7. Pitou's voyage South of Spain ((Med.) and North Africa/ Pitou's reis Zuid-Spanje (Med.) en Noord-Afrika
klik op de video ⇈
|
Tanger, Marokko 27 jan. 2019
Intro
Vandaag regent het met bakken uit de hemel. Het is maanden geleden dat we regen hebben gehad. Na een korte wandeling en veel schuilen houden we het voor gezien. We duiken weer gauw ‘ons huisje’ in.
Vandaag regent het met bakken uit de hemel. Het is maanden geleden dat we regen hebben gehad. Na een korte wandeling en veel schuilen houden we het voor gezien. We duiken weer gauw ‘ons huisje’ in.
Aan onze steiger in Tanger liggen veel zeilboten van verschillende nationaliteiten: Amerikanen, Canadezen, Australiërs, Belgen, Russen en nog veel meer. Met de Amerikanen, Canadezen en Australiërs hebben we regelmatig ‘happy hour’ en etentjes. Zij vinden allemaal dat we onze familie en vrienden maar gauw moeten vergeten, want zíj zijn toch immers nu onze vrienden en familie tegelijk? Het voelt in ieder geval heel gezellig, eten een hapje samen en nemen een kijkje in elkaars boten. We hebben de grootste lol en kunnen uren praten over gemaakte avonturen, iedereen heeft wel een ‘sterk verhaal’.
De feestdagen
Toch zijn wij heel blij dat onze kinderen en familie voor de feestdagen zijn overgekomen en hebben een heerlijke tijd achter de rug! Met z'n dertienen genieten we van een feestelijke Kerstlunch in een Spaans tapas café. Erg gezellig om met iedereen bij te kunnen kletsen. Ons gezin was al 8 maanden niet bij elkaar geweest, een lange tijd! Na de Kerst vertrekt een deel van de familie weer terug naar Nederland. Samen met onze kinderen (Martijn + vriendin Nikki en Bart Jan) besluiten we Oud & Nieuw te vieren in Gibraltar. Het is vanuit Sotogrande een relaxed tochtje met een heerlijk zonnetje, in korte broek! We meren aan in de haven aan de Spaanse kant, La Línea, aan de andere kant ligt Gibraltar.
Een steiger verder komen we een andere Nederlandse 'vertrekkersboot' tegen, de Sjaan. Tanja en Erik komen bij ons borrelen en blijven gelijk gezellig eten. Met 7 man aan boord aan tafel in de kajuit laten we het ons lekker smaken! Tanja en Erik vertrekken nog met Sjaan naar Nederland begin 2019 in hartje winter. Ze gaan via de kanalen (4000 km!) in Frankrijk naar Nederland en passeren dan wel 220 sluizen. Een dappere beslissing en we wensen ze een heel goede vaart!
Gibraltar is een ‘apart een stukje Engeland’/enclave in Z-Spanje. Vanuit het Spaanse La Línea lopen we in +/- 30 min. naar het centrum van het Engelse Gibraltar. Je loopt langs 2 douaneposten op de heenweg, eerst langs de Spaanse en dan de Engelse (terugweg omgedraaid) en ze zijn heel streng! Alle paspoorten moeten iedere keer mee en worden bekeken. Daarna loop je over een stijg-landingsbaan van de vliegtuigen. Soms staat het stoplicht op rood en dan stijgt er een vliegtuig op recht voor je neus op zo'n 20 meter afstand, bizar en oren dicht! Nooit zoiets gezien, jullie wel?
Na de landingsbaan loop je het oude stadje in, Gibraltar. Met de hoge kale rots op de achtergrond. Gibraltar is in vele handen geweest en veroverd door o.a Marokko, Nederland, Engeland, Spanje ect. Sinds 1830 is het een Britse kolonie. Geregeld zijn er nog conflicten met Spanje over visserijrechten, smokkelhandel, belastingontduiking. Ik zal er niet teveel over uitweiden, er is zoveel over geschreven! Er wonen 30.000 mensen, de meeste bewoners zijn 2 talig, Engels en Spaans. Arabisch wordt gesproken door de Marokkaanse gemeenschap, net als Hindi en Urdu door de Indiase en Pakistaanse gemeenschappen. Kortom een smeltkroes en dat zie je als we er lopen. Gibraltar is weer echt een stad met een aantal echte winkelstraten, een stroom van mensen door de smalle straten.
We borrelen met een echte Engelse pint en eten heerlijk Indiaas in een klein restaurantje getrakteerd door de kinderen (heerlijk die werkende kinderen;) We lopen binnen bij de 'Eroskie', ahum.... nee geen erotische producten, maar de plaatselijke supermarkt, waar we onze boodschappen doen.
Op oudejaarsdag bak ik in de middag een schaal vol oliebollen die we allemaal opeten (de vorm is een mislukking, maar de smaak is goed) Rond 23:00 uur lopen we richting Gibraltar (en ja de douane beambten zijn nog scherp, op de terugweg wat minder….) Midden in de stad op een groot plein met een muziektent en lifeband, staat iedereen met druiven in de hand, een Spaanse gewoonte. Wij ook, maar de witte druiven zijn erg lekker en we snoepen met z’n allen de hele bak op (hoort eigenlijk niet, per klokslag één druif). We hebben champagne meegenomen en iets eerder dan 00:00 uur ontkurken we de fles, bubbels het lekkerste drankje dat er is! Vanaf de daken rond het plein start een prachtig (georganiseerd) vuurwerk en we luiden een spetterend 2019 in. Heerlijk dat niemand zelf z’n vuurwerk afsteekt, mag wat ons betreft overal zo! We hebben maar weinig contact/interactie met de groepjes Engelsen, ze zijn erg op zichzelf lijkt het. We roepen zelf wel ‘Happy New Year’, maar daar werd niet echt op gereageerd....;) Hoe anders was dat toen we ooit Oud & Nieuw vierden in Frankrijk, toen door iedereen omhelst met passie en ‘Bonne Année’. Gelukkig kunnen we elkaar met passie omhelzen, ons eigen groepje!
De tijd vliegt om, zo gezellig met z’n allen aan boord. Het is natuurlijk op Pitou een drukte met z’n vijven er is altijd wel iemand aan het woord. Maar je kan toch op veel plekjes zitten en je even terugtrekken. En we zijn het merendeel van de dag buiten, daar is ons grote gevoel van ruimte altijd aanwezig! Na een week gaat Bart Jan terug naar Nederland, zijn vakantie is weer afgelopen. We zwaaien hem met z’n allen uit in Taifa Algeciras, waar hij de bus pakt naar Malaga en gaan ‘m missen....
Samen met Martijn & Nikki varen we naar Ceuta, een Spaanse enclave in Noord-Afrika/Marokko. Het is een wilde tocht met Pitou, veel golven en harde wind, wat niet voorspeld was. De straat van Gibraltar kan hoge zeeën hebben, de weersvoorspelling-apps die er zijn kloppen vaak niet. Ook van de stroom klopt helemaal niets. We hadden 3.5 kts stroom tegen, terwijl we extra vroeg waren opgestaan om hem mee te hebben. Later horen gelukkig van meerdere cruisers in Tanger dat er helemaal niets van klopt wat staat aangegeven in de stroomatlas over de Straat van Gibraltar. Hun ervaring was ook niet best. Maar de Pitou houdt zich prima, zo ook de bemanning, geen zeeziekte.
Ceuta is een bijzondere plek en heeft eveneens een grote geschiedenis. Net als Gibraltar is ook Ceuta in vele handen geweest…. Door Feniciërs gesticht, overgenomen door het Romeinse rijk, kwam daarna in handen van de Vandalen, Byzantijnen en Visigoten (ooit van gehoord? wij niet…) Portugezen en zo voort! Sinds 1668 is Ceuta in Spaanse handen. De stad straalt iets Westers uit, maar zeker ook iets Arabisch/Oosters. De bevolking is een smeltkroes waar Europa en Noord-Afrika samenkomt. Ceuta is een mondaine stad met mooie grote gebouwen en brede winkelstraten met bekende merken winkels.
Wie gelooft er nog in sprookjes....?
Als kind hield ik vroeger heel erg van sprookjes. Ik had (en heb het nog steeds) een groot oud en dik sprookjesboek van meerdere schrijvers o.a Gebroeders Grimm en Hans Christian Andersen. Daar las ik veel in, het prikkelde mijn fantasie als kind. Ik was gefascineerd door verhaaltjes van vliegende tapijten, de sprookjes 1001-en-een-nacht, Aladin en de wonderlamp waar al poetsend, een geest uit kwam die al je wensen deed uitkomen. Ik kon er uren over dromen….
Martijn & Nikki trakteren ons op een minitrip (dag-nacht-dag, wat super lief!) naar Chefchaouen, anders genoemd ‘de blauwe stad’ in Marokko, hoe leuk is dat!
Vanaf Ceuta is het 15 min. met de taxi naar de grens Spanje-Marokko. Dat vonden we een heftige aangelegenheid, grote tralies overal en heel streng kijkende douane beambten. Je ziet ter plekke dat veel mensen vanuit Marokko naar Spanje willen, ze staan in grote rijen en worden weggestuurd. Dat was even slikken voor ons allen, het is naar om te zien en je voelt een heel bedrukte nare sfeer….
Op de taxi plek maken we een prijsafspraak met een taxi busje om ons in 3 uur te brengen naar Chefchaouen. We rijden dwars door het hoge rifgebergte, een spannende tocht, geef mij maar een tocht met een zeilboot ipv die diepe afgronden zonder vangrail.
…. En daar gaat mijn levensechte sprookje in. We rijden met de taxi het stadje in en stoppen bij een pleintje. Van daaruit gaan we te voet verder, er rijden geen auto’s verder meer. Winkeltjes met aladdin lampjes en met duizenden flonkerende lichtjes aan. Mooie kleine trapjes en straatjes in de medina (= het traditionele/oude centrum van een stad met een wirwar van straatjes en witte ‘op elkaar geplakte huizen’). Deze straatjes in Chefchaouen zijn in meerdere tinten (sprookjes-)blauw en turkoois geverfd. Je ziet veel bloempotten aan muren en op terrassen op daken, waar zitjes/bankjes zijn en een wasje vrolijk tussen wappert. Berbervrouwen in glimmende gewaden of in klederdracht hetgeen bestaat uit een lange jurk/rok met daaroverheen een schort/doek met rood-witte strepen. Het dessin stofje doet me denken aan een Hindelooper/Fries stofje, op hun hoofd een strooien hoed met kwastjes een kleurig gezicht. De berber mannen hebben een groot jak aan, donker van kleur, ziet er lekker warm-wollig uit, met eraan een soort puntmuts/capuchon. Het doet me denken aan Klaas Vaak of een kabouter, om maar in sprookjes taal te blijven. Overal lopen poezen, ze worden gekoesterd en geaaid en liggen op een tapijtje of in een doos. We logeren in een ‘Dar’ dat is een Marokkaans huis, midden in de Medina. De Dar is prachtig, je ziet me de rondleiding geven in het filmpje. Ook in vele tinten blauw/groen met prachtige geverfde patronen op deuren, plafonds ect. Het doet me ook denken aan Friesland. Grappig deze associatie (ik ben tenslotte zelf dessinontwerper) nooit gedacht dat de patronen uit Friesland en Marokko zo op elkaar zouden lijken. We laten ons heerlijk leiden daar door Martijn & Nikki die er al eerder zijn geweest. We genieten met z’n allen en lopen heel wat af in de medina. In de avond schuiven we aan in een traditioneel eethuisje en bestellen we een tajine en een munt thee. Heerlijk die smaken in de tajine, je krijgt het heel kokend en nog pruttelend opgediend. In de vroege ochtend worden we gewekt door de oproep vanuit de moskee. Ik draai me nog even lekker om in bed. Machiel en Martijn staan wel vroeg op om in de vroege morgen door de straatjes lopen en te fotograferen en filmen. Het vroege licht is natuurlijk prachtig in het stadje voor de hobbyisten! Als ze weer terugkomen om 9:00 uur gaan we aan tafel voor een Marokkaans ontbijt. Het bestaat uit mierzoete muntthee, een eitje, pannenkoekjes en brood en honing/jam. Je zit dan echt in de huiskamer van het gezin. Grappig om te zien dat de gastvrouwen/moeders in een soort pyjama gekleed zijn (dat zit dus onder die glanzende ‘jurk/jas’), alsof ze net uit bed komen. Het is net een soort ochtendjas van fleece die ze aan hebben, met een ceintuur in dezelfde stof. Daaronder een zachte legging en sloffen, ze hebben het de hele dag aan. Daar houdt het sprookje wat mij betreft op…. Maar het zal wel lekker zitten vermoed ik.
Op de terugweg passeren we weer de grens en denken er dit keer te makkelijk over. Gedoe over de stempels in mijn paspoort (Liselotte). Dat bestaat uit 2 stempels: 1. een reeks nummers; 2. een rechthoekige stempel. Ik mag niet door als ik bij het loket sta als laatste van ons vieren. Geen idee wat er aan de hand is, word ik meegenomen naar een (vies) kantoortje met 2 mannen. Gelukkig mogen de anderen ook mee. Er is een hoop gepraat aan de telefoon en onderling, mijn paspoort gaat van hand tot hand en dan komt er nog een andere man bij. Al die tijd geen idee.... Het duurt inmiddels al een uur! Ze vertellen ons al die tijd niets, trekken alleen maar heel boze en afstandelijke gezichten. Een akelige ervaring. Je weet niet wat er mis is. We komen er achter dat het stempel nummer reeks bij mij hetzelfde is, als die in Machiels paspoort. Blijkbaar op de heenweg heeft degene die mij geholpen heeft een fout gemaakt. Ze herstellen het, want we zien het nr. doorgestreept en een nieuw nr ervoor in de plaats. Pfffft, ik dacht ik kom het land niet meer uit.... heerlijk om mijn paspoort weer terug te hebben. Maar we blijven vriendelijk en we blijven lachen (super advies van Nikki), hmmmm mijn kaken deden er pijn van ;)
Er dan komt er ook een eind aan het bezoek van Martijn & Nikki na 2 heerlijke weken. We gaan met z'n allen op onze laatste avond uiteten bij de Chinees in Ceuta om het maar internationaal te houden. We hebben erg gelachen die avond. De bediening was vreselijk bot en de communicatie liep langs elkaar heen. Van onze bestelling klopte niks en van het eten dat we kregen. Het zorgt voor hilarische momenten en we hebben de slappe lach (vooral Nikki, zij kon echt niet ophouden ;)
Martijn & Nikki hebben nog een flinke reis te maken van meerdere dagen om terug te komen in hun huidige woonplaats New York. Eerst met de veerboot, dan met de bus naar Malaga, met vliegtuig naar Stockholm, nachtje in Stockholm, dan vliegen NYC en dan nog met de metro -> home. Tja je moet er wat voor over hebben om naar je (schoon) ouders te gaan! Dat belooft wat als we in Tahiti liggen....
Als we ze bij de veerboot hebben uitgezwaaid hebben we beiden een verdrietig gevoel.... het duurt best even eer dat gevoel weg is.... Geen idee wanneer we weer met z’n allen zijn, als gezin.
Maar niet getreurd, alle tijd om weer een ritme samen te vinden en nieuwe plannen te maken voor de komende tijd. We hebben veel zin om al zeilend weer andere en nieuwe plekken te bezoeken, het zeilersleven past ons als een jas.
Missen we verder nog wat? Ja, we kunnen maar geen afwasborstel vinden hier in Spanje. (G)een idee hoe de Spanjaarden afwassen? We zullen het eens onderzoeken, we hebben het in ieder geval niet bedacht om een serie afwasborstels mee te nemen uit Nederland!
In Spanje wassen ze af met een schuurspons. Als je er eenmaal aan gewend ben is het best goed. :)
BeantwoordenVerwijderenHahaha, dan weten we dat ook weer Evert Jan! Ik heb liever een borstel hoor!
VerwijderenWat een ontzettend leuk verhaal weer en wat was het een heerlijke vakantie bij jullie!
BeantwoordenVerwijderenZo gezellig ja, ben benieuwd wanneer we weer bij elkaar zijn!
VerwijderenWat een heerlijk stuk & filmpje. Dat het zeilen jullie als een jas past, is te zien. Zowel in jullie schrijven als tijdens mijn bezoek!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
VerwijderenDank onbekende...(?)
Verwijderenen wat heerlijk om even met jullie op reis te mogen zijn! heel mooie beelden. dag lieverds. hoop dat jullie weer wat gewend zijn zonder familie. maar lees gelukkig dat er veel nwe vriendschappen gesloten worden!!⛵️x
BeantwoordenVerwijderendank voor je mooie woorden lieve mir!
VerwijderenLeuk om met familie de kerstdagen door te brengen op Gibraltar en wat een mooie trip naar de blauwe stad. Leuk om zo met jullie 'mee te reizen'
BeantwoordenVerwijderenHallo Dick,
VerwijderenJa dat was een hele gezellige tijd! Alweer een tijdje geleden. Dank je wel voor je leuke reactie! Fijn dat je zo een beetje meereist met ons.
Groetjes,
Pitou