd. Er volgt een gezellige avond, de hele conversatie is in het Spaans 'leve Machiel' die zo goed Spaans spreekt! (ik doe ook mijn best...) We worden heel gastvrij door Dan ontvangen, laten hem foto's zien van Isla La Graciosa van 21 jaar geleden. Voor ons best emotioneel, toen waren de jongens immers ook mee.... Daarop haalt hij zijn auto(jeep) en nodigt ons uit om naar deze plekken toe te rijden. Wat ontzettend aardig, hij wist precies waar het was (hij zag een soort wit punt dakje op de foto). Hoe leuk is dat!

Avond samen met visser Dan! We bezoeken met zijn jeep de plekken van 21 jaar geleden, zie onder de foto collages
Isla La Graciosa

Isla La Graciosa

Isla La Graciosa


Een zwart-wit met groen-blauw eiland!
Daarna varen we met een flinke wind de hoek om richting Lanzarote. Ik word helaas een beetje zeeziek (de Cap natuurlijk niet, gelukkig maar....) voor het eerst deze reis. Er staan grote golven en de knobbelige zee gaat alle kanten op. We varen naar de hoofdstad Arrecife. Daar gaan we eerst een paar dagen voor anker. We vinden geen aanlegplekken voor de dinghy om even wat boodschappen te doen. De luxe marina/jachthaven ligt om de hoek en is heel streng, ervaren we. Als we onze dinghy er heel even aanleggen om de stad in te gaan om wat boodschappen te doen (zijn nog geen uurtje weggeweest), is bij terugkomst de brandstof tank weggehaald. Pffft wat flauw, de havenmeester heeft deze meegenomen.... We trekken het boetekleed aan, krijgen de boel terug maar het voelt wel als weinig toegankelijk. Een aantal dagen later liggen we zelf in de luxe marina. We worden aardig ontvangen door een marinero op de steiger.
Onze jongste zoon Bart Jan komt een weekje over. We hebben ons erg op zijn komst verheugd. Hij heeft het superdruk op zijn werk gehad en komt lekker relaxen. We huren een auto voor een week en halen hem bij het vliegveld op. In de marina hebben we leuke (Nederlandse) buren. Mieke en Theo van de Spirit. We borrelen op elkaars boot en hebben het gezellig. Zij weten veel van de Canaries, varen er al 6 jaar rond. Veel tips krijgen we van ze en we komen ze vast weer tegen!
Samen met Bart Jan rijden we Lanzarote (best nog groot) rond in een week, onverwacht erg leuk! Het is een heel zwart eiland, met overal puntige bergen/vulkanen, zwarte stranden en grote 'ananas' palmen. De huisjes steken er wit bij af. Arrecife blijkt een stad met een leuke haven met rondom allemaal terrasjes alwaar ze tapas serveren. We bezoeken o.a het groene meer bij El Golfo en de wijngaarden (!!) van El Grifo en zwemmen in prachtig blauw water bij Punta del Papagayo a/d Zuidkant Lanzarote. Op Lanzarote zijn een heel aantal wijngaarden/Bodega's. Nooit bedacht, maar het is echt schitterend. Zwarte aarde met muurtjes van zwarte rotsen (ivm de wind) in combinatie met de groene wijnstruikjes/ranken, zo mooi. We genieten natuurlijk ook van het proeven der wijnen, het betreft een heel oude familie die deze wijngaard heeft incl. een leuk museum. Vooral de witte bubbles vinden we zalig. 
De marina heeft veel plek (heerlijke douches met zo'n koekenpan douchekop:) en er is een boulevard met muziek en luxe winkels. Niet iets waar we direct voor gekozen zouden hebben, maar als je over het eiland uitstapjes gaat maken dan wil je dat je boot goed vast ligt, vooral met die heel harde winden hier. De woestijn wind die over de Canaries waait is wind uit Afrika/Saharagebied en neemt veel zand mee. Deze oranje gekleurde zanderige wind wordt de Calima genoemd en maakt je hele boot vies (je kan je naam op het dek schrijven....) We eten nu vaker binnen, de Calima waait zo hard we willen geen zand in ons eten. 
Vrienden van de zus van Machiel komen ons bezoeken op Pitou. Raoul en Olaik (van Cubaanse afkomst) wonen al jaren op Lanzarote en werken beiden als specialist en chirurg in het ziekenhuis. We hebben een gezellige tijd met ze op Pitou, eten tapas aan de haven en BBQ-en bij hun thuis met nog andere familie.

De prachtige wijngaarden op Lanzarote


Het museum van Bodego 'El Grifo' (Lanzarote)
 o
Wijn proeven bij bodega 'El Grifo' op Lanzarote


En dan na een heerlijke week, vertrekt Bart Jan, hmmmm dat is voor ons altijd een moeilijk moment. Gelukkig komt onze andere oudste zoon Martijn en zijn vriendin Nikki in juli voor 2 weken aanmonsteren. Superleuk! Komende tijd gaan we Fuerteventura verkennen, maar daarover de volgende keer meer.

Nos vemos pronto!

PS: in werkelijk elke haven komen er Spanjaarden naar ons toe (maar ook door andere zeilers met diverse nationaliteiten) om ons complimenten te geven over Pitou. De kleur van de romp, vragen naar wat voor schip het is ect.ect. we gaan er bijna van blozen.... Op de steiger komen veel gesprekken los, erg leuk. Nu ook weer op Lanzarote. Stiekum zijn we best wel een beetje trots!



Het groene meer bij 'El Golfo' (Lanzarote)

Lekker relaxen op Pitou in de marina van Lanzarote

Bezoeken de zondagsmarkt van Teguise in Lanzarote, wandelen daana nog door de mooie straatjes, achter het plein







Reacties

  1. Ha globetrotters, ik heb weer genoten van jullie geluk, plezier& mooie plaatjes en wat leuk dat jullie zoon en vriendin er waren. Kijk weer uit naar de volgende belevenissen. gr uit Haarlem marjolein

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hallo Marjolein! Sorry voor deze late reactie, ik heb hem niet eerder gezien door alle drukte. Wat leuk dat je ons schrijft! Dank dank en als het goed is heb je het vervolg alweer gezien van blog 12! Lieve groet, mss zien we elkaar weer eens op feestje bij Marie 😉
      Liselotte

      Verwijderen
  2. Hoi, ik volg heel jullie reis. Geweldig, ik geniet er ook enorm van, als ik jullie zo zie. Uniek dat je dit toch samen kan meemaken. Ik en René zijn eind oktober op Kaap Verdië, op 't eilandje Maio (geen toeristisch eiland). René gaat daar altijd vissen met Mike (ook 'n Hollander), die woont daar en heeft er ook 'n bootje liggen. Wie weet, zien we jullie daar. Groetjes José Wessels

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ha José, sorry voor onze late reactie! Door drukte niet op het blog gekeken! Dank voor je leuke reactie, zo leuk dat je er zo van geniet! Wat jammer dat we elkaar wss niet gaan zien, zou wel super toevallig zijn geweest. Wij zijn nu in Mindelo, maar wij gaan niet niet naar Mail. Veel plezier daar José en geniet! Wat zal je een lekker weer hebben de Kaapverdische eilanden zijn echt prachtig! 😉
      Lieve groet uit Mindelo,
      Liselotte

      Verwijderen

Een reactie posten