8. Pitou's voyage Morocco and the South of Spain/ Pitou's reis Marokko en Zuid Spanje (Atlantische kust)
klik op de video ⇈
 | |
|
Puerto Sherry, 2 maart 2019
Kleine meisjes worden groot
In het vorige blog kon ik mijmeren over sprookjes, waar ik als klein meisje erg van kon genieten. In deze periode waarin we alle tijd hebben, kan ik genieten van o.a. poëzie. Uit onderzoek blijkt dat poëzie rust brengt en je zelfreflectie prikkelt. Nou dat triggert natuurlijk mijn belangstelling, gezien het beroep dat ik jarenlang heb uitgevoerd. Poëzie heeft een bijzondere uitwerking op de hersenen, vergelijkbaar met menselijke reacties op muziek, waar ik overigens ook heel blij van word. Blijkbaar komt er ruimte in mijn brein om een bloemlezing van gedichten meer te kunnen waarderen. Het verbazen en verwonderen: iets wat je als klein kind nog deed en wat wij bij onze kinderen zagen, verdwijnt in deze maatschappij steeds meer naar de achtergrond. Je vindt het terug in de gedichten van bijvoorbeeld Rumi (1206-1273), een Perzische dichter en vertolker van mystiek getinte poëzie. Gedichten vanuit het soefisme in een vrije Nederlandse of Engelse vertaling.
Als je veel op je het water zit zoals wij, heb je alle tijd om te genieten van wat je om je heen ziet, maar ook om te lezen en je te verdiepen. Het is ontroerend en ongelofelijk hoe de gedichten van Rumi, die zo lang geleden geschreven zijn, nog zo passend en inspirerend zijn in onze huidige tijd. Wat een wijsheid! Soms zijn het maar een paar zinnen (zoals onderstaand), ik kan ze wel tientallen keren lezen, opzeggen en herhalen en ervaar de schoonheid van wat woorden kunnen zeggen en wat het met mij doet.
“You are not a drop
in the ocean.
You are the entire ocean,
in a drop”.
~ Rumi
“Love rests on no foundation
It is an endless ocean,
with no beginning or end”.
~ Rumi
Er zijn veel meer gedichten en veel langere gedichten natuurlijk dan deze 2.... maar hoe prachtig is dit al? Juist deze korte uit gekozen, jaloers op de veelzeggende eenvoud en het gebruik van weinig woorden.
Van.... korte broeken; joepi, we vangen een vis; tot.... parfum in de lucht
Over tot de orde van de dag. We hebben onze eerste grote vis gevangen, een tonijn. Op onze weg van Ceuta (Spanje) naar Tanger (Marokko) vangen we deze beauty, zeven kilo schoon aan de haak. Het was een heel gevecht om hem binnen te krijgen en eerlijk gezegd ook wel een beetje zielig.... We verdoven hem in z'n kieuwen met goedkope Spaanse cognac en dan heeft hij het gauw gehad. Machiel fileert de vis waar zo'n drie kilo (maar) van overblijft. We leggen het in porties in de diepvries. Dit op aanraden van Martijn en een aantal anderen i.v.m. de aanwezigheid van parasieten in het rauwe vlees. Na een dag of tien in de vriezer te hebben gelegen, eten we een heerlijke filet, hmmm het smaakt fantastisch, geen leverachtige of 'vissige' smaak.
 |
| Onze eerste gevangen vis, een tonijn! |
 |
| Lekkere muntthee op terrasje |
 |
| Een heerlijk ontbijtje op de zondagochtend in Tanger |
 |
| Jachthaven van Tanger |
Als we in de Straat van Gibraltar varen, ontvangen we meerdere “PAN-PAN” berichten via de marifoon. De marifoon staat onder zeegang altijd op het 'kanaal' 16. We ontvangen: “all ships – all ships – here Tarifa radio – here Tarifa radio – PAN-PAN – PAN-PAN”. En dan komt er een boodschap in het Engels en Spaans van Tarifa radio, geadresseerd aan alle schepen. “PAN-PAN” betekent dat sprake is van een noodsituatie. We horen meerdere keren via de marifoon zo’n bericht. Wij begrijpen hieruit dat er een paar rubberboten met vluchtelingen op zee in de problemen gekomen zijn. Het is een naar idee, het loopt natuurlijk niet altijd goed af met zulke kleine bootjes op het ruige water hier.
In Tanger liggen we een maand in de jachthaven, je kan er niet ankeren. Elke ochtend worden we gewekt door de oproep tot het bijwonen van het gebed, welke we nog meerdere malen op de dag horen. We verkennen de stad met z'n vele kleurrijke wijkjes. Bijna alles lopen we, maken vele dagen van meer dan 15.000 stappen. Overigens scoren we hier wel een afwasborstel bij de CarrefourSuper, maakt het afwassen een stuk gemakkelijker. De wijk Casa Barata vinden we geweldig, het is wel een heel eind lopen (onze nieuwe Amerikaanse, Australische en de Canadese cruiser-vrienden nemen altijd een taxi ;)). Het is een wijk van duizend en één ambacht, van meubelmakers tot ambachten, stofferen, allemaal benodigdheden voor de naaimachine, et cetera. Hier koop ik een grote rol met een stevig lint welke ik voor de gordijntjes in de kajuit en onze hut nodig heb.
De medina van Tanger is een doolhof van straatjes waar van alles en nog wat verkocht wordt. We hebben in de medina al een vaste plek waar we groenten en fruit kopen. Een stokbroodje kost, omgerekend 0.18 eurocent. Het leven is hier niet duur. Wel moet ik (Liselotte) erg wennen aan de vele mannen. Overal zijn mannen en geen vrouwen. Elk terrasje waar je zit of cafeetje: mannen en nog eens mannen. Pas in buitenwijken kom je meer vrouwen en kinderen tegen. Zelden zie je een stelletje lopen. Het leven van de man en vrouw is hier heel gescheiden. Elk terras serveert muntthee, geen alcohol.
Pitou ligt in de nieuwe jachthaven (Tanger) welke uiterst zwaar wordt bewaakt. Daar bedoel ik mee, 24-uur! Aan het einde van onze steiger is een hek, er staan 24-uur per dag in wisselende diensten beveiligers. Het lijkt wel een compound! We voelen ons er heel veilig door, in verleden zijn er heel wat boten beroofd in de oude haven vernemen we. Ook zijn de beveiligers om de vele potentiele verstekelingen in de gaten te houden die graag naar Europa zouden willen afreizen. Er zijn meerdere steigers waar buitenlandse boten zijn aangemeerd. De beveiligers zijn ontzettend aardig en groeten ons vrolijk. Achter de jachthaven is een mooie luxe boulevard, op zondagochtend gaan we in een van de restaurantjes altijd heerlijk ontbijten. Het is er wat 'moderner', we zien hier wel jonge stelletjes, soms gezamenlijk met hun kinderen, leuk om te zien!
In februari vertrekken varen we, na een leuke tijd in Marokko, terug naar Spanje. Op 4 februari hebben we een bijzonder moment, we zijn precies een half jaar onderweg! We vieren het met een fles bubbels. Het is snel gegaan, niet te geloven zo hard de tijd gaat. Het gaat goed met ons en met Pitou, we houden van ons leventje. Het af en toe ontdekken van roest is een ergernis, werken het natuurlijk weer bij. Maar ja, als dat het is.... het hoort nu eenmaal bij een stalen schip, we zijn er nog steeds zeer content mee en zouden niet anders willen! Vooral als we horen dat de Zwerfcat (zeilvrienden) ergens tegenaan zijn gevaren, waarschijnlijk een losgeslagen boei op hun Atlantische oversteek.... Gelukkig valt de schade mee en zijn ze veilig! Gevaar zit soms in een klein hoekje.
Barbate is de eerste Spaanse plaats die we weer aandoen. Het is een 'lintstadje'. Op de mooie overdekte markt na, is er niet heel veel aan.... Wel grenst de haven aan een mooi natuurgebied, Parque Natural de la Breña y Marismas. We maken hier eindeloze wandelingen in een soort bos van 'broccoli', werkelijk práchtig met een zoom van wilde witte brem. De hele lucht geurt naar deze prachtige struiken als een heerlijk parfum. Mmmm het is een frisse lichte geur, ik wilde dat daar een lekkere 'au de toilette' van gemaakt werd. Ben de eerste die het koopt! We halen de drone tevoorschijn, fijn oefenen in het bos! Er staat vaak veel minder wind dan in de haven, de angst om met die drone tegen masten aan te botsen of dat de drone door meeuwen wordt aangevallen (ja.... dit gebeurd regelmatig vernemen we) is minder aanwezig.
We zeilen verder naar de iets meer noordelijk gelegen Andalusische havenstad Cádiz, wat een ontzettend leuke stad blijkt. Een soort 'Klein Havanna', de gelijkenis komt met name door de malecón, een wereldberoemde boulevard in de Cubaanse hoofdstad. Cádiz heeft veel mooie parkjes en tropische tuinen, met exotische vegetatie. Palmen, waar papegaaitjes in huizen en kwetteren, zo'n gezellig geluid. Het doet denken aan ons huis en tuin op Bonaire (wat we hebben verkocht....) en krijgen beetje heimwee.
Cádiz heeft veel allure en een mooie oude binnenstad met prachtige gebouwen en pleinen met middeleeuwse kathedralen. Kortom we genieten van het Spaanse leven en de tapas laten we niet aan ons voorbij gaan. Overal weer stelletjes en gezelligheid. We ontmoeten bij een patatzaak (ja, je hoort het goed) in het centrum een inwoner van de stad. Hij blijkt de eigenaar van de zaak, hij heeft 20 jaar in Amsterdam gewoond. Als we met de puntzak 'frietjes-met' op het bankje buiten zitten spreken we hem nogmaals. We hebben leuk contact met hem. Hij laat trots zijn pas gekochte middeleeuwse pand aan ons zien welke hij wil gaan verbouwen tot appartementen. Een spannend en ambitieus project waar hij helemaal voor gaat! Erg mooi vinden we in deze streek de 'verscholen' binnenplaatsjes in de oude centra (van Cádiz; Sevilla; El Puerto de Sta. Maria et cetera). Je wandelt door de straatjes en vaak staan de buitendeuren open. Je loopt zo'n portiek in, met een lambrisering van prachtige tegeltjes op de muren, een
 |
| de binnenplaatsen |
smeedijzeren hek leidt je naar een veelal prachtige lichte binnenplaats. Mooie architectuur met veranda's, groen door de vele planten, muren met bogen en veel hemellicht. We kunnen er geen genoeg van krijgen.
De afgelopen drie weken hebben we weer een korte broek aan, dat kan niet de hele dag, want vroeg in de ochtend is het nog fris. Maar daarna genieten we van het zonnetje, geen enkele regendag meer gehad. Wel soms harde wind, tot 40 kts.
Wat doen we nog meer?
We werken aan ons (nieuwe) blog, zoals jullie zien op de pagina 'waar we zijn', is tegenwoordig altijd direct te zien waar we zijn! (met veel dank aan Martijn, die Vesselfinder heeft toegevoegd). Ook hebben we de havens en (anker)plekken toegevoegd die we aandoen. De kaart met de Route van Pitou en Reizen over land is nu ook overzichtelijker en up-to-date. De kaart werd onoverzichtelijk vonden we met al die groene 'landpunten'. Vinden jullie lezers het ook meer overzichtelijk? We vernemen het graag!
Ik naai gordijntjes voor de ramen in de kajuit, een heel werk met passen en meten ;). Geen raam is hetzelfde; het loopt helemaal scheef en het moet onder en boven passend zijn. Ook oefenen we meerdere keren met de drone. Machiel wordt al heel handig, zie huidig filmpje, het wordt nog eens wat (incl. Chinese muziek, hoe internationaal wil je het hebben...!).
We hebben in februari gezellig vrienden te logeren, Harry en Isabel. We verkennen met samen met ze Cádiz nog uitgebreider en rijden daarna mee naar Sevilla. Erg leuk om hen weer te zien en we worden erg verwend door de door Harry en Isabel meegebrachte - hahaha - dikke choco-hagels en overjarige kaas. Het wordt zorgvuldig bewaard, daar moeten we nog even mee doen.
 |
| De gordijntjes in de kajuit aan bakboord |
Met onze kinderen (en Nikki) hebben we regelmatig contact door te skypen en te appen, dat zijn heel fijne momenten ;) Bart Jan kijkt ons blog na op de laatste spelfouten (fijn even andere ogen erop gericht), super!
In de 'social media' hebben we een verdeling gemaakt. Machiel post graag wat op FB en reageert graag op anderen. Ik ben sinds januari van dit jaar actief op Instagram. Volg ons op:
https://www.instagram.com/sail
Via Netflix kijken we af en toe een film of een serie. 'Hoera' voor het internet via 4G, hier kan het in Spanje, in Marokko was dat moeilijker vanwege zwakke ontvangst WIFI.
Helaas kunnen we niet veel voor anker liggen hier in het Zuiden van Spanje. Dat missen we erg. Het geeft ons altijd zo'n vrij gevoel. We zitten in een groepsapp met andere Nederlandse vertrekkers en zien in de afgelopen maanden de ene naar de andere boot aankomen in de 'West'. Frans-Guyana; Suriname; Barbados; et cetera. Hmmmm dat willen wij óók! Toch hebben we er juist voor gekozen niet te hard te gaan, we hebben immers de tijd! Veel zeilers hebben ons het advies gegeven om vooral niet te hard te gaan!
Jimmy Cornell is een goeroe onder de zeilers. Hij beschrijft in zijn pilots de hele wereld per (orkaan)seizoen wanneer je ergens wel/niet moet zijn met je zeilboot. Volgens hem is vanaf mei t/m september hét seizoen om over te steken naar de Canarische eilanden. In de maanden ervoor zijn nog te veel onvoorspelbare winden en dat klopt tot nu toe als een bus!
Onze plannen zijn om medio mei deze oversteek van rond de 600 zeemijlen te gaan doen. Misschien via Madeira of via Marokko, daar zijn we nog niet over uit. De maand maart gebruiken we om de omgeving te verkennen, we liggen nu in de jachthaven van Puerto Sherry. Tijd om ook eens sherry te gaan proeven, wij zijn nu immers midden in de sherry streek. Maar daarover volgende keer meer....
Reacties
Een reactie posten